Η κυβέρνηση φέρνει τη μονιμοποίηση της αναστολής σύμβασης χωρίς τα 534 ευρώ!

Το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης επιφυλάσσει μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη για τους μισθωτούς.

Καθώς ανάμεσα σε όλα τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει φέρνει και την μονιμοποίηση της αναστολής σύμβασης εν καιρώ υγειονομικής ειρήνης και χωρίς το επίδομα των 534 ευρώ.

Με βάσει τις προβλέψεις του νέου εργασιακού, μια επιχείρηση με ατομική σύμβαση (και πάλι όπως για την 10ωρη απασχόληση!) μπορεί να βγάλει ένα εργαζόμενο σε άδεια άνευ αποδοχών αορίστου διαρκείας, καταστρατηγώντας έτσι στην πράξη ακόμη και την ισχύουσα «διαθεσιμότητα».

Όπου μια επιχείρηση για οικονομοτεχνικούς λόγους δύναται να βγάλει το προσωπικό σε διαθεσιμότητα , αλλά μόνο για τρεις μήνες το έτος, καταβάλλοντας ωστόσο το 50% των νόμιμων αποδοχών τους.

Έτσι, εν μέσω πανδημίας έχουμε μια άκρως αρνητική εξέλιξη στα εργασιακά (ελεύθερες απολύσεις χωρίς υποχρέωση επαναπρόσληψης, ελαστικό 8ωρο με διευθυντικό δικαίωμα και τώρα άδεια άνευ αποδοχών χωρίς στηρίξει του εργαζομένου).

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει να παρουσιάσει τις χειρότερες επιδόσεις στον κοινωνικό τομέα, ενώ έχουν ενταθεί οι άκρως αρνητικές, ποσοτικές και ποιοτικές, συνθήκες στον χώρο της εργασίας, οι οποίες ξεκίνησαν από την οικονομική κρίση του 2008-9:

-Τα επίσημα ποσοστά ανεργίας (ΕΛΣΤΑΤ) κυμαίνονται κοντά στο 17%, ενώ για πάνω από μια 10ετία η Ελλάδα παρουσιάζει τέτοια και υψηλότερα ποσοστά ανεργίας. Ένας δε μεγάλος αριθμός, κυρίως νέων επιστημόνων, έχει μεταναστεύσει σε άλλες χώρες της Ε.Ε., στις ΗΠΑ ή τις αραβικές χώρες

-Ο συνολικός όγκος απασχόλησης (2019-2020) μειώθηκε κατά 7% (στοιχεία ΕΦΚΑ), κάτι που μεταφράζεται σε 175.000 θέσεις εργασίας (με την υφισταμένη σήμερα σύνθεση μεταξύ πλήρους απασχόλησης και παρτ τάιμ). Αυτό συνέβη γιατί πολλές θέσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε εκ περιτροπής κ.λπ., αν και ο απόλυτος αριθμός απασχολουμένων παρέμεινε, σχετικά σταθερός την περίοδο 2020-21.

-Περισσότεροι από 658.000 απασχολούμενοι αμείβονται με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα.

-Με τον βασικό μισθό (650 €) ή κάτω από αυτόν αμείβεται το 34% των εργατικοί δυναμικού, το υψηλότερο στην Ε.Ε.

-Το 60% του ενδιάμεσου μισθού, που θεωρείται το όριο για την σχετική φτώχεια, διαμορφώνεται στα 758 ευρώ, πολύ πάνω από τον σημερινό εισαγωγικό μισθό.

Οι τρεις καταστροφικές διατάξεις

Σε αυτό το περιβάλλον έρχεται η κυβέρνηση και εισάγει, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες ρυθμίσεις που επιδεινώνουν την ήδη αρνητική θέση των εργαζομένων:

• Αν η απόλυση εργαζομένου κριθεί δικαστικά παράνομη, η επιχείρηση δεν υποχρεούται σε επαναπρόσληψη (θεραπεία της παρανομίας) του μισθωτού, παρά μόνο σε μικρή-πρόσθετη αποζημίωση. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα δεν προβλέπεται η αιτιολογημένη απόλυση, ούτε η διαμόρφωση -μεταξύ επιχείρησης και πολιτείας-ενός κοινωνικού πλάνου γα τον εργαζόμενο (οικονομική στήριξη, κατάρτιση, επανένταξη).
• Αναστολή σύμβασης (άδεια άνευ αποδοχών) με ατομική συμφωνία, χωρίς χρονικά όρια, χωρίς καμία πρόνοια για τον εργαζόμενο. Έτσι ακυρώνεται μεγάλο μέρος της υφιστάμενης ρύθμισης για την «διαθεσιμότητα του εργαζομένου» με απόφαση της επιχείρησης έως τρεις μήνες το ημερολογιακό έτος, αλλά με κάλυψη του 50% των αποδοχών.
• Ετήσια διευθέτηση του ωραρίου εργασία (6-10 ώρες την ημέρα και έως 50 ώρες την εβδομάδα), με ατομική συμφωνία. Έτσι, περιορίζεται ο ρόλος των συλλογικών συμβάσεων και διευρύνεται υπερβολικά ο ρόλος του διευθυντικού δικαιώματος ιδιαίτερα σε μια οικονομία όπου το 99,9% των επιχειρήσεων είναι πολύ μικρές (κάτω των 10 ατόμων) και δεν υπάρχουν διαδικασίες διαβούλευσης, ενημέρωσης κ.α.). Κατ’ αυτόν το τρόπο τα εργασιακά και ατομικά (οικογένεια, ελεύθερος χρόνος) δικαιώματα ρυθμίζονται κατά τρόπο απαράδεκτο από την επιχείρηση.
  Παράλληλα, θίγεται ευθέως ο οικογενειακός προγραμματισμός (στο βαθμό που άρνηση στη διευθέτηση του ωραρίου μπορεί να οδηγήσει σε αναιτιολόγητη απόλυση) και περιορίζεται η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Και αυτό καθώς μια επιχείρηση θα μπορεί να καλύπτει τις πρόσθετες παραγωγικές ανάγκες με το υφιστάμενο προσωπικό χωρίς κανένα κίνητρο πρόσληψης , αντίθετα, αντικίνητρο πρόσθετης –πέραν του 8ώρου- εργασίας. Και οι νέες θέσεις εργασίας θα έπρεπε να είναι πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης ακριβώς λόγω των υψηλών δεικτών ανεργίας.