Ελληνική Βιομηχανία
Το Canadair δεν είχε ποτέ πρόβλημα στις παραδόσεις μέχρι το 2019 που έπεσαν οι διαθεσιμότητες, στείλαμε 4 στη Γαλλία και οι Γάλλοι έστειλαν προσωπικό να μάθουν από την ΕΑΒ, πως να τα επισκευάζουν!
Αυτό και άλλα περιστατικά καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στην αεροπορική βιομηχανία και πολλά από αυτά εξηγούν για πιο λόγο η χώρα βρέθηκε με λιγότερα canadair στις φωτιές που έκαψαν σχεδόν 2 εκατομμύρια στρέμματα το καλοκαίρι και γατί στις πλημμύρες περιμέναμε τις ιδιωτικές εταιρίες και τα ελβετικά Super Puma να διασώσουν τους πολίτες που κρέμονταν από τις σκεπές των σπιτιών τους.
Με μία ανακοίνωση βόμβα οι εργαζόμενοι της ΕΑΒ, εξηγούν την απαξίωσης της εταιρείας. Η ανακοίνωση έρχεται την ώρα που η κοινή γνώμη ανακαλύπτει ότι όσα γράφονταν για τις διαθεσιμότητες των εναέριων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δυστυχώς η επιβεβαίωση έρχεται μέσω μιας ασύλληπτης τραγωδίας στη Θεσσαλία.
Η ανακοίνωση:
ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΤΡΩΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία Α.Ε. ιδρύθηκε με τον νόμο 43/1975 επί Νέας Δημοκρατίας, ως όραμα του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σκοπός λειτουργίας της κρατικής επιχείρησης η «κάλυψη των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπών δημοσίων υπηρεσιών, ως και η παροχή υπηρεσιών σε τρίτους, στον τομέα της συντηρήσεως, επισκευής και κατασκευής αεροσκαφών και εν γένει αεροδιαστημικού υλικού».
Η ειρωνεία είναι πως μετά από 48 συναπτά έτη, έρχεται η σύγχρονη Νέα Δημοκρατία για να διαλύσει αυτό το όραμα που υλοποιήθηκε από τον «Εθνάρχη» και μάλιστα με απροκάλυπτες και επαίσχυντες διαδικασίες. Η προσπάθεια ξεκίνησε αμέσως, με την ανάληψη καθηκόντων διακυβέρνησης το έτος 2019 και συνεχίζεται λυσσαλέα, μέχρι και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, με μεθοδικότητα και ανθελληνικό μένος.
Κάθε ενέργεια και απόφαση που έχει ληφθεί για την εταιρία κατά τα τελευταία έτη, αποδεικνύει τον υφέρποντα σκοπό, αναδεικνύει όμως παράλληλα και τα σφάλματα διαχείρισης, που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια, σε άλλο ένα εθνικό ρεζιλίκι. Τα πάντα θυσία στον βωμό της πολυπόθητης ιδιωτικοποίησης. Από που να το πιάσει και που να το αφήσει κανείς. Η απαξίωση των προγραμμάτων που αφορούν στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, είναι εμφανέστατη σε όλα τα επίπεδα και μάλιστα δίχως να υφίσταται ολοκληρωμένη και τελεσίδικη απόφαση για την επένδυση της Lockheed Martin στην ΕΑΒ. Και όμως, όλα λειτουργούν σαν αυτή να έχει γίνει, παρόλο που τα γεγονότα και οι φήμες μιλούν για πρύμνα ανάκρουση των Αμερικάνων.
