Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Θυμηθείτε το club που άλλαξε τη νύχτα στην Αθήνα.
Βλέπεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη. Επίμονα. Το είδωλό σου σε κοιτάζει με μάτια ελαφρώς κουρασμένα (καταραμένες απλήρωτες υπερωρίες), με ορισμένες αρκετά βαθιές ρυτίδες, σαν ιδιόμορφες ρίζες, να ξεκινούν από τις άκρες τους και ν’ απλώνονται στο υπόλοιπο πρόσωπό σου (ευχαριστώ πολύ, Χρόνε) και με μια «ασθενή» γκριζαρισμένη τούφα μαλλιών να σχηματίζει ένα τελικό σίγμα στο κέντρο του μετώπου (τουλάχιστον δεν είμαι και τόσο φαλακρός).
Ας το παραδεχτούμε δημοσίως: ακόμα και η λατρεμένη σου μαμά- που σε φωνάζει, ακόμα και τώρα, στα 40κάτι σου, «Μωρό μου»- θα δυσκολευόταν να σε αποκαλέσει «τζόβενο», εκτός κι αν είχε διάθεση να σε τρολάρει. Το ξέρεις και ο ίδιος- πλησιάζεις με ταχύ βήμα, όπως συμβαίνει πάντα, δηλαδή, όταν ξεκινάς να βαδίζεις στην χρονική κατηφόρα, στο να χτυπήσεις δειλά- δειλά την πόρτα της μέσης ηλικίας.
Αίφνης, αποφασίζεις ν’ αναβάλεις για λίγο την εγγραφή σου στο πλησιέστερο ΚΑΠΗ. Θέλεις να νιώσεις ξανά νέος, διάολε, και να θυμηθείς πώς είναι να σε φωνάζουν και πάλι «Μπερ» (εκ του «Μανιώδης clubber»).
Διαβάστε την συνέχεια στο menhouse.gr