Οικονομία
Η απαγόρευση των εξαγωγών ρυζιού από την Ινδία ωθεί σε παρόμοιες ενέργειες τους αντίπαλους προμηθευτές, για να αποφύγουν πιθανές εγχώριες ελλείψεις, καθώς προσπαθούν να καλύψουν το κενό των 10 εκατομμυρίων μετρικών τόνων που άφησε το Νέο Δελχί, δημιουργώντας μεγάλες ανησυχίες για τον ήδη υψηλό παγκόσμιο πληθωρισμό τροφίμων.
Ταυτόχρονα ανεβαίνει η τιμή των σιτηρών μετά την απόσυρση της Ρωσίας από την συμφωνία εξαγωγής των ουκρανικών σιτηρών και εν συνεχεία έλαβαν χώρα μυστήριες ανατινάξεις σιταποθηκών σε Τουρκία και Γαλλία που αναμένεται να προκαλέσουν επιπλέον ελλείψεις και άρα αυξήσεις.
Όλα δείχνουν πως ο πλανήτης φέτος οδεύει προς διατροφική κρίση και υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν πως αυτό είναι κατευθυνόμενο από ένα παγκόσμιο ολιγαρχικό σύστημα το οποίο έχει τους δικούς του λόγους για να βλέπει τους ανθρώπους να υποφέρουν.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Ρουμάνος πρώην αξιωματούχος του ΟΗΕ Κάλιν Γκεοργκέσκου, είπε πως υπάρχει ένα παγόσμιο ολιγαρχικό σύστημα που θέλει να επικρατήσει στον πλανήτη μέσω διαδοχικών κρίσεων. Η πρώτη κρίση θα ήταν αυτή της πανδημίας αλλά το 2016 και όχι το 2020!
Κι αυτό γιατί, τότε, όπως είπε εκλέχτηκε ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ν.Τραμπ και όχι η Χίλαρι Κλίντον.
Η επόμενη κρίση που ήθελε να προκαλέσει το ολιγαρχικό αυτό σύστημα είναι… η επισιτιστική κρίση, η οποία στοχεύει να γίνει πραγματικότητα μέχρι το 2025!
Ο Κάλιν Γκεοργκέσκου εργάστηκε στον ΟΗΕ 17 ολόκληρα χρόνια στον τομέα του περιβάλλοντος, ενώ είναι και μέλος της περιβόητης Λέσχης της Ρώμης.
@fotis_vakakisΑποκαλύψεις ενός πρώην αξιωματούχου των Ηνωμένων Εθνών.♬ πρωτότυπος ήχος – Φώτης Βακάκης
Για όποιον απορεί γιατί κάποιοι θα το ήθελαν αυτό, είναι πολύ απλό: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος από την πείνα. Η κοινή λογική πάει περίπατο…
Όλοι τότε είναι διαθέσιμοι να αποδεχτούν τα πάντα…
Οι τελευταίοι περιορισμοί της Ινδίας είναι σχεδόν πανομοιότυποι με εκείνους που επέβαλε το 2007 και το 2008, λένε οι αναλυτές και με δεδομένο ότι και στις ΗΠΑ επαναλαμβάνονται πράγματα και καταστάσεις εκείνης της εποχής που δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες.
Τότε προκλήθηκε ένα φαινόμενο ντόμινο, καθώς πολλές άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περιορίσουν τις εξαγωγές για να προστατεύσουν την εγχώρια κατανάλωση.
Τώρα όμως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα καθώς η Ινδία αντιπροσωπεύει πλέον περισσότερο από το 40% του παγκόσμιου εμπορίου ρυζιού σε σύγκριση με το 22% περίπου πριν από 15 χρόνια, αυξάνοντας την πίεση σε χώρες που εξάγουν ρύζι, όπως η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ, να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.
«Η Ινδία είναι τώρα πολύ πιο σημαντική για το εμπόριο ρυζιού από ό,τι ήταν το 2007 και το 2008. Η απαγόρευση τότε ανάγκασε άλλους εξαγωγείς να εφαρμόσουν παρόμοιους περιορισμούς», δήλωσε έμπορος σιτηρών.
Οι τιμές του προϊόντος, που καταναλώνεται περισσότερο στον κόσμο, έφθασαν πολύ γρήγορα σε υψηλά 15 ετών.
Το Νέο Δελχί είχε ήδη περιορίσει τις προμήθειες σπαστού ρυζιού χαμηλότερης ποιότητας το 2022.
