To τελευταίο χρονικό διάστημα αποδείχτηκε εκτός από κρίσιμο επωφελές για την Ελλάδα αλλά όχι λόγω ικανότητας όσο λόγω των συγκυριών και ιδιαίτερα του AUKUS που εξόργισε τους Γάλλους με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ έντρομες να αποσυρθούν από το πρόγραμμα της ελληνικής φρεγάτας και να επιτρέψουν στους Γάλλους να αποκτήσουν μετά τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς και αυτοί το δικό τους μερίδιο επιρροής στην χώρα.
Οι Αμερικανοί όπως και οι Γερμανοί δεν ήθελαν να συμβεί ποτέ αυτό γιατί τα γαλλικά συμφέροντα είναι ομόρροπα με τα ελληνικά.
Εάν η ελληνική κυβέρνηση εκμεταλλεύονταν τις γεωπολιτικές συγκυρίες στο 100% των δυνατοτήτων που παρουσιάστηκαν δεν θα λέγαμε τίποτα, όμως έκανε το ακριβώς αντίθετο: Απέσπασε τα λιγότερα δυνατά οφέλη!
Επιγραμματικά υπογράφηκαν τρεις συμφωνίες, μία με τη Γαλλία, μία με την Αίγυπτο και μία με τις ΗΠΑ, προχώρησε ένα πολύ σημαντικό εξοπλιστικό πρόγραμμα με την προμήθεια των φρεγατών Belharra και των γαλλικών μαχητικών Rafale όπως επίσης πέρασε από την Βουλή σειρά πολύ σημαντικών εξοπλιστικών υποπρογραμμάτων τα οποία εάν πραγματοποιηθούν στο σωστό χρόνο και στο σύνολό τους θα προσδώσουν μεγάλες και ιδιαίτερες δυνατότητες στην Πολεμική Αεροπορία, στο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά και στο Στρατό Ξηράς.
Οι δύο συμφωνίες πρόσφεραν θετικά πράγματα στην Ελλάδα αλλά όχι όσα θα μπορούσαν να προσφέρουν και η τρίτη με τους Αμερικανούς δυστυχώς πρόσφερε μόνο στους… Αμερικανούς.
Σε ότι αφορά την ελληνογαλλική συμφωνία, πέραν των εξοπλιστικών αυτό που αξίζει να σταθούμε είναι το ακόλουθο άρθρο:
Στη Συμφωνία Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης με τη Γαλλία, στο άρθρο 2, αναφέρεται: «Τα Μέρη παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μια ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Μην το πολυζαλίζουμε, είναι σωστά και σαφώς γραμμένο και οι ερμηνείες είναι απλές αλλά και πάλι η ελληνική διπλωματία κατάφερε να αφήσει την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ απ΄έξω γιατί οι συγκεκριμένες έννοιες δεν θεωρούνται ελληνική επικράτεια αλλά χώροι άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αυτό σημαίνει πως αν η Τουρκία εισβάλει στην Θράκη, καταλάβει νησί, νησίδα ή βραχονησίδα, η Γαλλία υποχρεούται να συνδράμει στρατιωτικά και σε επίπεδο πληροφοριών και Επιτελείων εναντίον της Άγκυρας.
Αν όμως αμφισβητηθεί η υφαλοκρηπίδα αυτό δεν θεωρείται εθνική επικράτεια.
Βέβαια η απορία μας είναι η ακόλουθη: Αν ένα ελληνικό πλοίο δεχτεί επίθεση από τουρκικά, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα, τότε η Γαλλία θα συνδράμει στρατιωτικά;
Το ελληνικό πλοίο θεωρείται ελληνική επικράτεια.
Επίσης, το ίδιο ισχύει για τα ελληνικά χωρικά ύδατα, δυστυχώς στα έξι ναυτικά μίλια, αφού αυτά έχει αποδεχτεί ως δικαίωμά της η Ελληνική Πολιτεία μέχρι σήμερα και για τον εναέριο χώρο των 10 ναυτικών μιλίων.
