Καρυά Κορινθίας: Το ορεινό χωριό με την απίστευτη ομορφιά (φώτο)

Ένας από τους αγαπημένους χειμερινούς προορισμούς των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, είναι τα τελευταία χρόνια η ορεινή Κορινθία.

Σε αυτό συμβάλλει η απόσταση των Τρικάλων Κορινθίας από την Αθήνα, που είναι λιγότερο από 150 χιλιόμετρα, σαν δύο ώρες οδήγηση αλλά και το αλπικό περιβάλλον του βουνού Ζήρεια.

Τα Σαββατοκύριακα της υψηλής χειμερινής σεζόν οι δρόμοι και οι ταβέρνες στα Τρίκαλα θυμίζουν Αθήνα σε πολυκοσμία.

Αν θέλετε να απολαύσετε τα αλπικά τοπία της Ζήρειας αλλά αναζητάτε ταυτόχρονα μια πιο ήσυχη και πραγματική ορεινή εμπειρία σας προτείνουμε να επιλέξετε για τη διαμονή την Καρυά.

Η Καρυά είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.300 μέτρων και είναι το δεύτερο υψηλότερο κατοικημένο χωριό της Πελοποννήσου (το πρώτο είναι τα Μαγουλιανά στην Αρκαδία).

Ακολούθησε την ιστορία αρκετών χωριών της ελληνικής υπαίθρου, δηλαδή ακμή, σταδιακή παρακμή, μετανάστευση στα αστικά κέντρα, ουσιαστική ερήμωση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάποιου είδους επανακατοίκηση και τουριστική ανάπτυξη από την δεκαετία του 1980 και μετά.

Σήμερα, η Καρυά αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή αν θέλετε να αποδράσετε για λίγες ή περισσότερες μέρες από τους ρυθμούς της Αθήνας και να έρθετε σε επαφή με τη φύση και δραστηριότητες όπως πεζοπορία ή mountain bike, χωρίς να χρειαστεί να κάνετε κάποιο πολύωρο ταξίδι με το αυτοκίνητο.

Την ίδια στιγμή να απολαύσετε τοπικά παραδοσιακά προϊόντα σε έναν τόπο που, παρά το μικρό του μέγεθος, έχει ιδιαίτερα προσεγμένες υποδομές φιλοξενίας. Όμως, ας ξεκινήσουμε με ορισμένα ενδιαφέροντα πράγματα για το ίδιο το χωριό.

Δεν έχουμε ακριβή εικόνα για το πότε πρωτοκατοικήθηκε η Καρυά. Πάντως αναφορές σε αυτήν υπάρχουν ήδη από την αρχαιότητα και τον Παυσανία.

Ο πρώτος Έλληνας «travel blogger» πέρασε από την περιοχή το 162 μ.Χ. και αναφέρει πως στο βάθος του οροπεδίου του Φενεού υπήρχε οικισμός ονόματι Καρυά.

Ο οικισμός βρισκόταν σε πεδιάδα και συχνά πλημμύριζε. Αυτό το δεδομένο είναι η κινητήρια δύναμη της άποψης πως οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν τον τόπο κατοικίας τους προκειμένου να γλιτώσουν από τα στοιχεία της φύσης και έτσι εγκαταστάθηκαν στις πλαγιές της Ζήρειας.

Από εκεί και πέρα το όνομα Καρυά, ως ορεινό χωριό πια, εμφανίζεται σε έγγραφα των Φράγκων και ακολουθεί τη μοίρα της ευρύτερης περιοχής.

Φραγκοκρατία, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος, Οθωμανική κυριαρχία, συμμετοχή ντόπιων στην Ελληνική Επανάσταση, απελευθέρωση και ένταξη στο ελληνικό κράτος. Όλη αυτή η ιστορική διαδρομή έχει αφήσει πίσω της και (λίγα) αρχιτεκτονικά σημάδια.

Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου η οποία στέκει στη θέση της από το 1850 και χτίστηκε με σημαντικές εισφορές -σε χρήμα, είδη και εργασία- από τους κατοίκους του χωριού.

Διαθέτει γυναικωνίτη, αξιόλογες εικόνες καθώς και ένα υπέροχο ξύλινο τέμπλο. Ακριβώς δίπλα της υπάρχει ένα άλλο πολύ σημαντικό θρησκευτικό μνημείο, ίσως και το σημαντικότερο.

