Η ηθοποιός Έλντα Πανοπούλου παραχώρησε τηλεοπτική συνέντευξη και αναφέρθηκε στην προσωπική της ζωή, αλλά και στον χαμό του πατέρα της.
«Αναπολώ πράγματα που ανεπιστρεπτί έχουν περάσει. Όταν λέω πράγματα, εννοώ ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι φεύγουν, αυτό σημαίνει για τις ζωές μας οριστικό τέλος. Τίποτα άλλο δεν είναι οριστικό τέλος», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Περνάμε την πρώτη μας νιότη και στενοχωριόμαστε, γιατί μας άφησε ο γκόμενος ή έσπασε το νύχι μας ή δεν πήραμε τα λεφτά που θέλαμε, αλλά ξαφνικά έρχεται αυτή η χαστουκάρα της ζωής και υφίστασαι την πρώτη απώλεια. Την απώλεια του γονιού, του φίλου, του αδερφού και λες “πόσο γελοίος υπήρξα στη ζωή μου να κάθομαι και να στενοχωριέμαι, γιατί έσπασε το νύχι μου;”. Είναι μια απόλυτα καθοριστική στιγμή αυτή».
Με αφορμή την κουβέντα αυτή, μίλησε για την απώλεια του πατέρα της. «Για μένα, αυτό συνέβη με την απώλεια του πατέρα μου. Ήταν ξαφνική. Δηλαδή, μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε “άκουσε, αυτό πρέπει να το κάνεις γιατί εγώ δεν θα είμαι πάντα εδώ”. Ένας άνθρωπος που δεν είχε ούτε φοβίες ούτε έπαιρνε χάπια ή έτρεχε στους γιατρούς, τίποτα από όλα αυτά. Τον ρώτησα “τι είπες μπαμπά;” και μου απάντησε “αγάπη μου, δεν είμαστε αιώνιοι”. Αυτό μου το είπε σήμερα και την άλλη μέρα το πρωί, με ειδοποίησαν πως από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ο πατέρας μου δεν υπάρχει», περιέγραψε.
Τέλος, ανέφερε: «Ήμουν 36-37 χρονών τότε κι ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Όχι αυτή, η αμέσως επόμενη. Η μέρα της κηδείας του. Το βράδυ ήταν στο Δελφινάριο 2.500 κόσμος κι εγώ έπρεπε να παίξω τη Μαντόνα κι ο κόσμος έπρεπε να γελάσει. Δεν ήθελα τη ζωή μου, ήθελα να φύγω κι εγώ και να πάω να βρω τον μπαμπά μου. Γιατί του είχα μεγάλη αδυναμία του πατέρα μου κι αυτή ήταν η πρώτη απώλεια, η οποία ήταν ξαφνική».