Το ίδιο ισχύει και για πιθανή επίθεση των Τούρκων ενάντια σε δικό μας πλοίο ή αν καταρρίψουν δικό μας μαχητικό.
Σε ότι αφορά τους εξοπλισμούς εκ Γαλλίας, άριστη η επιλογή των Rafale όπως και των Belharra αλλά με τρεις ενστάσεις:
Οι Belharra πρέπει να έχουν πάνω τους και τους στρατηγικούς πυραύλους Scalp Naval, τελεία και παύλα.
Όταν έχουμε να κάνουμε με κράτος γκάνγκστερ όπως το τουρκικό πρέπει να διαθέτουμε και επιθετικές λύσεις.
Όχι, μόνο άμυνα αλλά και επίθεση.
Με την ανακοίνωση της αγοράς 3 +1 γαλλικών φρεγατών FDI HN από την Ελλάδα, επανήλθε στην επικαιρότητα το ζήτημα του εξοπλισμού τους, με τους πυραύλους cruise SCALP Naval (ΜdCN). Το τελευταίο είναι ένα στρατηγικό όπλο μεγάλης εμβέλειας που ήδη η χώρα μας διαθέτει στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά στη σε έκδοση που δεν υπερβαίνει τα 500 χλμ. την ώρα που οι MdCN έχουν εμβέλεια της τάξης των 1.000 χλμ.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα η παραγγελία των FDI HN δεν πρόκειται να συνοδευτεί από την προμήθεια βλημάτων MdCN.
Oι Αμερικανοί απαίτησαν να μην αγοραστούν για να μην χαθεί η ισορροπία του τρόμου με τους Τούρκους προς όφελός μας. Δεν μας ενδιαφέρει τι θέλουν αυτοί, αλλά τι χρειαζόμαστε εμείς.
Έτσι αν τοποθετήσουν εκτοξευτήρες SYLVER A70 στις υπό παραγγελία φρεγάτες και ας μην έπαιρναν τώρα MdCN ποιος θα εγγυόταν ότι στο μέλλον κάποια άλλη ελληνική κυβέρνηση δεν θα προχωρούσε στην παραγγελία τους;
Για αυτό ακριβώς το λόγο οι ΗΠΑ και θέλοντας να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα δεν θα αποκτήσει ποτέ βλήματα MdCN δεν επέτρεψαν την τοποθέτηση εκτοξευτών Α70 στις φρεγάτες.Τώρα με 32 ASTER και 8 Εxocet οι ΗΠΑ στηρίζουν πλήρως την αγορά.
Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα.
το θέμα και σε ότι αφορά την επιχειρησιακή του πτυχή έχει ως εξής: Για να «πάρει» MdCN μια φρεγάτα FDI πρέπει να εφοδιαστεί με τον εκτοξευτή Sylver Α70, οκτώ θέσεων, ο οποίος καταλαμβάνει μια αντίστοιχη θέση εκτοξευτή Sylver Α50 που φέρει πυραύλους Aster. Οι δύο διαφέρουν μόνο στο ύψος, καθώς ο ένας είναι 7 μέτρα (Α70) και ο άλλος 5.
Φυσικά ο A70 διατηρεί πλήρη τη δυνατότητα να φέρει τα βλήματα ASTER30/15 κάτι που σημαίνει πως με την επιλογή του εκτοξευτή και μόνο, (δηλαδή τρεις Α50 και ένας Α70) δεν υπάρχει καμία μείωση των α/α δυνατοτήτων του σκάφους, αφού μπορεί να φέρει έως και 32 βλήματα, με εμβέλεια έως 120 χλμ.
Η απόκτηση των στρατηγικών αυτών βλημάτων θέτει το ΠΝ σε μια νέα τροχιά ισχύος, αυτή των πληγμάτων σε στόχους εδάφους κάτι που δεν ποτέ στο παρελθόν, πέραν αυτής της χρήσης των πυροβόλων του. Επομένως η χρήση των βλημάτων MdCN εμπεριέχει δύο αναγκαία στάδια:
Πρώτον η επιλογή του εκτοξευτή.
