Οι εξελίξεις στη Βαλκανική την τελευταία 30ετία είναι καταιγιστικές. Το δυστύχημα είναι πως ο πρωτεύων ρόλος που θα έπρεπε να έχει η Ελλάς, συνεχώς συρρικνώνεται.
Φτάσαμε στο σημείο να αποδεχόμαστε κρατίδια όπως το Κόσσοβο και το Μαυροβούνιο, των οποίων ο σκοπός υπάρξεως, είναι η εξυπηρέτηση συμφερόντων, συγκεκριμένων λόμπι που έχουν επενδύσει στην πολυδιάσπαση της χερσονήσου. Ταυτόχρονα η Τουρκία έχει πατήσει πόδι στην εσωτερική πολιτική της Αλβανίας και η κυβέρνηση κωφεύει αφήνοντας έρμαιο, τον ελληνισμό της Β. Ηπείρου.
Βλέποντας στο μέλλον, θεωρώ πως η κύρωση της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών θα επιτευχθεί από την κυβέρνηση, παρά τις όποιες εκλογικές συνέπειες. Πόσο μάλιστα έπειτα από την ηχηρή και καταχρηστική παρέμβαση Biden ο οποίος μίλησε για κυρώσεις σε όσους αντισταθούν σε αυτή, φωτογραφίζοντας οργανώσεις και κόμματα στην Ελλάδα αλλά και Έλληνες γερουσιαστές που τάσσονται ανοιχτά εναντίον.
Η μη τήρηση της συμφωνίας από την πλευρά των Σκοπίων είναι προφανής από την πρώτη παρουσία του κράτους στην ποδοσφαιρική διοργάνωση του EURO όπου παρουσιάστηκαν με όνομα, σκέτο Μακεδονία. Ο σοφός λαός μας όμως λέει σε τέτοιες περιπτώσεις, ουδέν κακό αμιγές καλού. Και το λέω αυτό διότι η εθνική πρόταση και η πολιτική θέση μιας κοινωνίας με υψηλό αίσθημα φιλοπατρίας δεν πρέπει να παραμένει σε στείρα αντίθεση και συνθηματολογία. Εστίν ουν Ελλάς και η Μακεδονία.
Ιδού λοιπόν η ευκαιρία μας να γίνει πράξη το σύνθημα «η λύση είναι μία σύνορα με τη Σερβία» και το εξηγώ αμέσως. Στη γείτονα χώρα κατοικεί μια μεγάλη ελληνική μειονότητα. Σύμφωνα με τον Γκλιγκόροφ περί τους 100.000 Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι, σύμφωνα με στοιχεία του ΛΑΟΣ που τα κατέθεσε στη βουλή του 2008, ακόμα περισσότεροι. Τι έχουμε κάνει για αυτούς τους Έλληνες;
Πώς το ελληνικό κράτος φρόντισε τη διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας; Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μακεδονομάχους, ο καπετάν Κώττας, πριν κλωτσήσει μόνος του το υποπόδιο στο ικρίωμα φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής του «Ντα ζίβι Γκ(α)ρτσια» δηλαδή Ζήτω η Ελλάς στην σλάβικη ντοπιολαλιά που σήμερα αναγνωρίστηκε από ελληνική κυβέρνηση ως μακεδονική γλώσσα. Πόσοι με τις ιδέες του Καπετάν Κώττα κατοικούν στο Μοναστήρι, στη Γευγελή;
Μιλάμε λοιπόν για μια ένα κρατίδιο, με 2εκ πληθυσμό και ΑΕΠ περίπου στα 10δις δολλάρια. Μια φτωχοποιημένη χώρα χωρίς υποδομές και στρατό που σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης με την Ελλάδα, μόνο το σώμα της Τροχαίας Αττικής να στέλναμε, θα τους καταλαμβάναμε εντός 24ωρου.
Αυτό που φοβόμαστε και πρέπει να προλάβουμε είναι τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων, όπως συνέβη στην Ουκρανία, στη Σερβία κ.α. Οι μεγάλες δυνάμεις, τα λόμπις των Σόρος και του συναφιού, που αποδεδειγμένα έχουν επενδύσει στη διάσπαση της Βαλκανικής, δεν θα ντραπούν σε λίγα χρόνια, βασιζόμενοι στην ενδοτική συμφωνία που αναγνωρίζει Μακεδονική γλώσσα και έθνος, να ζητήσουν τη δημιουργία ενός ενιαίου Μακεδονικού κράτους το οποίο να έχει αξιώσεις από την Πατρίδα μας. Επίσης είναι αδιανόητο η Αλβανία να μπορεί να έχει επιθετική εξωτερική και άμεση επέμβαση στα εσωτερικά των Σκοπίων και η Ελλάδα να είναι απούσα.
Γι’ αυτό να προλάβουμε τις εξελίξεις. Και αυτό μπορεί να πάρει σάρκα και οστά με μια σειρά από δραστηριότητες της εξωτερικής μας πολιτικής. Να μη μείνουμε άλλο αμέτοχοι. Ο πατριωτικός τρόπος σκέψης επιτάσσει τη δημιουργία Ελληνικού κόμματος στη γείτονα χώρα με προοπτικές εξουσίας. Άμεση διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στα σχολεία.
Παρέμβαση στην μεγάλη ορθόδοξη κοινότητα και σύσφιξη σχέσεων . Ελληνικές επενδύσεις στις πλουτοπαραγωγικές υποδομές και χρήση του F.I.R τους. Δημιουργία σχολών αξιωματικών και υπαξιωματικών υπό την αιγίδα της Ευελπίδων και της Σ.Μ.Υ.
Και μια σειρά ανάλογων κινήσεων με απώτερο σκοπό την έμμεση προσάρτηση όπως επιτάσσουν τα σημεία των καιρών. Κάτι που η Τουρκία το δουλεύει πολλά χρόνια σε χώρες όπως η Σομαλία, η Βοσνία και το γνωστό τουρανικό τόξο.
Δημιουργώντας τις νέες γενιές με φιλικά αισθήματα στον Ελληνισμό, διαμορφώνουμε τις συνθήκες να κυματίσει η Γαλανόλευκη από άκρη σε άκρη. Το ότι το Μοναστήρι και η Γευγελή δεν είναι περιοχές που ανήκουν στην ελληνική επικράτεια είναι ένα ατυχές στρατιωτικό και πολιτικό γεγονός του Β’ Βαλκανικού πολέμου. Αυτή η αστοχία μπορεί να ξεπεραστεί στο άμεσο μέλλον εάν επενδύσουμε στην εθνική πολιτική, στο πολυμήχανο του Έθνους μας και στη στρατηγική σκέψη που έχουμε αναδείξει πολλάκις στο παρελθόν.
*Ο Μπουγιώτης Δημήτριος είναι Πτυχιούχος Κοινωνικής Πολιτικής και Σύμβουλος Δημ. Κοινότητας Ναυπλίου
