Ταξίδια
Σε αντίθεση με τους κατοίκους των περισσότερων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, όσοι έχουν το προνόμια να ζουν στη Λισαβόνα, μοιάζουν να κινούνται στους δικούς τους χαλαρούς και ήρεμους ρυθμούς.
Σχεδόν σε κάθε γωνιά της πόλης υπάρχει και από ένα καφέ ή κάποιο μαγαζί με αρτοπαρασκευάσματα, ενώ το βράδυ από παντού ξεπροβάλλουν οι ήχοι των φάντος. Μέσα σε λίγες μέρες, ακόμα και ο πιο απροσανατόλιστος επισκέπτης έχει μπορέσει να αντιληφθεί το (μικρό) μέγεθος της πόλης, αλλά και να βρει τις αγαπημένες του γωνιές προκειμένου να θαυμάσει την πανοραμική θέα που μοιάζει να φτάνει μέχρι το άπειρο.
Ο θρύλος λέει ότι η Λισαβόνα χτίστηκε αρχικά σε επτά λόφους. Σε μια από τις πρώτες σας βόλτες μπορείτε να κατευθυνθείτε στον ψηλότερο, τον São Jorge, όπου ένα αιωνόβιο κάστρο με το ίδιο όνομα προσφέρει ανεμπόδιστη θέα σε ολόκληρο το ιστορικό κέντρο της πόλης. Στο δρόμο της επιστροφής μπορείτε να διασχίσετε τη γειτονιά Alfama, έναν όμορφο «λαβύρινθο» από λιθόστρωτα δρομάκια και κτίρια με τα χαρακτηριστικά περίτεχνα πορτογαλικά πλακάκια.
Εδώ, θα νιώσετε σαν να έχετε ταξιδέψει για λίγο πίσω στον χρόνο και μπορείτε να καθυστερήσετε την επαναφορά σας για όσο το επιθυμείτε. Τις Τρίτες και τα Σάββατα, περιηγηθείτε στη Feira da Ladra, μια μεγάλη υπαίθρια αγορά που γεμίζει τους δρόμους με πλανόδιους πωλητές που πουλούν αντίκες και χειροποίητα αντικείμενα.
Το βράδυ, κατευθυνθείτε προς το Canto de Atalaia για να απολαύσετε live φάντο (κάποιοι το αποκαλούν την soul μουσική της Πορτογαλίας). Πρόκειται για ένα μικρό μαγαζάκι, στο οποίο είναι καλό να έχετε κάνει κράτηση. Τη μέρα που το επισκεφτήκαμε εμείς είχε περίπου πέντε τραγουδιστές, που έμοιαζαν όμως να είναι όλοι τους μέλη μιας ευρύτερης παρέας.
Τα φώτα χαμήλωναν, ακούγαμε 3–4 τραγούδια, μετά ακολουθούσε ένα 10’ διάλειμμα στο οποίο συνεχίζαμε το φαγητό μας, μέχρι να πάρει τη σκυτάλη ο επόμενος.
Ένα ποτήρι (ή και παραπάνω) κόκκινο κρασί από τη βόρεια περιοχή Douro της Πορτογαλίας θα συμπληρώσουν άψογα τη βραδιά σας. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την τοπική κουζίνα, στην οποία έχει περίοπτη θέση η σαλάτα χταποδιού, το bacalhau com natas (μπακαλιάρος αποξηραμένος και παστός στο φούρνο με κρεμμύδια, κρέμα και πατάτες) και φυσικά οι σαρδέλες.
Η περιοχή με τα πιο «τουριστικά» μνημεία της Λισαβόνας είναι το Belém. Μια δεκάλεπτη βόλτα με το τραμ 15 ή ένα τρένο από το σταθμό Cais do Sodré θα σας μεταφέρει στην περιοχή που υπήρξε η αφετηρία για πολλούς μεγάλους Πορτογάλους εξερευνητές -πρόκειται για το Μνημείο των Εξερευνητών και με ένα μικρό αντίτιμο μπορείτε να επισκεφτείτε το εσωτερικό του.
Στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ο Βάσκο ντα Γκάμα πέρασε την τελευταία του νύχτα στη Μονή Ιερώνυμου, ένα υπέροχο γοτθικό κτίριο του 16ου αιώνα με περίτεχνες γλυπτικές λεπτομέρειες και θαλάσσια μοτίβα, προτού φύγει για την Ινδία.
Εξίσου εντυπωσιακός –και άκρως ινσταγκραμικός- είναι ο Πύργος Belém, ενώ αξίζει και μια επίσκεψη στο Museu Coleção Berardo, το οποίο φιλοξενεί έργα των Andy Warhol, Pablo Picasso, Salvador Dalí, Jackson Pollock και Jeff Koons. Υπάρχει όμως και ένα ακόμα μέρος στο Belém που έχει γίνει σχεδόν τόσο δημοφιλές όσο και τα ιστορικά μνημεία που το περιβάλλουν.
