Μπίζνες με το αέριο στην Μεσόγειο – Πως εμπλέκεται η Ελλάδα

Το Ισραήλ επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε εκτεταμένες συνομιλίες με την Αίγυπτο για την κατασκευή ενός νέου υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ των δύο χωρών, ως μέρος μιας συμφωνίας που είχε υπάρξει προηγουμένως, ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για εξαγωγή φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Αίγυπτο για μία δεκαετία.

Το πιο σημαντικό είναι ότι η νέα γραμμή θα επεκτείνει σημαντικά την εξαγωγική ικανότητα του Ισραήλ στον νότιο γείτονα, υπερβαίνοντας κατά πολύ τα μέγιστα 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως που είναι σήμερα ικανά να διέλθουν από τον υφιστάμενο αγωγό EMG προς το Σινά.

Ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας Yuval Steinitz ανακήρυξε το φιλόδοξο έργο υπό διαπραγμάτευση ως μέρος της ευρύτερης «προσπάθειες να μετατρέψει την ανατολική Μεσόγειο σε ενεργειακό κόμβο εξαγωγών στο κατώφλι της Ευρώπης», σύμφωνα με το Bloomberg.

«Δεν υπάρχει τελική απόφαση ακόμη, αλλά υπάρχουν συνομιλίες,» δήλωσε ο Steinitz στο Bloomberg, ενώ συμμετείχε στο Κάιρο το πλαίσιο του φόρουμ Ανατολικής Μεσογείου.

Ειδικότερα, σε αυτό το φόρουμ για το φυσικό αέριο και τις συμπράξεις που μπορεί να υπάρξουν συμμετείχαν υπουργοί πετρελαίου από το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Ιορδανία, την Ιταλία και την Παλαιστινιακή Αρχή και πρόκειται να συμμετάσχουν ξανά σε άλλη σύσκεψη τον Απρίλιο.

Αναφερόμενος στο συνέδριο, το Bloomberg περιέγραψε έναν κοινό συμφωνημένο στόχο «να συνεργαστούμε για τη δημιουργία εσόδων από τα αποθέματα χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα υποδομή και να προσθέσουμε περισσότερη χωρητικότητα».

Σημαντικό είναι επίσης ότι αυτό σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ένας ισραηλινός υπουργός ενέργειας επισκέφθηκε την Αίγυπτο από το 2011, όταν οι διαδηλώσεις της «Αραβικής Άνοιξης» έριξαν τον Χόσνι Μουμπάρακ, οδηγώντας σε αβεβαιότητα το μέλλον της ειρηνευτικής συνθήκης της Αιγύπτου με το Ισραήλ και σε χάος, συμπεριλαμβανομένης και της σύντομης κυριαρχίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Ο Steinitz περιέγραψε περαιτέρω στο Bloomberg ότι «η κατασκευή θα μπορούσε να ξεκινήσει ήδη από τον επόμενο χρόνο στον αγωγό που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα ανοικτά του Ισραήλ στα πεδία Leviathan και Tamar στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις υγροποιημένου φυσικού αερίου της Αιγύπτου για επεξεργασία και επανεξαγωγή».

Και ξεχωριστά, σχετικά με το μεγαλύτερο έργο του αγωγού Ανατολικής Μεσογείου που παρέχει ενέργεια στην Ευρώπη – που προτάθηκε αρχικά από τον Έλληνα υπουργό Ενέργειας Γιάννη Μανιάτη το 2014 – ο Στάινιτς επιβεβαίωσε ότι προχωράει, κάνοντας το φιλόδοξο έργο «το μακρύτερο και βαθύτερο αγωγό αερίου στον κόσμο «και ένα αρχικό εκτιμώμενο κόστος 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από» ιδιωτικές εταιρείες και θεσμικούς δανειστές «, σύμφωνα με τον Ισραηλινό υπουργό Ενέργειας.

Ο υποθαλάσσιος αγωγός προτείνεται να συνδέσει το Ισραήλ, μέσω της Κύπρου, με την Ελλάδα και την Ιταλία, σε ένα τεράστιο οικοδομικό έργο που εκτιμάται ότι θα διαρκέσει πέντε ή έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί, με εργασίες που θα ξεκινήσουν ήδη από το επόμενο έτος.

Ο μετασχηματισμός της Ανατολικής Μεσογείου σε «κομβικό ενεργειακό σημείο» θα μπορούσε να έχει τεράστιες παγκόσμιες γεωπολιτικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στη Ρωσία για το ένα τρίτο του αερίου της. Ιδιαίτερα η νοτιοανατολική Ευρώπη εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το ρωσικό φυσικό αέριο, δεδομένης της έλλειψης υποδομής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι υπουργοί της ΕΕ έχουν ως πρωταρχικό κίνητρο την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης, κάτι που το Ισραήλ επιθυμεί να προωθήσει επίσης, δεδομένου του δικού του λεπτού διπλωματικού «χορού» με τη Ρωσία στη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.