Ο υβριδικός πόλεμος στη Θράκη

Η τουρκική επιθετικότητα είναι μια αναντίρρητη πραγματικότητα. Όπως και η επιλογή της Άγκυρας να ενεργεί για τη διαρκή κλιμάκωσή της. Στο πλαίσιο αυτό δεν εξαιρείται από τους Τουρκικούς σχεδιασμούς καμιά θεματική και κανένα μέτωπο, για να μετρήσουν τις αντοχές και την ετοιμότητά μας. Ούτε βέβαια και τίθεται ζήτημα προτεραιοτήτων. Θα ήταν ανεύθυνος εφησυχασμός και εγκληματική ολιγωρία, από πλευράς των ιθυνόντων.

Η Θράκη αποτελεί θέατρο συστηματικής εφαρμογής των Τουρκικών σχεδιασμών. Κρίσιμη παράμετρος, που διευκολύνει την ανάπτυξή τους, είναι ο Μουσουλμανικός πληθυσμός, πάνω στον οποίο επενδύουν. Προνομιακός τομέας για να βαφτιστούν οι λύκοι πρόβατα. Και να δημιουργήσουν προκλητές κρίσεις και βολικά άλλοθι για τις επόμενες ενέργειές τους. Ότι δηλαδή αποτελεί στόχο και περιεχόμενο του υβριδικού πολέμου.

Στη Διεθνή γνώμη εξάλλου, μετράει καταλυτικά η εντύπωση της εικόνας. Οι Διεθνείς Συνθήκες, αποτελούν αδιαμφισβήτητα εργαλεία, με εγγενείς ωστόσο αδυναμίες, για την καλλιέργεια ψυχολογίας. Τουναντίον η προβολή ομάδων, που διαμαρτύρονται για τη δήθεν καταπίεση των δικαιωμάτων τους, είναι ένας διαρκής πολιορκητικός κριός. Όταν μάλιστα υπάρχει και η ”βούλα” ενός διεθνούς οργανισμού, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ποια ”άλλη χρεία” μαρτυριών έχουν για το δίκαιο των αιτημάτων τους;

Το σενάριο δεν είναι φαντασιακό, ούτε άσκηση επί χάρτου. Υλοποιείται στο Στρασβούργο με τις προσφυγές ενώσεων, που ονομάζονται Τουρκικές. Και δίνουν έμφαση στο δικαίωμά τους να ”συνέρχονται” ελευθέρως.

Η επιτυχής έκβαση των δικαστικών τους διεκδικήσεων, ακόμα και εάν δεν ταυτίζεται με τον προσδιορισμό τους ως Τούρκων, αρκεί για τη δημιουργία εντυπώσεων. Και για να θρέψει αντίστοιχα την Τουρκική προπαγάνδα.

Απαιτείται εγρήγορση από πλευράς μας. Που δεν μπορεί να εξαντλείται στην επίδειξη φρονήματος. Αλίμονο αν πρέπει να συζητάμε για τα αυτονόητα. Εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Ερασιτεχνισμοί ή μετριότητες δεν αρκούν. Η ευθύνη για όσους το επιχειρήσουν, είναι απόλυτη, για τους ίδιους και όσους τους πατρονάρουν.

Και για να εξηγούμαστε. Υπάρχει το επίπεδο της ουσίας και αυτό των εντυπώσεων. Εις ότι αφορά την ουσία, είναι αναγκαία η αποδοτική δικαστική διαχείριση ενώπιον των Εθνικών δικαστηρίων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η λογική των ”κολλητών” και των κατά τα άλλα ”φιλότιμων υπηρεσιακών”, δεν μπορεί να υπερισχύσει του εθνικού συμφέροντος.

Σε επίπεδο ενημέρωσης απαιτείται διαρκής προβολή των όσων ισχύουν, της ισονομίας και ισοπολιτείας που οι Μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας απολαμβάνουν, αλλά και του δράματος της εξορίας και εξόντωσης, που έχουν υποστεί οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου.

Η δοκιμασία που ως χώρα θα διαχειριστούμε θα είναι διαρκής και έντονη. Πρόδηλα είναι επί των θυρών, ατομικές προσφυγές στο Στρασβούργο, από αυτοαποκαλούμενους Τούρκους.

Η προώθηση του λεγόμενου Ευρωπαϊκού νόμουΜαγκνίτσκι, θα επιταχύνει σχετικές εξελίξεις. Αντίστοιχες κινήσεις είναι ενδεχόμενες από μέλη της Τουρκικής μειονότητας στα Δωδεκάνησα. Σε όλα αυτά πρέπει να έχουμε κατά νου, όσα προηγήθηκαν στο Κόσοβο.

Είναι ολέθριο να αγνοούμε τα διδάγματα της Ιστορίας.