Επιστήμονες ανακάλυψαν τι έχουν στο αίμα τους όσοι ζουν πάνω από 100 χρόνια

Μπορεί η διατροφή, η άσκηση και η θετική στάση ζωής να είναι βασικοί παράγοντες για την καλή υγεία, αλλά όταν πρόκειται για την απόλυτη μακροζωία – το να φτάσει δηλαδή κάποιος τα 100 χρόνια και παραπάνω – η απάντηση ίσως να βρίσκεται… στο αίμα.

Μια ομάδα Σουηδών επιστημόνων προσπάθησε να δώσει απάντηση στο ερώτημα: Τι διαφοροποιεί βιολογικά εκείνους που ζουν περισσότερο από έναν αιώνα; Η μελέτη τους εντόπισε κοινούς δείκτες στο αίμα των υπεραιωνόβιων – σημάδια που είχαν φανεί ήδη δεκαετίες πριν φτάσουν τα 100.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό GeroScience, εξέτασε δεδομένα από 44.000 Σουηδούς πολίτες, ηλικίας 64 έως 99 ετών, με παρακολούθηση που κράτησε 35 χρόνια. Αν και το δείγμα ήταν τεράστιο, μόλις το 2,7% κατάφερε να γίνει 100 ετών ή και περισσότερο.

Ο τίτλος της μελέτης ήταν: «Προφίλ βιοδεικτών αίματος και εξαιρετική μακροζωία: σύγκριση αιωνόβιων και μη-αιωνόβιων σε 35ετή παρακολούθηση της σουηδικής κοόρτης AMORIS».

Όπως σημειώνεται στην έκθεση:
«Ο παγκόσμιος αριθμός των αιωνόβιων έχει διπλασιαστεί περίπου κάθε δεκαετία από το 1950 και προβλέπεται να πενταπλασιαστεί μεταξύ 2022 και 2050».

Η επικεφαλής της έρευνας, επιδημιολόγος Karin Modig από το Ινστιτούτο Karolinska, μαζί με την ομάδα της, ανέλυσε 12 βιοδείκτες που σχετίζονται με κρίσιμες λειτουργίες του σώματος: μεταβολισμός, ήπαρ, νεφρά, φλεγμονές, διατροφή και αναιμία.

Από αυτούς, οι 10 συνδέθηκαν με αυξημένες πιθανότητες να περάσει κάποιος το ορόσημο των 100 ετών.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα ευρήματα ήταν πως «όσοι έφταναν τα 100 τείνουν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης και ουρικού οξέος ήδη από την ηλικία των 60 ετών».

Η ανάλυση των δεδομένων ανέδειξε και έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα: το φύλο. Από όσους έζησαν πάνω από έναν αιώνα, το 85% ήταν γυναίκες. Αυτό επιβεβαιώνει προηγούμενες στατιστικές που δείχνουν ότι οι γυναίκες έχουν αυξημένο προσδόκιμο ζωής, με πολλούς ερευνητές να το αποδίδουν σε ορμονικούς, γενετικούς και κοινωνικούς παράγοντες.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η παρακολούθηση της λειτουργίας των νεφρών και του ήπατος, καθώς και των επιπέδων σακχάρου και ουρικού οξέος, μπορεί να είναι ένας αξιόπιστος «οδηγός πορείας» για τη γήρανση.