Για να μπει κάποιος στο club του 1% των πλουσίων, το όριο δεν είναι τόσο ψηλό όσο πιστεύεις.
Η ετήσια έκθεση για τον πλούτο Knight Frank αναφέρει τα ακριβή ποσά που χρειάζονται για να μπεις στην πολυπόθητη ελίτ του 1%. Είναι εκείνο το ποσοστό το οποίο έχει οριστεί ως το όριο για να θεωρηθεί κάποιος υπερβολικά πλούσιος, όμως σπάνια ποσοτικοποιείται.
Τώρα που ανακοινώθηκαν στοιχεία για κάθε χώρα ξεχωριστά μπορούμε να εξάγουμε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Για παράδειγμα φαίνονται ανάγλυφα οι διαφορές στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ των χωρών.
Επίσης γίνεται αντιληπτό ότι ο πλούτος που χρειάζεται για να μπει κάποιος στο 1% των πιο πλούσιων δεν είναι ιδιαίτερα ψηλό, ακόμα και για χώρες που θεωρουνται πάμπλουτες και ανεπτυγμένες.
Για την ακρίβεια είναι πολύ χαμηλότερο από όριο που έχει τεθεί για να θεωρηθεί κάποιος βαθύπλουτος. Σύμφωνα με το Ultra High Net Worth Individual όριο, χρειάζονται 30 εκατομμύρια δολάρια προσωπικής περιουσίας.
Ακόμα και στο Μονακό, τη χώρα με την μεγαλύτερη συγκέντρωση πλουσίων κατοίκων, για να μπει κάποιος στο 1% των πλουσιότερων Μονεγάσκων αρκούν 7,9 εκατομμύρια δολάρια.
Στη χώρα που θεωρείται ο παγκόσμιος κουμπαράς, δηλαδή στην Ελβετία, με μόλις 5,1 εκατομμύρια δολάρια ανήκεις στην ελίτ του 1%.
Πολύ κοντά ακολουθεί η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, οι ΗΠΑ, όπου εκεί χρειάζονται 4,4 εκατομμύρια δολάρια. Η Ελβετία της Ασίας, η Σιγκαπούρη είναι πολύ πιο χαμηλά, στα 2,9 εκατομμύρια και ακόμα πιο κάτω το άλλοτε Μονακό της Ασίας, το Χονγκ Κονγκ.
Ενδιαφέρονται είναι και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της έρευνας. Για παράδειγμα Ινδία, Φιλιππίνες και Ινδονησία μοιράζονται κοινό όριο για να μπει κάποιος στο 1% των πλουσιότερων κατοίκων, 60.000 δολάρια όμως η Ινδία έχει 24 φορές περισσότερους βαθύπλουτους (με περιουσία άνω των 30 εκατομμυρίων) από τις υπόλοιπες δύο χώρες μαζί.
Ο πληθυσμός των βαθύπλουτων κάθε χώρας είναι και δείγμα της ισχύος μια οικονομίας σε συνδυασμό με τις κοινωνικές της ανισότητες.
Στην Κίνα το όριο για να μπει κάποιος στο 1% αυτή τη στιγμή είναι περίπου 850.000 δολάρια. Αναμένεται να διπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια και αυτό είναι μία ακόμα ένδειξη του πόσο ταχύτητατα και με πόση ανισότητα αναπτύσσεται η κινεζική οικονομία.