Είναι το λεγόμενο «εκκλησάκι του Χάρου» όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα και πλέον προστατεύεται ως μνημείο. Κάποιοι αναφέρουν το εκκλησάκι ως «Κοίμηση της Θεοτόκου» ταυτίζοντας το με τον κεντρικό ναό της Καρυάς.

Όμως, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα προς τιμήν ποιου αγίου χτίστηκε η μικρή βυζαντινή εκκλησία.

Αναφέρθηκε πριν πως το εκκλησάκι είναι μνημείο και προστατεύεται.

Aυτό δεν συνέβαινε πάντα και έτσι στο παρελθόν οι κάτοικοι -μη γνωρίζοντας την ιστορική του αξία- το μετέτρεψαν κατά ένα μέρος σε σχολείο με αποτέλεσμα κάποιος από τις υπέροχες αγιογραφίες να ασβεστωθούν.

Παρόλα αυτά, σήμερα το ιερό και ένα μέρος από τον κύριο ναό βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

Η μάλλον περίεργη για ναό ονομασία «εκκλησία του Χάρου» προέκυψε από την εποχή που η Καρυά είχε περισσότερους κατοίκους.

Δίπλα στο εκκλησάκι λειτουργούσε σχολείο θηλέων και οι δάσκαλοι της εποχής τιμωρούσαν τις μαθήτριες όταν είχαν -κατά τη γνώμη τους- απειθείς συμπεριφορές με κλείδωμα στο εκκλησάκι.

Η απειλή της τιμωρίας συνοδευόταν με τη φράση «θα σε κλείσω στον Χάρο» και έτσι προέκυψε η συγκεκριμένη ονομασία.

Το βέβαιο είναι πως μια επίσκεψη στις εκκλησίες του χωριού είναι μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εμπειρία ακόμα και για τους μη θρήσκους ενώ η βόλτα στους δρόμους της Καρυάς με τα πέτρινα σπίτια, την πλούσια βλάστηση (στην οποία κυριαρχούν οι καρυδιές) και τον καθαρό αέρα αποδεικνύεται ιδιαίτερα αναζωογονητική.

Το ίδιο ισχύει και για το πλούσιο δίκτυο μονοπατιών που εκτείνεται σε όλη τη Ζήρεια.

Η Καρυά απέχει 150 χιλιόμετρα το κέντρο της Αθήνας και για να φθάσετε εκεί θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 2 ώρες και 15 λεπτά. Το κόστος μετάβασης με αυτοκίνητο που χρησιμοποιεί βενζίνη ως καύσιμο και συμπεριλαμβανομένων των διοδίων υπολογίζεται αυτή την εποχή στα 27-30 ευρώ.

Αν είστε φίλοι της οff road oδήγησης αξίζει να επισκεφθείτε την περιοχή και τους μη χειμερινούς μήνες, αρκεί να έχετε το κατάλληλο όχημα. Θα βρείτε μερικές από τις ωραιότερες off road διαδρομές της χώρας.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο της Ζήρειας ίσως δεν προσφέρει πραγματικές συγκινήσεις σε έναν ικανό και έμπειρο σκιέρ αλλά την ίδια στιγμή είναι ιδανικό για να μάθουν τα μικρά παιδιά αυτό το συναρπαστικό σπορ.

Ακόμα και να μην κάνετε σκι, η επίσκεψη στο σαλέ του χιονοδρομικού είναι must για να απολαύσετε καθαρό αέρα και πραγματικά αλπικά τοπία.

Μια άλλη εκδρομή στην ορεινή Κορινθία που αξίζει να πραγματοποιήσετε είναι στις δύο λίμνες της, τη ρομαντική Λίμνη Δόξα και τη μυθική Λίμνη Στυμφαλία που εκτός των άλλων μπορείτε να επισκεφθείτε εκεί και το ενδιαφέρον Περιβαλλοντικό Μουσείο.

Εκτός από τα Τρίκαλα, το χωριό που χωρίζεται σε 3 ξεχωριστούς οικισμούς και αξίζει να επισκεφθείτε είναι η Γκούρα, για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Είναι ένα χωριό με πραγματικό παραδοσιακό χαρακτήρα.