Πήλιο: Το «μυστικό» χωριό που ένα πέτρινο τοξωτό γεφύρι το ενώνει με την όμορφη Τσαγκαράδα

Λένε, πως το Πήλιο, αποτελεί έναν από εκείνους τους προορισμούς που θα σε κάνει να τον ερωτευτείς από την πρώτη κιόλας επίσκεψη και αυτό χάρη στο μοναδικό, κινηματογραφικό του σκηνικό μέσα στο πυκνό δάσος που «ντύνεται» στα χρώματα κάθε εποχής και σε παρασύρει να ανακαλύψεις τα χωριά του είτε οδικώς είτε μέσα από μυστικά μονοπάτια που τα ενώνουν.

Τα χωριά του Πηλίου γενικότερα είναι η καλύτερη επιλογή για μια περιήγηση καθώς συνδυάζουν τα πάντα ισορροπημένα!

Στο «βουνό των Κενταύρων», όπως είναι επίσης γνωστό, οι περισσότεροι επισκέπτες αρχίζουν την περιπλάνηση τους από το πιο γνωστό παγκοσμίως χωριό, την Τσαγκαράδα, που διαθέτει τέσσερις όμορφες συνοικίες – Αγία Κυριακή, Αγία Παρασκευή, Άγιοι Ταξιάρχες και Άγιος Στέφανος – και παραδοσιακή, πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, αρχοντικά, ρομαντικά σαλέ, μικρά οικογενειακά ταβερνάκια, μεγάλους κήπους που το καλοκαίρι «πνίγονται» στα λουλούδια.

Ωστόσο, ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν, πως κοντά στην Τσαγκαράδα υπάρχει ένας μικρός θησαυρός, ένα γαλήνιο, πράσινο χωριό με πολλά περιβόλια, που ακούει στο όνομα Ξουρίχτι και ενώνεται με αυτήν μέσα από ένα καλντερίμι!

Βρίσκεται σε υψόμετρο 550 μέτρων από τη θάλασσα, είναι το νότιο σημείο εισόδου του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και έχει από εκεί ξεκινάει το βαθύτερο και εντυπωσιακότερο φαράγγι του Πηλίου, το φαράγγι της Τσουνάγκας όπου στο βάθος του ρέει ο Μυλοπόταμος.

Το χωριό λέγεται ότι πήρε το όνομα του επειδή ακριβώς βρίσκεται σε μια πλαγιά, όπου ο αέρας «ξυρίζει», όμως αυτή του η τοποθεσία (αρχικά ήταν παραθαλάσσια) αποτελεί την αιτία που διαθέτει απίστευτη, πανοραμική θέα προς τη θάλασσα και όταν ο ουρανός είναι «καθαρός» κανείς μπορεί να αγναντέψει ως και τις Σποράδες με «γυμνό» μάτι.

Για να φτάσει ο επισκέπτης στο Ξουρίχτι, θα πρέπει να περπατήσει στο καλντερίμι που το συνδέει με την Τσαγκαράδα μέσα από το φαράγγι, το οποίο περνάει τον Μυλοπόταμο σε ένα σημείο σκιερό με άγρια ομορφιά. Εκεί θα συναντήσει και το τοξωτό πέτρινο παλιό γεφύρι, που μοιάζει ξεχασμένο από τον χρόνο και από τους ανθρώπους.

Αποτελεί το παλαιότερο γεφύρι του Πηλίου, με ένα χαρακτηριστικό οξυκόρυφο τόξο και χτίστηκε τον 18ο αιώνα (1728). Το τόξο του έχει άνοιγμα 12μ. και ύψος 6μ. ενώ το συνολικό μήκος του γεφυριού είναι 18μ. Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη, αρκεί κανείς να ακολουθήσει την πινακίδα που γράφει «παλιό γεφύρι».

Αξίζει μια βόλτα μέχρι την εκκλησιά της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου χρονολογείται στο 17ο αιώνα και φημίζεται για της μεταβυζαντινές αγιογραφίες και το ξυλόγλυπτο τέμπλο της.

Στα highlights του χωριού, είναι και η Γιορτή Κάστανου, που -υπό κανονικές συνθήκες- πραγματοποιείται κάθε χρόνο και συγκεκριμένα, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια της οποίας το κρασί ρέει άφθονο, ενώ οι λιχουδιές με βάση το κάστανο γίνονται ανάρπαστες.