Κάθε πρόσληψη που έχει γίνει στην EAB εδώ και οχτώ χρόνια, είχε ως σκοπό την στελέχωση των παραγωγικών τμημάτων όπου εμπλέκεται η LM. Κάθε επένδυση σε κτιριακές εγκαταστάσεις, αγορά εξοπλισμού, συντήρηση, ή βελτίωση, έχει να κάνει αποκλειστικά με αυτά τα συγκεκριμένα προγράμματα: Κατασκευαστικό F-16 & C-130J, αναβάθμιση P-3 & F-16 Viper. Κάθε παραγγελία αεροπορικού υλικού καθώς και οι σχετικές αποπληρωμές, λαμβάνουν απόλυτη προτεραιότητα , εφόσον αφορούν σε αυτά τα έργα. Για τις υπόλοιπες όμως δραστηριότητες, που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα την Πολεμική μας Αεροπορία, δυστυχώς δεν ισχύουν τα ίδια. Όλα αυτά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Νοοτροπία που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Ή μήπως αυτά τα όρια έχουν ξεπεραστεί;
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και έτσι έπρεπε με συνοπτικές και παράνομες διαδικασίες, οι ΕΔ της χώρας να απογαλακτιστούν από την ΕΑΒ. Και για να γίνει αυτό, χωρίς να προκληθούν τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη, θα έπρεπε πρώτα η εταιρία να απαξιωθεί έντεχνα, ώστε να διασυρθεί και να εμφανιστεί στα μάτια της κοινής γνώμης, ως άλλη μία προβληματική κρατική επιχείρηση, που ρημάζει τα λεφτά του λαού. Κλασσική τακτική που ακολουθεί κάθε μπανανία-τσιράκι των συμφερόντων, σε αυτόν τον κόσμο.
Έτσι, αφού προετοιμάστηκε κατάλληλα το κλίμα και δίχως να υπάρξουν σχετικές αναφορές από τα ευρείας αποδοχής ΜΜΕ, η κυβέρνηση παρέδωσε έργο της εταιρίας που αφορά στην συντήρηση πτητικών μέσων της ΠΑ, σε ανταγωνίστριες ιδιωτικές εταιρίες, τόσο εγχώριες, όσο και του εξωτερικού… Η «καραμέλα» γνωστή: «Υπήρξαν λόγοι εθνικής ανάγκης.»
Αλήθεια όμως, ποιο είναι το τίμημα αυτής της πολιτικής για τον Έλληνα φορολογούμενο; Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά:
Η συντήρηση εργοστασιακού επιπέδου, (Programmed Depot Maintenance), για ένα μεταγωγικό C-130 στην ΕΑΒ, στοίχιζε περί τα 1,7 εκ.€, με χρέωση 65€/εργατοώρα. (Μην υπάρξει παρεξήγηση για τον μισθό των τεχνικών. Αυτός κυμαίνεται από 34 έως 48€, μεροκάματο, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας). PDM, σημαίνει πλήρης αποσυναρμολόγηση, επιθεώρηση, επισκευή και αποκατάσταση ολόκληρου του αεροσκάφους και των εξαρτημάτων του. Στον αντίποδα, η κυβέρνηση θεώρησε συμφέρον να «χαρίσει» μέρος των εργασιών του προγράμματος των C-130, στην ιδιωτική AMS. Μιλάμε για μία εταιρία που ανήκει σε απόστρατο και ανέλαβε την εκτέλεση μόλις 13 συγκεκριμένων εργασιών, δίχως να φέρει την απαραίτητη πιστοποίηση και με κόστος 58€/εργατοώρα και 1,1
εκ.€/αεροσκάφος. Όχι για συντήρηση PDM, αλλά για 13 εργασίες! Τις υπόλοιπες θα τις κάνει και πάλι η ΕΑΒ… Άλλα δύο C-130, έχουν προωθηθεί στην αντίστοιχη ΕΑΒ της Πορτογαλίας, την γνωστή Ogma. Το κόστος αποκατάστασης και ο χρόνος παράδοσης, δεν έχουν εκτιμηθεί…
