Good life
Πόσοι από εμάς έχουμε ευχηθεί να είχαμε κάποια υπερδύναμη, να μπορούσαμε να πετάξουμε ή να διαβάσουμε τι σκέψεις των άλλων;
Σίγουρα οι περισσότεροι το έχουν ευχηθεί κάποια στιγμής στη ζωή τους, ειδικά όσο οι ταινίες των Marvel και DC σπάνε τα blockbusters.
Πώς θα σου φαινόταν όμως αν σου έλεγα ότι μπορείς να αποκτήσεις ορισμένες υπερδυνάμεις μόνο με την εξάσκηση; Θα μπορούσες δηλαδή να αποκτήσεις μία υπερδύναμη χωρίς το βάρος της προστασίας του κόσμου.
Ταχύτητα φωτός
Σίγουρα υποθέτεις ότι κάποιοι άνθρωποι τρέχουν πιο γρήγορα από τον μέσο όρο, αλλά υπάρχει πιθανότητα να είσαι ένας από αυτούς χωρίς να το γνωρίζεις. Ένας από αυτός του ανθρώπους είναι και ο ηθοποιός Bruce Lee. Για να είναι ορατές οι κινήσεις του Lee στις ταινίες του, έπρεπε να επιβραδυνθούν δύο φορές.
Εάν δεν λαμβάνονταν αυτά τα μέτρα, θα φαινόταν ότι οι κακοί που τον περιτριγύριζαν απλώς θα έπεφταν χωρίς λόγο χωρίς ορατή αιτία.
Εάν η ταχύτητα πέρα από την κατανόηση του ανθρώπινου ματιού δεν είναι αρκετά γρήγορη κατά τη γνώμη σας για να θεωρηθεί υπεράνθρωπος, τότε σίγουρα εντυπωσιάζεστε δύσκολα. Το να παλεύετε γρήγορα είναι ένα πράγμα, αλλά αν πρόκειται να μιλήσουμε για πραγματικό σούπερ ταχύτητα, πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη το τρέξιμο και άλλους τύπους κίνησης. Ευτυχώς, αυτό ανάγεται στην ίδια βασική ιδέα, που είναι η μυϊκή ίνα ταχείας συστολής.
Η γρήγορη κίνηση όμως δεν είναι το μόνο στοιχείο της αστραπιαίας ταχύτητας. Για να μπορέσει κάποιος να χρησιμοποιήσει αυτή την ταχύτητα αποτελεσματικά, πρέπει να έχει και σούπερ χρόνο αντίδρασης.
Χωρίς αυτό, όλη η ταχύτητα στον κόσμο δεν έχει νόημα. Ο καλύτερος τρόπος για να εκπαιδεύσετε τον χρόνο αντίδρασης είναι μέσω δραστηριοτήτων που προσανατολίζονται στην αντίδραση, όπως το παιχνίδι με χαστούκια και η προπόνηση με ταχύτητα, καθώς και μέσω οπτικής αθλητικής προπόνησης, όπως ασκήσεις ρομπο-πονγκ, εστίασης και εγχόρδων.
Ευκινησία
Η ευκινησία είναι ακόμα μια υπερδύναμη που διδάσκεται. Ρωτήστε τους επαγγελματίες παρκουρίστες πως ήταν η πρώτη τους μέρα όταν πήδηξαν από μια σκέπη σε μία άλλη και πως ήταν η τελευταία τους φορά.
Όπως δήλωσε και ο εμπνευστής του Parkour David Belle: «Το Parkour είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης που μας επιτρέπει να ξεπερνάμε τα εμπόδια, τόσο στο αστικό όσο και στο φυσικό περιβάλλον».
Το να είσαι αρκετά ευέλικτος για να σκαρφαλώνεις και να πηδάς και να τρέχεις πάνω σε τρομακτικά εμπόδια μπορεί να μην ακούγεται πολύ σαν υπερδύναμη, αλλά απλώς παρακολουθήστε ένα από τα πολλά σπιτικά βίντεο parkour εκεί έξω και θα εκπλαγείτε από τα απίστευτα πράγματα που ήδη κάνουν πολλοί σε όλο τον κόσμο.
Το parkour χρονολογείται στο 1990 και σε μόλις 30 χρόνια έχει κατακλύσει τον κόσμο και έχει πολλές σχολές κατάρτισης ανά την υφήλιο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί το παρκούρ, όταν δεν μαθαίνεται με επαγγελματική καθοδήγηση, μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για προφανείς λόγους.
Η αναπνοή στον βυθό της θάλασσας
Η ελεύθερη κατάδυση είναι τόσο δημοφιλής και γνωστή που δεν είναι μόνο υπεράνθρωπη ικανότητα αλλά και άθλημα. Η AIDA International Freediving είναι ένας διεθνής οργανισμός που θέτει κανόνες και κανονισμούς για την ασφάλεια του αθλήματος, αλλά και τη διατήρηση παγκόσμιων ρεκόρ και τη διοργάνωση εκδηλώσεων σε όλο τον πλανήτη.
Αν και οι επιστήμονες πίστευαν για χρόνια ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να επιβιώσουν κάτω από το νερό μόνο για λίγα λεπτά σε κορυφές και σε βάθη όχι μεγαλύτερα από 50 μέτρα (164 πόδια), μερικά από τα παγκόσμια ρεκόρ σε αυτό το άθλημα περιλαμβάνουν καταδύσεις σε βάθη πολύ πάνω από 200 μέτρα (656 πόδια). με μερικά να διαρκούν πάνω από 11 λεπτά με μία μόνο αναπνοή.
Αυτό είναι δυνατό λόγω μιας εξελικτικής προσαρμογής που ονομάζεται «ανακλαστικό κατάδυσης». Η δράση αυτού του αντανακλαστικού είναι να κλείνει και/ή να επιβραδύνει τις φυσιολογικές λειτουργίες που χρησιμοποιούν οξυγόνο, επιτρέποντας έτσι στο σώμα μας να λειτουργεί με λιγότερο οξυγόνο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η μετατόπιση αίματος είναι ένα άλλο φαινόμενο επίσης απαραίτητο στην ελεύθερη κατάδυση. Αυτή η λειτουργία επιτρέπει στους πνεύμονες να γεμίσουν με πλάσμα, αποτρέποντας την κατάρρευσή τους από την πίεση.
Αν και αναγνωρίζεται ως άθλημα παγκοσμίως, η ελεύθερη κατάδυση εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τους κακοπροετοιμασμένους.
Η ακατάλληλη προετοιμασία και ο ελαττωματικός ή κακοδιαχειριζόμενος εξοπλισμός έχουν προκαλέσει πολλούς θανάτους.