Οι περιορισμένες προμήθειες ενέχουν τον κίνδυνο περαιτέρω αύξησης της τιμής του ρυζιού και του παγκόσμιου πληθωρισμού τροφίμων, πλήττοντας τους φτωχούς καταναλωτές στην Ασία και την Αφρική, δήλωσαν αναλυτές και traders, αλλά στην πραγματικότητα θα πληχτούν και οι κάτοικοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ γιατί και σε αυτούς αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της διατροφής τους.
«Η Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και άλλες εξαγωγικές χώρες είναι έτοιμες να εντείνουν το παιχνίδι τους, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν το κενό που προκύπτει από την έλλειψη της Ινδίας», δήλωσε ο Nitin Gupta, ανώτερος αντιπρόεδρος της Olam Agri India, ενός από τους κορυφαίους εξαγωγείς ρυζιού στον κόσμο.
«Ωστόσο, υπάρχει ένας περιορισμός στην πλεονάζουσα ικανότητά τους για εξαγωγές. Αυτός ο περιορισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια άνοδο των τιμών σε άλλες χώρες προέλευσης, θυμίζοντας το αξιοσημείωτο ράλι των τιμών που είδαμε το 2007/08», τόνισε.
Το 2008, οι τιμές του ρυζιού έφθασαν σε επίπεδο ρεκόρ πάνω από 1.000 δολάρια ανά τόνο, αφού η Ινδία, το Βιετνάμ, το Μπαγκλαντές, η Αίγυπτος, η Βραζιλία και άλλοι μικροί παραγωγοί περιόρισαν τις εξαγωγές.
Τώρα, οι εξαγωγείς ρυζιού δεν θα μπορέσουν να αυξήσουν τις εξαγωγές τους κατά περισσότερο από 3 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ετησίως, καθώς προσπαθούν να ικανοποιήσουν την τοπική ζήτηση εν μέσω περιορισμένου πλεονάσματος, δήλωσαν στο Reuters τρεις traders με παγκόσμιους εμπορικούς οίκους.
Η Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και το Πακιστάν – ο δεύτερος, ο τρίτος και ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο, αντίστοιχα – δήλωσαν ότι επιθυμούν να αυξήσουν τις πωλήσεις, καθώς η ζήτηση για τις καλλιέργειές τους αυξάνεται μετά τους περιορισμούς της Ινδίας αλλά τόσο η Ταϊλάνδη όσο και το Βιετνάμ τόνισαν ότι πρώτα θα διασφαλίσουν πως οι εγχώριοι καταναλωτές δεν θα πληγούν από την αύξηση των εξαγωγών.
Με λίγα λόγια θα περιορίσουν τις εξαγωγές τους διότι απλούστατα οι πληθυσμοί τους έχουν προτεραιότητα.
«Είναι απαράδεκτο για μια χώρα που εξάγει ρύζι να αντιμετωπίζει στενότητα εφοδιασμού και υψηλές εγχώριες τιμές», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου του Βιετνάμ Nguyen Hong Dien.
Το Πακιστάν, που ανακάμπτει από τις καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου έτους, θα μπορούσε να εξάγει 4,5 έως 5 εκατομμύρια τόνους από τους 3,6 εκατομμύρια τόνους του τρέχοντος έτους, σύμφωνα με αξιωματούχο της Ένωσης Εξαγωγέων Ρυζιού του Πακιστάν (REAP).
Ωστόσο, η χώρα είναι απίθανο να επιτρέψει απεριόριστες εξαγωγές εν μέσω διψήφιου πληθωρισμού γιατί προέχει ο πακιστανικός λαός.
Οι κύριοι εισαγωγείς ρυζιού (εκτός μπασμάτι) είναι οι Φιλιππίνες, Κίνα, Σενεγάλη, Νιγηρία, Νότια Αφρική, Μαλαισία, Ακτή Ελεφαντοστού και Μπαγκλαντές.
Οι παγκόσμιες τιμές έχουν αυξηθεί κατά περίπου 20% μετά την απαγόρευση της Ινδίας. Μια περαιτέρω αύξηση κατά 15% θα μπορούσε να προκαλέσει περιορισμούς από την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ, σύμφωνα με τους traders των διεθνών εμπορικών εταιρειών.
«Το ερώτημα δεν είναι αν θα περιορίσουν τις εξαγωγές, αλλά πόσο θα τις περιορίσουν και πότε», δήλωσε έμπορος με έδρα το Νέο Δελχί.
Όπως είχε πει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «οι πλούσιοι θα γίνουν οι φτωχοί και οι φτωχοί θα πεθάνουν».
