Φαγητό
Ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που γνωρίζουν πώς να φτιάχνουν την Coca-Cola δεν είναι γνωστός στο κοινό.
Ωστόσο, είναι σίγουρα περισσότερα από δύο, καθώς ο τεράστιος όγκος του σιροπιού που παράγεται καθημερινά, με ελαφρώς διαφορετικά συστατικά σε διάφορα μέρη του κόσμου, απαιτεί ότι πολλοί άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν, τουλάχιστον, μεγάλες μερίδες των συστατικών ( και κατάλληλες αναλογίες του καθενός) προκειμένου να διατηρηθεί η ροή των προμηθειών.
Αυτός ο όγκος απλώς δεν θα μπορούσε να φτάσει μόνο σε δύο άτομα που γνωρίζουν πώς να φτιάχνουν το προϊόν, ειδικά αν η επέκταση αυτού του μύθου ήταν αλήθεια – ότι κάθε άτομο γνωρίζει μόνο το ήμισυ των συστατικών.
Τουλάχιστον, είναι πιθανό τα ακριβή συστατικά, αν και ίσως όχι οι ακριβείς αναλογίες, να είναι γνωστά από πολλούς ανθρώπους που εργάζονται στην Coca-Cola. Για παράδειγμα, ορισμένοι από τους λογιστές της εταιρείας, ιδιαίτερα οι ανώτεροι, πιθανότατα γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει στο βασικό προϊόν της εταιρείας.
Τα τιμολόγια θα δημιουργούσαν μια πολύ λεπτομερή διαδρομή με την οποία θα ήταν πολύ εύκολο να λάβετε την ακριβή λίστα των συστατικών, ακόμα κι αν η εταιρεία είχε διαφορετικά εργοστάσια που φτιάχνουν διαφορετικά μέρη του σιροπιού.
Θα ήταν επίσης λίγο πιο δύσκολο να υπολογίσουμε τις ακριβείς αναλογίες, δεδομένου του σχετικού όγκου καθενός από τα συστατικά που παραγγέλλονται στα εργοστάσια και της ακριβούς παραγωγής του σιροπιού που βγαίνει.
Πέρα από εκείνους τους υπαλλήλους που ξέρουν τα συστατικά και ενδεχομένως τη συνταγή, πόσοι είναι γνώστες της ακριβούς συνταγής;
Όπως σημειώθηκε σε μια συνέντευξη με τον υπεύθυνο μάρκετινγκ της Coca-Cola, «δεν γνωρίζουν πολλοί». Είναι επίσης πιθανό (βασικά είναι σίγουρο πως) η Coca-Cola διατηρεί αντίγραφα της συνταγής αλλού, είτε εν μέρει, με διαφορετικούς ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε κάθε μερίδα είτε ως σύνολο.
Από πού ξεκίνησε λοιπόν αυτός ο θρύλος των «μόνο δύο ανθρώπων»; Υπήρξε ποτέ σημείο που μόνο δύο άτομα γνώριζαν τη συνταγή; Αναμφίβολα, ναι.
Ζάχαρη. Χρώμα. Καφεΐνη. Kαι τι άλλο; Σε τι αναλογίες;
Tο 1886 ο John S. Pemberton έφτιαξε την αυθεντική συνταγή της Coca-Cola. Η συνταγή του περιελάμβανε συστατικά όπως εκχύλισμα κόκας, καφεΐνη, ζαχαρόνερο, χυμό λάιμ, βανίλια, καραμέλα και πολλά άλλα. Όμως, ένα από αυτά τα πράγματα δεν είναι σαν τα άλλα. Εάν διαβάσατε τα συστατικά πάντως και το “εκχύλισμα κόκας” σας τραβάει την προσοχή, το καταλαβαίνουμε αλλά… Τα φύλλα κόκας είναι γεμάτα με κάθε λογής μοναδικές ενώσεις και έλαια, ένα από τα οποία είναι η κοκαΐνη, ένα αλκαλοειδές με εθιστικές ιδιότητες.