Δεύτερον η επιλογή των βλημάτων.
Εάν δεν επιλεγούν τα βλήματα σε πρώτη φάση, δεν διαταράσσεται καμία… «ισορροπία κρούσης-αυτοάμυνας» γιατί πολύ απλά ο Α70 θα είναι φορτωμένες με ASTER. Εάν όμως δεν επιλεγεί ο A70 τότε χάνεται δια παντός η δυνατότητα εξοπλισμού με MdCN .
Και αν τώρα φαντάζει ως «πολυτέλεια» δεν γνωρίζουμε τις ισορροπίες πως θα εξελιχθούν στην περιοχή τα επόμενα 35 με 40 χρόνια (που θα επιχειρούν οι FDI) ούτε και τις τεχνολογίες που θα ενσωματωθούν στο MdCN ή σε κάποιο παράγωγό του, για να πούμε με πρωτοφανή άνεση και ασφάλεια δεν τα χρειαζόμαστε είναι πολυτέλεια.
Στην κυβέρνηση καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να πληρώνουμε τα λάθη τους στο… μέλλον.
Σε ότι αφορά τα Rafale: Όλα εξαρτώνται από την στάση των Αμερικανών. Θα ικανοποιήσουν το αίτημα των Τούρκων για την αγορά 40 F-16 Block 70 Viper και για τον εκσυγχρονισμό 80 παλαιότερων μαχητικών του τύπου;
Μην εκπλαγεί κανείς αν το κάνουν, το αντίθετο θα προκαλέσει έκπληξη.
Αυτή η εξέλιξη από μόνη της επιβάλει άμεση απόκτηση επιπλέον αριθμού πυραύλων αέρος-αέρος Meteor καθώς θα αποτελεί το μόνο ουσιαστικό πλεονέκτημα της ΠΑ έναντι του τουρκικού ανανεωμένου αεροπορικού στόλου.
Oι 40 Meteor που έχουν παραγγελθεί δεν επαρκούν. Κάθε μαχητικό Rafale F3R θα πρέπει να φέρει τουλάχιστον 2. Ο κατάλληλος αριθμός θα πρέπει να είναι περίπου 90 πύραυλοι Meteor.
Σαν εναέριες πλατφόρμες, ποια είναι καλύτερη, το F-16 Block 70/Viper ή το Rafale F3R, είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση που απαιτεί σοβαρή και λεπτομερή τεχνική ανάλυση.
Δεν εκτιμούμε πάντως πως κανένα από τα δύο μαχητικά, θα έχει υπεροχή έναντι του άλλου σε τέτοιο βαθμό, που να προσδίδει μια καθοριστική υπεροχή στον χρήστη τους.
Ο Meteor όμως το κάνει αυτό. Η υπεροχή που προσδίδει είναι καταλυτική.
Σε ότι αφορά το τουρκικό αίτημα, θα πουν όχι στα δισεκατομμύρια αυτά οι Αμερικανοί; Mένει να φανεί, αλλά δεν είμαστε αισιόδοξοι, άλλωστε οι Αμερικανοί λίγες ημέρες νωρίτερα από την αποστολή της τουρκικής LoR προχώρησαν σε μία «πονηριά».
Τον Ιούλιο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε κατατάξει την Τουρκία στη λίστα με τις 15 χώρες που στρατολογούν παιδιά στρατιώτες στο πλαίσιο της έκθεσης που είχε εκπονήσει για την παράνομη διακίνηση ανθρώπων (Human Trafficking Report).
