Ερευνητές από την Εθνική Επιτροπή Ζυμαρικών της Αμερικής δικαιώνουν τους μακαρονάδες, που μπορούν και να χάσουν κιλά χάρη στην αγαπημένη τους τροφή. Λένε τώρα πως οι λάτρεις των μακαρονιών μπορούν και προσαρμόζονται καλύτερα σε διαιτητικές οδηγίες. Επίσης, προσλαμβάνουν ικανοποιητικές ποσότητες πολύτιμων θρεπτικών συστατικών, όπως το φυλλικό οξύ, ο σίδηρος, το μαγνήσιο και οι φυτικές ίνες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας τους παρουσιάστηκαν στην ετήσια συνάντηση της Εταιρείας Παχυσαρκίας, στη Νέα Ορλεάνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Όπως διαπίστωσαν οι ειδικοί, όσοι τρώνε ζυμαρικά είναι πιο υγιείς και καταναλώνουν λιγότερο λίπος. Για τους επιστήμονες, όσοι δεν μπορούν να αντισταθούν στα ζυμαρικά καταναλώνουν λιγότερα κορεσμένα λιπαρά και λιγότερη πρόσθετη ζάχαρη σε σχέση με εκείνους που αποφεύγουν τα ζυμαρικά. Επίσης, προσλαμβάνουν μεγαλύτερη ποσότητα βιταμινών και μετάλλων.
Η διαιτολόγος Νταιάν Γουίλαντ εξηγεί: «Οι νέες διατροφικές οδηγίες για τα έτη 2015-2020 ενθαρρύνουν την κατανάλωση όλων των τύπων σιτηρών, καθώς παρέχουν πολλά θρεπτικά συστατικά. Τα ζυμαρικά μπορούν να αποτελέσουν δομικό συστατικό μιας καλής διατροφής. Η ανάλυση αυτή υπογραμμίζει τη διατροφική αξία των σιτηρών, όπως των ζυμαρικών».
Τα μακαρόνια περιέχουν σημαντικούς υδατάνθρακες τους οποίους χρησιμοποιεί ο οργανισμός για ενέργεια. Επιπλέον, είναι μία τροφή χαμηλή σε νάτριο και χοληστερόλη.
Η καταγωγή των μακαρονιών είναι γεμάτη μύθους και αντιφάσεις. Από τον ευρύτατα διαδεδομένο θρύλο, ότι τα μακαρόνια τα έφερε στην Ιταλία στον 13ο αιώνα ο Μάρκο Πόλο από την Άπω Ανατολή, έως την αναφορά για ύπαρξη ζυμαρικών στα 1000 π.χ., στην αρχαία Ελλάδα. Σύμφωνα με την τελευταία, η λέξη “λάγανον” περιέγραφε μία φαρδιά πλακωτή ζύμη από νερό και αλεύρι, την οποία οι Έλληνες έκοβαν σε λωρίδες.
Αυτή η μέθοδος φαίνεται πως μεταφέρθηκε στην Ιταλία στον 8ο αιώνα π.χ. και στα λατινικά έγινε “laganum”. Εικάζεται ότι η λέξη “λαζάνια” έχει τη ρίζα της σε αυτή την λέξη. Αυτή η ιστορία πιστοποιείται από Λατίνους συγγραφείς όπως ο Κικέρων, ο Οράτιος και ο Απίκιος.
Ένας άλλος μύθος με ενδείξεις για την ύπαρξη των ζυμαρικών αναφέρεται σε ευρήματα που ανακαλύφθηκαν σε τοιχογραφίες του 4ου αιώνα π.χ., σε οικισμό των Ετρούσκων βόρεια της Ρώμης, όπου αναπαριστώνται διάφορα σκεύη για το βράσιμο νερού, μία επιφάνεια για την ανάμιξη νερού με αλεύρι, ένας κυλινδρικός πλάστης και ένα εργαλείο κοπής.