Οι άνθρωποι κάνουν ουρές κάθε μέρα στο Pastéis de Belém, ένα αρτοποιείο που πουλάει τις διάσημες τάρτες κρέμας της Πορτογαλίας από τον δέκατο ένατο αιώνα. Μην μπείτε στον κόπο να ζητήσετε τη συνταγή από τους αρτοποιούς, είναι ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της χώρας.
Αν ο χρόνος σας το επιτρέπει επιβιβαστείτε στο τρένο και περάστε ένα απόγευμα στην παραλία στο Κασκάις, μια παραθαλάσσια πόλη 30’ περίπου δυτικά της Λισαβόνας που χρησίμευε ως κατοικία της βασιλικής οικογένειας για πέντε αιώνες.
Πλέον είναι προορισμός διακοπών για διασημότητες. Εκτός από τις πανέμορφες παραλίες με άμμο και τα καλά διατηρημένα παλιά κτίρια, η πόλη διαθέτει μια σειρά από εστιατόρια με θαλασσινά. Δοκιμάστε το καλαμάρι με λαχανικά και πατάτες στο Luzmar ή ψητές σαρδέλες, -ένα κλασικό πορτογαλικό πιάτο.
Αν όμως έχετε χρόνο για μια και μόνο εξόρμηση αυτή θα πρέπει να είναι στη Σίντρα, μια ειδυλλιακή πόλη επίσης δυτικά της Λισαβόνας. Πρόκειται για μια «παραμυθένια» απόδραση. Χτισμένη στους πρόποδες της υψηλότερης κορυφής της οροσειράς Serra de Sintra, κάθε γωνιά αυτής της πόλης που προστατεύεται από την UNESCO αποτελεί ένδειξη της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Πορτογαλίας.
Επισκεφτείτε τα καταστήματα χειροποίητων κεραμικών και, στη συνέχεια, γνωρίστε την αρχιτεκτονική της πόλης, με περίτεχνα κτήματα που ενσωματώνουν αναγεννησιακές, γοτθικές και μαυριτανικές επιρροές.
Για μεσημεριανό γεύμα, πάρτε ένα francesinha, (σάντουιτς με λιωμένο τυρί και λουκάνικο linguiça), πριν κατευθυνθείτε στο πιο εκκεντρικό οπτικά αξιοθέατο της Σίντρα, το Εθνικό Παλάτι Pena. Σκαρφαλωμένο στην κορυφή ενός λόφου, με θέα σε ολόκληρη την πόλη, αυτό το κίτρινο και ροζ κάστρο μοιάζει σαν να έχει αποδράσει από κάποιο παραμύθι με δράκους και πριγκίπισσες.
Φυσικά δεν νοείται να ταξιδέψετε μέχρι τη Λισαβόνα και να μην επισκεφτείτε το Cabo da Roca, ή αλλιώς το δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αν και θεωρείται ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη της χώρας, στην πραγματικότητα το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν να σταθούμε με το ζόρι από τον αέρα και να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία –και υπ΄όψιν, η επίσκεψη μας έγινε μήνα Σεπτέμβριο!
Κατά την επιστροφή σας στη Λισαβόνα κατεβείτε στο σταθμό Rossio στο κέντρο της πόλης και επισκεφθείτε τα καταστήματα. Δείτε τις μπουτίκ των γνωστών Πορτογάλων σχεδιαστών Fátima Lopes και Anna Salazar στο Chiado, καθώς και τα πολλά concept stores που εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο στους δρόμους του Bairro Alto, μιας μοντέρνας γειτονιάς που είναι το κέντρο της ακμάζουσας καλλιτεχνικής σκηνής της Λισαβόνας.
Το βράδυ, το Bairro Alto μεταμορφώνεται από μια τυπική ήσυχη σε ένα ζωντανό μέρος συνάντησης που βρίσκεται στην καρδιά της νυχτερινής ζωής της πόλης. Μικρά μπαρ ξεπροβάλλουν από παντού και οι θαμώνες τους πίνουν κοκτέιλ στους δρόμους μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Φεύγοντας από τη Λισαβόνα δύσκολα να αντισταθείτε και να μην αγοράσετε το πιο χαριτωμένο σουβενίρ που έχουμε συναντήσει: τα χαρακτηριστικά κίτρινα τραμ της πόλης, που ακούραστα σκαρφαλώνουν τις ανηφόρες μεταφέροντας ντόπιους και τουρίστες, μεταμορφώνονται σε μπρελόκ και διακοσμητικά, προκειμένου να μας θυμίζουν πως τους χρωστάμε μια ακόμα βόλτα.