Βάσει της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας προβλέπεται ότι όλες οι χώρες που βρίσκονται σε αυτή την μαύρη λίστα θα πρέπει από την 1η Οκτωβρίου 2021 να βρεθούν αντιμέτωπες με περιοριστικά μέτρα που θα αφορούν την αδειοδότηση για την πώληση αμυντικού εξοπλισμού και την παροχή βοήθειας σε θέματα ασφαλείας. Η Τουρκία είναι η μοναδική νατοϊκή χώρα που έχει ενταχθεί σε αυτό το καθεστώς.
Η Άγκυρα ωστόσο, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, υπέβαλε πρόσφατα αίτημα για την αγορά νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16.
Παρόλα όμως αυτά, η σχετική αμερικανική νομοθεσία (Child Status Protection Act) διαθέτει ένα παραθυράκι που επιτρέπει στον Λευκό Οίκο να απαλλάξει ορισμένες χώρες από τα περιοριστικά μέτρα στην περίπτωση που αυτό κριθεί απαραίτητο για το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ.
Χρησιμοποιώντας, επομένως αυτή την διάταξη, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι απονέμει προεδρικό καθεστώς εξαίρεσης (waiver) στην Τουρκία, στο Ιράκ, στην Νιγηρία και στο Πακιστάν προκειμένου να μην τους επιβληθούν οι προβλεπόμενοι περιορισμοί για το γεγονός ότι στρατολογούν παιδιά στρατιώτες.
Το καταλάβατε; Meteor λοιπόν και Scalp Naval μέχρι να δύσει ο ήλιος και να πεθάνει ο Highlander.
Θα το λέμε συνέχεια στους κυβερνώντες μέχρι να βάλουν μυαλό.
Αντίθετα, με τους Αμερικανούς που είναι ήξεις αφίξεις, οι Γάλλοι είναι σαφείς στις υποσχέσεις τους, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους το ζητήσουμε.
Αμέσως μετά την συμφωνία με την Γαλλία υπογράφηκε η συμφωνία της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Αίγυπτο.
Πολύ σημαντική: Θα αφήσουμε τα τετριμμένα περί ενεργειακής ασφάλειας, τα ζήτω της κυβέρνησης για την «πράσινη ενέργεια» και μπλα, μπλα, μπλα (που λέει και ένας διάσημος δίσκος του Iggy Pop) και θα επικεντρωθούμε στο σημαντικό.
Η ηλεκτρική αυτή διασύνδεση ακυρώνει στην πράξη το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο και πλέον το Κάιρο έχει έννομο συμφέρον να τηρήσει την τάξη σε συνεργασία με την Ελλάδα στην περιοχή που είναι επί της ουσίας η ελληνική υφαλοκρηπίδα και η ελληνική ΑΟΖ τουλάχιστον όσο έχει αυτή καθοριστεί μέχρι την Ρόδο.
Και φτάνουμε στην περιβόητη ελληνοαμερικανική συμφωνία.
Δώσαμε ότι ζητούσαν οι Αμερικανοί και δεν πήραμε τίποτα αλλά έστω και έτσι κερδίσαμε κάτι:
Είναι μία συμφωνία ετεροβαρής η οποία στην πραγματικότητα δεν αποφέρει κανένα λόγο για πανηγυρισμούς.
Ακόμα και ότι υπογράφηκε στα «βουβά» και τάχιστα χωρίς να εξηγηθεί δημοσίως τι ακριβώς θα κερδίσουμε, από μόνο του καταδεικνύει πως η όλη διαδικασία έγινε σε στιλ «να υπογράψουμε γρήγορα χωρίς συζητήσεις».
Αν υπάρχει κάποιο κέρδος είναι το γεγονός ότι η συγκέντρωση μεγάλων αμερικανικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη, εμποδίζει θεωρητικά τους Τούρκους να πραγματοποιήσουν εύκολα έναν επιθετικό ελιγμό σε περίπτωση πολεμικού επεισοδίου στην Θράκη, αλλά όπως είπαμε… θεωρητικά.
