Η λειψυδρία είναι ένα φαινόμενο που ήρθε για να μείνει. Αγρότες και κτηνοτρόφοι απευθύνουν έκκληση για άμεση βοήθεια από το κράτος.
Όπως εξηγεί ο Γιάννης Βάγγος, αγρότης από τη Βοιωτία η απώλεια νερού είναι μεγάλη λόγω των παλιών δικτύων άρδευσης.
«Το θέμα είναι ότι όσο νερό και να παράγουμε χάνεται στα χωμάτινα αυλάκια και στη Θεσσαλία και στην Κωπαΐδα, αν πετάμε 10 λίτρα νερό για να ποτίσουμε, το 1 φτάνει στο χωράφι για αυτό ζητάμε κλειστά συστήματα άρδευσης», εξήγησε αρχικά και συνέχισε:
«Όταν λέγαμε ότι έρχεται μία εφιαλτική χρονιά, δεν ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα του πρωτογενούς τομέα.
Είναι που είναι λίγο το νερό, αν χάνεται δεν θα γίνει ποτέ τίποτα.
Γίνονται κάποια έργα αλλά, αν δεν ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με την αγροτική πολιτική θα εξαφανιστούν και τα χωριά μας θα εκτοξευθούν και οι τιμές στο ράφι δεν θα υπάρχει μέλλον.
Το νερό είναι το Α και το Ω και για το ζώο και για το φυτό».
Ο ίδιος επεσήμανε πως οι αγρότες και οι κάτοικοι παίρνουν νερό από την Υλίκη και στα χωράφια φτάνει το ένα δέκατο.
«Λιγότερο από το 3% είναι σε κλειστό σύστημα», κατέληξε.
«Ελπίζουμε να βγούμε νωρίς από τον εφιάλτη που ζούμε»
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτρόφων Θεσσαλίας, Δημήτρης Μπαλούκας υπογράμμισε την ανάγκη ταμιευτήρων για να συλλέγονται τα νερά.
«Αυτό θα πρέπει να γίνει για δύο λόγους.
Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να έχουμε αποθέματα νερού αλλά κρίνεται απαραίτητο και για περιπτώσεις όπως ο Ντάνιελ, να συγκρατούν τα νερά με μεγάλα έργα υποδομής, για να μην έρθουμε αντιμέτωποι σε επόμενες βροχές με σκηνές σαν αυτές τον περασμένο Σεπτέμβριο», σημείωσε και συνέχισε:
«Οι κτηνοτρόφοι της Θεσσαλίας και όλης της Ελλάδας είμαστε αντιμέτωποι με ένα τεράστιο πρόβλημα, τον ιό της πανώλης.
Η κατάσταση έρχεται σε μερικό έλεγχο, ελπίζουμε να βγούμε νωρίς από τον εφιάλτη που ζούμε».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Παύλος Σατολιάς, κτηνοτρόφος και πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών από τα Καλάβρυτα.
«Υπάρχει σοβαρό ζήτημα, θα έχουμε λιγότερα και ακριβότερα προϊόντα.
Χρειαζόμαστε καινούργιες τεχνολογίες, να βρουν οι αγροτες καινούργιες ποικιλίες πιο ανθεκτικές.
Αν το κράτος δεν καταλάβει και δεν κάνει γενναίες επενδύσεις, να εξοικονομηθεί το νερό με σύγχρονες μεθόδους, δεν νοείται να μην έχουμε φραγματοδεξαμενές. Συγκρατούν τα νερά και εμπλουτίζουν το υπέδαφος», τόνισε και κατέληξε:
«Είναι πλέον αργά και το κακό δεν έχει να κάνει με την διατήρηση, έχει να κάνει με την διατροφή του λαού μας».