Κραυγή αγωνίας από τον Ερρίκο Πετιλόν: «Μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθω ανακοπή – Δεν μπορώ να κόψω αυτό το “πράγμα”»

Ο άλλοτε περιζήτητος ηθοποιός και μοντέλο Ερρίκος Πετιλόν, εδώ και χρόνια ακροβατεί στον κόσμο των παραισθήσεων.

Ο γόης των κοσμικών σαλονιών της Αθήνας και της Νέας Υόρκης πλέον δεν θυμίζει σε τίποτα την περίοδο της ακμής του ως ένας από τους ζεν πρεμιέ της ελληνικής τηλεόρασης

Σε μια συνέντευξη – «ποταμός» στον Γιάννη Αρμουτίδη, περιέγραψε τη δύσκολη καθημερινότητά του, συνεχίζοντας τη μάχη του με τους εθισμούς του σε ουσίες και παράλληλα τις ψυχικές διαταραχές που φέρει χρόνια.

Όπως είπε: «Έχω πάει σε 25 κέντρα απεξάρτησης για ουσίες, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».

«Θέλω να μπω σε έναν κλειστό χώρο, για ένα λογικό χρονικό διάστημα και όχι για πέντε χρόνια. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Έχω υποβληθεί σε επέμβαση με μπαλονάκι, ζω μόνος μου και μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθω ανακοπή. Δεν μπορώ να κόψω αυτό το “πράγμα” αν δεν μπω κάπου για βοήθεια. Είμαι γεννημένος με διπολική διαταραχή και παράλληλα υποφέρω και από εθισμό σε ουσίες».

Στο ΚΕΘΕΑ όπως εξήγησε δεν δίνουν ούτε ασπιρίνη ούτε κανένα φάρμακο και ο ίδιος  δεν μπορεί να μην παίρνει κάτι γιατί εμφανίζει σύνδρομο στέρησης.

Ο ίδιος δεν έκρυψε, ότι η σκέψη να δώσει τέλος στη ζωή του, έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό του.

Όπως είπε: «Ναι το έχω σκεφτεί και το έχω κάνει ούτως ή άλλως. Έχω πηδήξει από τον δεύτερο όροφο. Δεν είναι πρώτη φορά. Το έχω κάνει και πριν 20 χρόνια. Αυτό λοιπόν για να μην ξαναγίνει πρέπει να μπω κάπου και να με βοηθήσουν.  Μόνος μου δεν μπορώ το σκέφτομαι συνεχώς θα φύγω από τον τέταρτο».

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ερρίκος Πετιλόν μιλάει δημόσια για τους εθισμούς του.

Το 2022 είχε περιγράψει στην ίδια εφημερίδα Espresso, τις προσπάθειές του να ξεφύγει από τις ουσίες αλλά και την βαριά ψυχική διαταραχή που είχε η γιαγιά του και κατά τον ίδιο, «πέρασε» από εκείνη σε αυτόν.

«Έχω γεννηθεί με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και συγχρόνως είχα και το σύνδρομο της ασθένειας του εθισμού. Από τη γιαγιά μου το πήρα, που ήταν μανιοσχιζοφρενής. Το πρόβλημα μου ήταν ότι μου πήρε πολλά χρόνια να το καταλάβω. Δεν το καταλάβαιναν ούτε οι γιατροί.

Αυτό που περνούσα έχει κατάθλιψη, θυμούς, οργή και διάφορα άλλα στοιχεία, και στην προσπάθεια να τα κατευνάσεις όλα αυτά ίσως εθίζεσαι. Ένας βασικός παράγων που με πισωγυρνούσε ήταν αυτός. Μετά βρήκα το πρόβλημα και ηρέμησα. Μέχρι να το βρω, όμως, πέρασαν χρόνια. Άλλα τόσα πέρασαν μέχρι να βρω τον κατάλληλο γιατρό».