Αν απορήσετε ή μείνετε έκπληκτοι αμέσως ανοίγετε το στόμα; Αν κάποιος σας τρομάξει φωνάζετε; Γιατί όμως το κάνετε; Θα απαντήσει και για αυτό, η επιστήμη!
Μέσα σε μια στιγμή, λαμβάνει χώρα μια σύνθετη αλυσίδα βιολογικών γεγονότων!
Αυτή η κοφτή ανάσα που συνοδεύει το ανοιχτό μας στόμα είναι συνδεδεμένη με έναν έμφυτο μηχανισμό επιβίωσης, ενσωματωμένο στους ανθρώπους μέσω της εξέλιξης: την απόκριση μάχης ή φυγής.
Όταν αντιμετωπίζουμε μια πιθανή απειλή, το σώμα μας αρχίζει να προετοιμάζεται να αντιδράσει, είτε εμπλέκοντας τον κίνδυνο είτε απομακρύνοντας το συντομότερο δυνατό.
Όταν ακούμε ή βλέπουμε κάτι απειλητικό, η αμυγδαλή, μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου στέλνει σήματα κινδύνου στον υποθάλαμο, γνωστό ως «κέντρο εντολών» του εγκεφάλου, ο οποίος ενεργοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο είναι η κινητήρια δύναμη στην αντίδρασή μας σε κίνδυνο ή στρες.
Μόλις ενεργοποιηθεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, τα επινεφρίδια αρχίζουν να αντλούν ορμόνες, συμπεριλαμβανομένης της αδρεναλίνης, στην κυκλοφορία του αίματος. Καθοδηγούμενο από αυτό το κύμα αδρεναλίνης, το σώμα υφίσταται πολυάριθμες αλλαγές που έχουν σχεδιαστεί για να μας βοηθήσουν να σκεφτόμαστε ή να ενεργούμε γρήγορα.
Οι κόρες των ματιών μας διαστέλλονται για να μπει περισσότερο φως και να μας επιτρέπουν να βλέπουμε καλύτερα. Αναπνέουμε πιο γρήγορα ώστε να μπορούμε να προσλαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο οξυγόνο. Οι καρδιές μας αρχίζουν να τρέχουν, πιέζοντας οξυγόνο σε μεγάλες μυϊκές ομάδες και άλλα όργανα που μπορεί να χρειαστεί να βάλουν ταχύτητα για να αντιμετωπίσουν μια πιθανή απειλή.
Το να αναπνέουμε ενώ είμαστε σε σοκ ακόμη κι αν δεν τρομάζουμε πραγματικά – είναι ένα συναίσθημα που συνδέεται στενά με τον φόβο – και αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιεί οξυγόνο πιο γρήγορα, σύμφωνα με το περιοδικό BBC Science Focus Magazine.