Μετά από αυτό, είναι αρκετά σαφές ότι τουλάχιστον αρκετοί άνθρωποι το γνώριζαν ανά πάσα στιγμή. Όσο για το ποιοι ήταν, ο Jphn Pemberton τροποποίησε την «Pemberton’s French Wine Coca» για να φτιάξει την Coca-Cola (εν μέρει ως απάντηση στην απαγόρευση του αλκοόλ στην Ατλάντα της Τζόρτζια το 1886 – το ποτό περιείχε αλκοόλ) με τη βοήθεια του Willis Venable και Frank Robinson.
Η μυστικότητα γύρω από τη φόρμουλα ξεκίνησε πραγματικά σοβαρά όταν ο Asa Candler αγόρασε τα αποκλειστικά δικαιώματα για τη συνταγή το 1891. Πριν από αυτό, ο Pemberton είχε πουλήσει την αρχική φόρμουλα σε τρεις διαφορετικές εταιρείες, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη περισσότεροι άνθρωποι το γνώριζαν σε αυτό το σημείο.
Κάποτε ο Candler είχε τα αποκλειστικά δικαιώματα – και ο Asa υποτίθεται ότι είχε καταστρέψει (ή προσπάθησε) όλα τα αντίγραφα της συνταγής και βασιζόταν στο ότι ορισμένοι υπάλληλοι κρατούσαν τη συνταγή απομνημονευμένη. Δεν είναι μια καλή μακροπρόθεσμη στρατηγική για μια μεγάλη εταιρεία, αλλά εντάξει, δεν ήταν το μεγαθήριο δισεκατομμυρίων δολαρίων που είναι σήμερα.
Μόλις η εταιρεία άλλαξε χέρια το 1919, η φόρμουλα έλαβε και πάλι φυσική μορφή, όπως θα διαβάσετε σύντομα. Τούτου λεχθέντος, η Coca-Cola έχει υποστηρίξει στο παρελθόν ότι η συνταγή δεν γράφτηκε ποτέ μέχρι το 1919, αλλά δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια. Είναι απίθανο ο δημιουργός της Coca-Cola, John Pemberton, να μην έγραψε τις πολλές συνταγές που βρήκε στην προσπάθειά του να βρει μια θεραπεία για τον εθισμό στη μορφίνη, μία από τις οποίες οδήγησε στην Coca-Cola.
Όταν το δίδαξε σε άλλους, όπως σε μέλη των λίγων εταιρειών στις οποίες πούλησε τη φόρμουλα ή σε εκείνες στις οποίες είχε επιφορτιστεί να το φτιάξουν, όπως ο Frank Mason Robinson, θα ήταν επίσης πιο εύκολο να το γράψουν κάπου Επιστροφή στην αρχή της φήμης – όταν ο Earnest Woodruff και μια ομάδα επενδυτών που σύντομα θα γίνουν πλούσιοι αγόρασαν την εταιρεία εντελώς το 1919, το έκαναν χρησιμοποιώντας χρήματα που εξασφαλίστηκαν με δάνειο.
Ως μέρος της εξασφάλισης για το δάνειο, ο Woodruff έβαλε τον γιο του Candler να γράψει τη φόρμουλα για την Coca-Cola. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε ένα ασφαλές θησαυροφυλάκιο στην Guaranty Bank στη Νέα Υόρκη. Σύμφωνα με την Coca-Cola, η φόρμουλα παρέμεινε κλειδωμένη έως ότου o Woodruff ανέλαβε ξανά την κυριότητα της όταν το δάνειο αποπληρώθηκε το 1925 (αλλά αυτό μπορεί να είναι ένα μαρκετίστικο κόλπο για να δώσουν αξία στη συνταγή της).
Αντί να καταστρέψει τη φόρμουλα όπως είχε κάνει ο Asa Candler, μειώνοντας τον κίνδυνο να πέσει στα χέρια κάποιου άλλου, ο Woodruff επέλεξε να την κρατήσει σε ένα τραπεζικό θησαυροφυλάκιο της Ατλάντα στην Trust Company Bank όπου παρέμεινε για 86 χρόνια… Ή τουλάχιστον έτσι λένε.
