Που βρίσκεται η περιβόητη «Κούλουρη» που καμιά φορά «πηγαίνει η ψυχή μας»;

Η πασίγνωστη φράση «πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη» χρησιμοποιείται όταν κάτι μας τρομάζει πολύ και συνήθως δρα ως κατευναστικό, ως η πρώτη φράση ανακούφισης από την τρομάρα.

Πώς ακριβώς βγήκε αυτή η φράση; Υπάρχουν δυο εκδοχές. Και οι δυο είναι καλά τεκμηριωμένες. Η πρώτη φτάνει μέχρι τα χρόνια της αρχαίας Αθήνας, που όταν δεχόταν επίθεση από τους Πέρσες κυρίως, οι γυναίκες και τα παιδιά έφευγαν από την πόλη και πήγαιναν στην σημερινή Σαλαμίνα, που τότε ονομαζόταν Κόλουρις. Με τα χρόνια η Κόλουρις έγινε Κούλουρη.

Οι «ψυχές» λοιπόν, δηλαδή τα αγαπημένα πρόσωπα των στρατιωτών που έμεναν στην πόλη, πήγαιναν σύσσωμες στην Κούλουρη. Αυτή είναι η μια προέλευση της φράσης.

Η δεύτερη προέλευση είναι από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν η Αίγινα δέχθηκε επίθεση από Αλγερινούς πειρατές το 1563. Οι κάτοικοι του νησιού κατέφυγαν στην Κούλουρη . Στο νησί όμως ξέμειναν δυο άντρες, ο Νικόλαος Βάιλας και ο Μηνάς Ανδριώτης. Και οι δυο κρύφτηκαν καλά για να μην τους βρουν οι πειρατές.

Όταν οι Αλγερινοί ήταν έτοιμοι να φύγουν, ο Βάιλας ανακαλύφθηκε και άρχισε το κυνηγητό. Κατάφερε τελικά να ξεφύγει. Όταν ο φίλος του αργότερα τον ρώτησε αν φοβήθηκε εκείνος είπε: «Αν φοβήθηκα λέει; Η ψυχή μου είχε πάει στην Κούλουρη».