Το πιο επικίνδυνο ηλεκτρονικό παιχνίδι που υπήρξε ποτέ – Ο μύθος και η πραγματικότητα

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να γίνουν όλα επικίνδυνα αν δεν υπάρξει μέτρο. Ειδικά στην εποχή του διαδικτύου, οι gamers μπορούν να χάσουν την αίσθηση του χρόνου και σε μερικές περιπτώσεις να υπάρξουν ολέθριες συνέπειες. Αλλά εδώ θα μιλήσουμε για ένα παιχνίδι arcade, δηλαδή από κείνα που παίζαμε όταν ψάχναμε κέρματα για να πάμε στα ηλεκτρονικά.

Το Polybius εμφανίστηκε ξαφνικά το φθινόπωρο του 1981 στα arcades γύρω από την πόλη του Πόρτλαντ. Το μηχάνημα ήταν κατάμαυρο, χωρίς όνομα πάνω του και συμπεριλάμβανε γεωμετρικά και πολύχρωμα σχήματα. Το πρόβλημα ήταν ότι γινόταν άμεσα εθιστικό, εύκολα υπνωτιστικό και σε κάποιες περιπτώσεις επικίνδυνο.

Δυο έφηβοι εξαφανίστηκαν αφού το έπαιξαν. Ενίοτε, κάποιοι άνδρες με μαύρα κοστούμια εμφανίζονταν για να το αναβαθμίσουν. Κάποιοι είπαν πως ήταν ένα μυστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης που χρησιμοποιούσε τους νέους σαν πειραματόζωα. Κάποιοι άλλοι το πήγαν ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας πως ήταν μέρος ενός προγράμματος ελέγχου του μυαλού από την CIA. Τι ήταν τελικά;

Οι χρηστές του έδωσαν το όνομα του αρχαίου Έλληνα ιστορικού Πολυβίου που είναι γνωστός για τον ισχυρισμό του ότι οι ιστορικοί θα πρέπει να βασίζονται μόνο σε μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες. Προκάλεσε χάος, δημιούργησε μύθους και ξαφνικά εξαφανίστηκε από παντού.

Ο κυρίαρχος μύθος κάνει λόγο για ένα εθιστικό παιχνίδι που η κυβέρνηση σχεδίασε και έβγαλε στην παραγωγή. Εμπεριείχε πολλά υποσυνείδητα μηνύματα και ήταν γεμάτο με γρίφους. Πολλοί χρήστες είχαν παράξενες σωματικές επιδράσεις παίζοντάς το, όπως κρίσεις, παραισθήσεις, αμνησίες, νυχτερινές κρίσεις πανικού και ένα σωρό ακόμα φαινόμενα. Υπήρξαν και κάποιες αναφορές, ότι σε μερικούς χρήστες δημιούργησαν μέχρι και αυτοκτονικές σκέψεις.

Η θεωρία λοιπόν έλεγε πως οι άνδρες με τα μαύρα που εμφανίζονταν, συνέλεγαν στοιχεία και έψαχναν για στρατιώτες και ιδιοφυΐες, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν στον Ψυχρό Πόλεμο.

Το 2006, ένας άνδρας με όνομα Stephen Steven Roach, ανέβασε ένα κείμενο στο διαδίκτυο, ισχυριζόμενος ότι ήταν ο δημιουργός του παιχνιδιού. Ανέφερε ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες τους προσελήφθησαν από μια εταιρεία της Νότιας Αμερικής. Το μόνο που ζήτησαν ήταν ένα εθιστικό παιχνίδι και αυτό ακριβώς κατασκεύασαν. Όταν όμως ένα παιδί έπαθε επιληψία, αμέσως το απέσυραν από την αγορά.

Ποιος ήταν ο Roach και γιατί αυτή η αργοπορία; Η ιστορία του πάντως επιβεβαιώνεται από κάποιους που έζησαν στο Πόρτλαντ εκείνη την εποχή. Όμως δεν υπάρχει καμία πραγματική φωτογραφία του, τα μέσα δεν το αναφέρουν πουθενά (δεν θα άφηναν ένα παιχνίδι που προκαλεί παραισθήσεις να περάσει έτσι), ούτε καν τα περιοδικά ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Αλλά αν όντως επρόκειτο για πείραμα, τότε θα μπορούσε να είναι αληθινό.

Το Πόρτλαντ υπήρξε μια αγορά που δοκιμάζονταν τα ηλεκτρονικά. Μια ρεπόρτερ που μεγάλωσε εκείνη την εποχή στο Πόρτλαντ, αναφέρει πως ήταν αρκετές οι περιπτώσεις που μαύρα μηχανήματα έκαναν την εμφάνιση τους με παιχνίδια χωρίς όνομα, μόνο και μόνο για να τεσταριστούν. Πάντως δεν θυμάται να ακούει τίποτα για το Polybius μέχρι την ενηλικίωση της, αν και βρισκόταν σε εκείνα τα μέρη συνέχεια.

Κάνοντας έρευνα ανακάλυψε κάποιες αλήθειες στην ιστορία, αλλά αυτές θα μπορούσαν να υπάρχουν σε οποιοδήποτε παιχνίδι. Όπως σε εκείνη με το παιδί που έπαθε κράμπες στο στομάχι του μετά από 28 ώρες ηλεκτρονικών και αναψυκτικών ή αρκετούς εφήβους που έπαθαν ημικρανίες.

Κάποιες άλλες έρευνες αναφέρουν πως το FBI ερευνούσε τα μαγαζιά με ηλεκτρονικά εκείνη την περίοδο στην πολιτεία. Δεν έκανε βέβαια συλλογή στοιχείων, αλλά έψαχνε για δίκτυα τζόγου και ναρκωτικών.

Το πιο πιθανό είναι το Polybius να είναι ένας τοπικός μύθος που δημιουργήθηκε μια εποχή που οι παλαιότεροι θεωρούσαν επικίνδυνα τα ηλεκτρονικά, οπότε με τις φήμες σιγά σιγά δημιουργήθηκε και ο μύθος του Polybius. κανείς δεν είχε επιβεβαιώσει, μέχρι το 2006, ότι υπήρχε, πόσο μάλλον ότι το είχε παίξει. Οπότε μάλλον πρόκειται για μια ακόμα ιστορία συνωμοσίας με ευφάνταστο σενάριο.