Έχετε αναρωτηθεί; – Πότε αρχίσαμε να μασάμε τσίχλα;

Πλέον η τσίχλα είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο, κάτι που δεν του δίνεις και πολύ σημασία. Κι όμως όλα τα πράγματα ακόμη και τα πιο ασήμαντα έχουν πίσω τους μία συγκεκριμένη ιστορία.

Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί μασούσαν ρητίνη των δέντρων ή κερί μέλισσας για καθαρή απόλαυση. Οι αρχαίοι Έλληνες μασούσαν μαστίχα ανελλιπώς για να καθαρίσουν τα δόντια τους, ενώ οι Ινδιάνοι παχύρρευστο χυμό δέντρων. Φαίνεται πως το μάσημα τσίχλας ανέκαθεν αποτελούσε απολαυστική συνήθεια.

Η τσίχλα άρχισε να παίρνει περίπου τη σημερινή της μορφή στα μέσα του 19ου αιώνα. Έκτοτε οι παρασκευαστές της δεν σταμάτησαν να πειραματίζονται με διάφορες ουσίες – γευστικές και χρωστικές, ώσπου να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα: Να αρέσει στον κόσμο και να προσφέρει γεύση που διαρκεί.

Οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη κυκλοφόρησαν στο εμπόριο το 1950.

Όχι για να το παινευτούμε, αλλά στην Ελλάδα εξακολουθούμε να διαθέτουμε μία από τις καλύτερες τσίχλες: Την περίφημη μαστίχα Χίου.

Είναι καλύτερη όχι μόνο γιατί είναι φυσική, αλλά γιατί αποδείχτηκε και άκρως ωφέλιμη. Κάνει καλό στα δόντια όπως επίσης στο στομάχι και στα έντερα, ενώ έχει ευρεία και αποτελεσματική χρήση στη φαρμακευτική, την ιατρική, τη μαγειρική, τη ζαχαροπλαστική και την κοσμετολογία.

Η μαστίχα είναι μια φυσική ρητίνη, η οποία βγαίνει από τον κορμό του μαστιχοφόρου σχίνου που καλλιεργείται μόνο στη Χίο. Στη φυσική της μορφή, χωρίς ζάχαρη, κάνει θαύματα!