Οικονομία
Το υπουργείο Οικονομικών εξετάζει την απαλλαγή από το Τέλος Επιτηδεύματος για τους μήνες που οι επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες δεν λειτούργησαν με κρατική εντολή το 2020.
Εναλλακτικά συζητείται και “οριζόντια” μείωση 30% με πρόθεση, να μπορούσε σταδιακά αυτός ο κεφαλικός φόρος ανά επαγγελματικό ΑΦΜ και ΚΑΔ, να καταργηθεί οριστικά στα επόμενα 2-3 χρόνια.
Ωστόσο, «στο ζύγι» επίσης βάζουν κι όλες τις άλλες δαπάνες για μέτρα στήριξης, αλλά και τις αντοχές του κρατικού προϋπολογισμού, που έχει «μπατάρει» ήδη βαθύτερα σε μεγαλύτερα ελλείμματα από εκείνα που αρχικώς προβλέπονταν, όταν πριν τρεις μήνες είχε κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση.
Εν όψει της υποβολής δηλώσεων φόρου εισοδήματος που ξεκινά σε λιγότερο από ένα μήνα και για λόγους δικαίου, αλλά και σύμφωνα με τη δέσμευση για μείωση της υπέρμετρης φορολογικής επιβάρυνσης, οι εισηγήσεις προς την ηγεσία της κυβέρνησης και του οικονομικού επιτελείο είναι τρεις:
· να διαγραφεί 1/12 του τέλους επιτηδεύματος για συγκεκριμένους Κωδικούς Δραστηριοτήτων, για κάθε μήνα που είχε διαταχθεί η αναστολής λειτουργίας τους.
Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να σημαίνει, για παράδειγμα, με 4 μήνες αναστολής λειτουργίας από το Κράτος, ότι:
(α) έμπορος ή ελ. Επαγγελματίας θα πληρώσει τέλος Επιτηδεύματος 433 αντί 650 ευρώ
(β) εταιρίες με έδρα σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις έως 200.000 κατοίκους: 533 αντί 800 ευρώ
(γ) εταιρίες με εμπορική επιχείρηση και έδρα σε πόλη πάνω από 200.000 κατοίκους: 667 αντί 1.000 ευρώ
(δ) 400 αντί 600 ευρώ για κάθε υποκατάστημα.
· να μην ισχύσει πρόστιμο 22% για όσους δεν δαπάνησαν το 30% των εισοδημάτων τους με τραπεζικά μέσα πληρωμών. Και αυτό διότι επί 6 μήνες και πλέον, κανείς δεν μπορούσε να δαπανήσει όσα θα ήθελε σε ταβέρνες, εστιατόρια, μπαρ και ταξίδια, συνεπώς θα ήταν άδικο να εισπράττει και πρόστιμα το δημόσιο για δαπάνες 30% που δεν έγιναν. Άλλωστε το μέτρο επεβλήθη προ Κορωνοϊού για να αποκαλυφθούν τα πραγματικά εισοδήματα σε αυτούς ακριβώς τους κλάδους. Αλλά ο στόχος αυτός εξέλιπε πλέον, αφού ούτε έσοδα έχουν πια, αλλά ούτε και αποζημιώνονται για όσα φοροαπέκρυπταν επί χρόνια. Συνεπώς το εγχείρημα μπορεί να ανασταλεί για 1 χρόνο τουλάχιστον, ώστε να ισχύσει στην εκκαθάριση για τους φόρους εισοδήματος του 2020 το προηγούμενο όριο 10% που καλύφθηκε εύκολα για τους περισσότερους, λόγω της διάδοσης της χρήσης πλαστικού χρήματος στα e-shops, στα σούπερ-μάρκετ κλπ κατά την καραντίνα.
. να χαλαρώσουν τα τεκμήρια διαβίωσης που επεβλήθησαν προ Μνημονίων το 2008, αλλά το 2020 εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζούσαν επί μήνες με τα 534 ευρώ, ασχέτως περιουσιακής κατάστασης.
Και τα τρία ενδεχόμενα αυτά, δεν έχουν ακόμα τεθεί στους θεσμούς. Οι υποστηρικτές των φοροελαφρύνσεων θέλουν «εδώ και τώρα» απόφάσεις και όχι τον Μάιο ή Ιούνιο, γιατί σε περίπου ένα μήνα θα ξεκινήσουν οι φορολογικές δηλώσεις και, αν δεν γίνουν γρήγορα οι αλλαγές, θα εκδοθούν άμεσα τα εκκαθαριστικά.
Παρότι πληρωμές δεν απαιτούνται πριν τον Ιούνιο, η καθυστέρηση εφαρμογής θα οδηγούσε σε νέα εκκαθάριση και συμψηφισμούς. Επιπλέον, σύμφωνα με τους εισηγητές, η αβεβαιότητα μπορεί να βαρύνει την ψυχολογία της αγοράς, που έχει ήδη μπροστά της συσσωρευμένα και πολλά άλλα βάρη ακόμα, όπως αναστολές πληρωμής φόρων, παράταση καταβολής εισφορών , αναδρομικές εκκαθαρίσεις ΕΦΚΑ, δανειακές υποχρεώσεις, επιταγές κλπ.
Από την άλλη, όσο και αν σε επίπεδο προθέσεων όλοι δείχνουν να συμφωνούν, στο υπουργείο Οικονομικών είναι υποχρεωμένοι να προσέχουν και τι θα γράψουν στις Εκθέσεις τους η θεσμοί και η Κομισιόν –ειδικά τώρα που ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές είναι πλέον τα μόνα «σίγουρα» και σχετικά «φθηνά» έσοδα του Κράτους.
Ωστόσο, πριν από τον Μάρτιο τουλάχιστον, ουδείς σε Ελλάδα και Ευρώπη μπορεί να γνωρίζει επισήμως, όχι μόνον πώς πάνε τα πράγματα για το 2021, αλλά ούτε καν τι απέγιναν το κρατικό έλλειμμα και η Ανάπτυξη το 2020! Άρα κάθε τυχόν βεβιασμένη κίνηση, με άγνωστες ακόμα και τις συνέπειες από το 3ο lockdown που βρίσκεται σε εξέλιξη, φοβίζει πολλούς, εντός ή εκτός Ελλάδος. Και όχι άδικα ίσως, γιατί κάθε επιλογή εγκυμονεί κινδύνους και μπορεί να υπονομεύσει όχι μόνον την τύχη των συγκεκριμένων φοροελαφρύνσεων, αλλά και την ομαλή αποκατάσταση της οικονομίας, και την μετάβαση της χώρας συνολικά όμως στην νέα πραγματικότητα μετά το τέλος της πανδημίας (και παρά τις ως τώρα θυσίες, τα εμβόλια, το σταδιακό άνοιγμα της αγοράς και το δύσκολο πείραμα του Τουρισμού που έχει να αντιμετωπίσει ακόμα η Ελλάδα).
Ειδικά όμως για το Τέλος Επιτηδεύματος, ακόμη και αν οι αποφάσεις ή οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης καθυστερήσουν ως τον Ιούνιο που θα πληρωθεί η α΄δόση φόρου εισοδήματος ή και περισσότερο ακόμα, δεν θεωρείται πως συνιστά αυτό καταστροφή. Αντιθέτως θεωρείται βέβαιο ότι μόλις βρεθεί δημοσιονομικός χώρος και οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα ξεκινήσει και η σταδιακή κατάργηση του Τέλους Επιτηδεύματος.
