Γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ τους κλόουν; – Κι όμως υπάρχει επιστημονική εξήγηση

Η  φοβία για τους κλόουν, ή αλλιώς κουλροφοβία, είναι ένα διαδεδομένο φαινόμενο. Οι πρωταγωνιστές του τσίρκου, είναι μαζί με τους βρικόλακες και τους λυκάνθρωπους ψηλά στην λίστα των κακών σε ιστορίες τρόμου.

Αλλά σε αντίθεση με άλλα τέρατα, οι κλόουν αρχικά είχαν τον ρόλο να κάνουν τα παιδιά να γελάσουν και όχι να τρομάξουν. Οπότε γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ τους κλόουν;

Σύμφωνα με την Danielle Bainbridge από το πανεπιστήμιο του Γέιλ, το στερεότυπο που προκαλεί ανησυχία γύρω από τους κλόουν υπάρχει εδώ και αιώνες. Στο εναρκτήριο επεισόδιο της ψηφιακής σειράς Origin of Everything του PBS, η Bainbridge εξήγησε τη μακρά ιστορία αυτού του τμήματος του πολιτισμού μας.

Πριν οι κλόουν φορέσουν μεγάλα παπούτσια και αρχίσουν να πετούν τούρτες ο ένας στη μούρη του άλλου, θα τους έβρισκες σε διαφορετικές εκδοχές στις βασιλικές αυλές.

Ο γελωτοποιός της αυλής δεν ήταν κακός, αλλά ήταν το μόνο άτομο στο βασίλειο που μπορούσε να κοροϊδέψει τον μονάρχη χωρίς να φοβάται να χάσει το κεφάλι του. Το γεγονός ότι οι ανόητοι δεν εμπίπτουν στην κανονική κοινωνική ιεραρχία μπορεί να συνέβαλε στον μελλοντικό ρόλο που θα έπαιζαν οι κλόουν ως αναξιόπιστοι περιθωριακοί.

Κατά τον μεσαίωνα, οι γελωτοποιοί εξελίχθηκαν στους αρλεκίνους τους ιταλικού θεάτρου κατά τον 16ο αιώνα. Και πάλι, δεν ήταν αιμοδιψή τέρατα, αλλά δεν ήταν ούτε και φιλικά προς τα παιδιά. Οι χαρακτήρες ήταν συχνά άτακτοι και ηθικά χρεοκοπημένοι, και τα περίεργα κοστούμια και οι μάσκες τους, πρόσθεταν πολλά στα ήδη ανατριχιαστικά vibes που έβγαζαν.

Τον 19ο αιώνα, οι κλόουν του τσίρκου με τα λευκοβαμμένα πρόσωπα άρχισαν να γίνονται δημοφιλής. Σε αντίθεση με τους γελωτοποιούς και τους αρλεκίνους που προϋπήρχαν, αυτοί οι κλόουν ήταν διασκεδαστές για παιδιά και είχαν μια υγιή εικόνα. Αλλά η ποπ κουλτούρα του 1970, του 1980 και του 1990, μας έδειξαν αυτή η παλιά αντίληψη που είχαμε για τους κλόουν ως κακούς ταραχοποιούς δεν εξαφανίστηκε ποτέ.

Το «It» του Stephen King το 1988 και μια σκηνή από το «Poltergeist» το 1982, συνδύασαν τους αρχικούς φόβους, με τον τους πιο σύγχρονους κλόουν που έπαιζαν για τα παιδιά. Αυτή η φόρμουλα μας έδωσε μια από τις χειρότερες φιγούρες τρόμου σήμερα.