Δείτε τον απίθανο λόγο για τον οποίο εφευρέθηκαν τα αλυσοπρίονα

Κάθε πρόταση που περιλαμβάνει την λέξη αλυσοπρίονο αφορά σίγουρα το κόψιμο ξύλων ή δέντρου.

Εκείνοι, βέβαια, που έχετε περισσότερη φαντασία φέρνετε στο νου τρομακτικές σκηνές από θρίλερ με τον δολοφόνο με το αλυσοπρίονο και αιματοβαμμένες σκηνές παντού! Επομένως, μπορεί να σας εκπλήξει ότι η προέλευση της συγκεκριμένης συσκευής «προσγειώνεται» όσο πιο μακριά από ένα δάσος ή ένα σκηνικό ταινίες τρόμου μπορείτε να πάρετε.

Οι δημιουργοί του αλυσοπρίονου ήταν δύο σκωτσέζοι χειρουργοί, οι John Aitken και James Jeffray, που ανέπτυξαν τη συγκεκριμένη ιδέα για να διευκολύνουν τη δουλειά τους και πιο συγκεκριμένα να κόβουν γυναικεία οστά κατά την διάρκεια ενός τοκετού!

Ακόμα και υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, λοιπόν, η γέννηση δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι θα αποκαλούσαν μια ευχάριστη εμπειρία. Αλλά τον 18ο αιώνα, πριν από την ανάπτυξη της αναισθησίας και άλλων σύγχρονων χειρουργικών εργαλείων, η διαδικασία του τοκετού θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη αν οι γιατροί δεν δρούσαν άμεσα ώστε να «απεγκλωβίσουν» το μωρό από την κοιλιά της μητέρας τους. Όταν τα μωρά, λοιπόν, έβγαιναν με τα πόδια πρώτα ή το σώμα τους παγιδευόταν διαφορετικά στο κανάλι γέννησης, οι γιατροί θα έπρεπε να διευρύνουν την πυελική περιοχή κόβοντας τον χόνδρο και τα οστά.

Η ανακάλυψη του αλυσοπρίονου, λοιπόν, έγινε το 1780, ώστε οι δύο γιατροί να μπορούν να απομακρύνουν το πυεολικό οστό ευκολότερα και σε μικρότερο χρονικό διάστημα κατά τον τοκετό, ώστε το μωρό να βγει εγκαίρως από την κοιλιά της μαμάς του σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε σωστά με όλη την διαδικασία.

Το συγκεκριμένο εργαλείο τροφοδοτούνταν από μία χειροκίνητη μανιβέλα και έμοιαζε περισσότερο με ένα σύγχρονο μαχαίρι κουζίνας με μικρά δόντια σε μια αλυσίδα σε οβάλ σχήμα.

Το αλυσοπρίονο χρησιμοποιήθηκε σύντομα για άλλες εργασίες κοπής οστών και ακρωτηριασμούς στις χειρουργικές αίθουσες, ενώ στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ένα εργαλείο επεξεργασίας ξύλου όταν οι άνθρωποι παρατήρησαν πόσο γρήγορα και εύκολα ήταν να κόψουν τους κορμούς των ξύλων με αυτό το μέσο. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας έγινε μεγαλύτερο, πιο γρήγορο και πιο δυνατό και τελικά μεταμορφώθηκε στο εργαλείο που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.