Πλήρης PDM Super Puma. Κόστος στην ΕΑΒ, περί τα 1 εκ.€. Αρχικά είχαν προωθηθεί σε Ισπανική εταιρία, όπου το κάθε ελικόπτερο έφτασε και ξεπέρασε τα 3 εκ.€. Τώρα και με την απόφαση άλλης μίας βεβιασμένης ανάθεσης, το κράτος έχει στείλει δύο στην Ελβετική Ruag, επειδή εκεί η συντήρηση είναι ακριβότερη… 8 εκ.€ για κάθε ελικόπτερο! Κάποια επίσης «δωρίστηκαν» σε Ελληνική ιδιωτική εταιρία, της οποίας την πιστοποίηση για service αφαίρεσε η κατασκευάστρια των Super Puma, Airbus Helicopters…
Πάμε στα πολύτιμα πυροσβεστικά CL-214 & 415. Κόστος συντήρησης PDM στην ΕΑΒ, 1,5 εκ.€. Το καλοκαίρι, η κυβέρνηση έστειλε ένα από τον κάθε τύπο στην Γαλλική Sabena, με κόστος 2,5 εκ. €/αεροσκάφος. Το «πακέτο» όμως, δεν περιλαμβάνει την αποκατάσταση ευρημάτων από τις επιθεωρήσεις, αλλά ούτε και την επιδιόρθωση βλαβών. Συμφωνία που αφορά σε αεροσκάφη μισού αιώνα…Προφανώς το πραγματικό κόστος θα υπερβεί τα 2,5 εκ.€. Και το κερασάκι στην τούρτα… Ομάδα Γάλλων τεχνικών, επισκέφθηκε κρυφά το καλοκαίρι τις εγκαταστάσεις της 112 ΠΜ, όπου εδρεύει κλιμάκιο της ΕΑΒ κατά την αντιπυρική περίοδο, προκειμένου να εκπαιδευτούν από τους ΕΑΒίτες! Κατά τα φαινόμενα, κάπου τα βρήκαν σκούρα…
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως τα τελευταία τρία χρόνια, εργάζονται με κυβερνητική απόφαση εντός της ΕΑΒ, 150 άτομα, για την ιδιωτική εταιρία Ελληνικών συμφερόντων, Apella. «Υποστηρίζουν» παραγωγικά το κατασκευαστικό πρόγραμμα των τμημάτων του F-16 και κάνουν χρέη management, (!), στο πρόγραμμα αναβάθμισης των Viper, ενώ εκπαιδεύτηκαν από την ίδια την ΕΑΒ… Για αυτά τα τρία χρόνια, η Apella αξιώνει να λάβει από την κρατική επιχείρηση 12 εκ.€, δίχως να υπάρχει υπογεγραμμένη σχετική σύμβαση σε ισχύ…
Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αναφορές και τα απτά οικονομικά μεγέθη, ας κρίνει ο κάθε νουνεχής Έλληνας εάν υπάρχει λογική πίσω από όλες εκείνες τις ενέργειες θυσίας της κρατικής ΕΑΒ, στον βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων και της σύναψης εφήμερων και ευάλωτων συμμαχιών. Μόνο και μόνο τα παραπάνω, αναδεικνύουν τον ρόλο της εταιρίας, ως μέσο αποτροπής στην διαφυγή πολύτιμου συναλλάγματος από την χώρα, αλλά και παροχής ποιοτικών υπηρεσιών στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μας. Υπάρχει τεράστια διαφορά στα κόστη και στο παραγόμενο έργο, μεταξύ μίας επιχείρησης που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος και μιας άλλης, που ιδρύθηκε μέσα από το αίσθημα του πατριωτισμού.
Και εκεί θα κρίνει η ιστορία και τους ηγέτες που έλαβαν τόσο τις σωστές, όσο και τις λανθασμένες αποφάσεις: Άλλοι αποκαλούνται «εθνάρχες» και άλλοι θα χαρακτηριστούν «δημοπράτες»…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΕΕΑΒ
ΚΑΠΙΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