Κάτι γραφικά που αναφέρουν τα εγχώρια ΜΜΕ ότι «αυτή η βάση θα μας προστατέψει από την… Τουρκία», το αντιπαρερχόμαστε ως η εύθυμη νότα των ημερών. Και οι Κούρδοι στη βόρειο Συρία και οι φιλοδυτικοί στο Αφγανιστάν, αυτό πίστευαν…
Ειδικά η Αλεξανδρούπολη ενδιέφερε ιδιαιτέρα τους Αμερικανούς γιατί θέλουν να την χρησιμοποιήσουν ως «βατήρα» από όπου θα μεταφέρουν τα στρατεύματα τους στο πεδίο της Μαύρης Θάλασσας εναντίον των Ρώσων σε περίπτωση ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου που θα οφείλεται σε μία νέα κρίση στην Ουκρανία λόγω Ντονέτσκ, Λουγκάνσγκ αλλά και Κριμαίας, η σε μία κρίση στην ρουμανόφωνη Μολδαβία λόγω της αποσχισθείσας Υπερδνειστερίας.
Αυτό βέβαια δημιουργεί πρόβλημα στην Ελλάδα, καθώς η Αλεξανδρούπολη και υπόλοιπες περιοχές θα τεθούν υπό στόχαστρο των ρωσικών πυρηνικών αλλά και συμβατικών δυνάμεων.
Καλό είναι να θυμόμαστε ότι η Ρωσία σε αποστάσεις κοντινές στην επικράτεια της είναι στρατιωτικά πανίσχυρη.
Μία ακόμα αλλαγή που εξυπηρετεί στο έπακρο της είπα είναι η επέκταση της ισχύος της συμφωνίας για πέντε χρόνια με δυνατότητα ισχύος επ’ αόριστο στην συνέχεια εκτός και αν καταγγείλει την συμφωνία κάποια από τις δύο πλευρές δύο χρόνια πριν.
Ποιος θα την καταγγείλει; Οι ΗΠΑ οι οποίες έχουν πάρει ότι ζητούσαν; Ή θα τολμήσει κάποια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση να την καταγγείλει προκαλώντας ρίξει στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις;
Η συμφωνία αυτή όπως ορίστηκε είναι κομμένη και ραμμένη για τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα το μόνο που κερδίζει είναι ότι οι Αμερικανοί την έχουν ανάγκη να βρίσκεται υπό καθεστώς ασφαλείας και ηρεμίας.
Ασφάλεια και ηρεμία όμως δεν σημαίνει ότι θα προστατευτούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την έκταση του εθνικού εναέριου χώρου.
Το ακόμα καλύτερο σε συμφωνία αυτή, φυσικά για τους Αμερικανούς, είναι ότι υπάρχει πρόβλεψη και για άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στις οποίες είπα θα μπορούν να αναπτύξουν στρατιωτικές δυνάμεις. Δηλαδή, θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν κι άλλα στρατηγικά σημεία της Ελλάδος.
Επί παραδείγματι, η Σαμοθράκη η οποία θεωρείται πολύ σημαντική ως εμπόδιο για την κάθοδο του ρωσικού Στόλου στην Μεσόγειο.
Πάντως οι Αμερικανοί θα χρησιμοποιήσουν μόνο νησιά του Βόρειου Αιγαίου και όχι των Δωδεκανήσων καθώς τα θεωρούν ότι πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα!
Η ελληνική πλευρά τους είχε προτείνει βάση στην Κάρπαθο και οι Αμερικανοί αρνήθηκαν, όπως αρνήθηκαν και την Σκύρο.
Εν ολίγοις δεν ήθελαν να στενοχωρήσουν τους Τούρκους κατά τ΄άλλα, η πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ είδε την συμφωνία με πανηγυρικό «μάτι»…
Όσον αφορά το άρθρο 1 παρ. 3 της νέας συμφωνίας θα εμποδίσει αυτό μια ένοπλη επίθεση όπως στα Ίμια;
Συγκεκριμένα το άρθρο 1. Παρ. 3 λέει:
«Επανεπιβεβαιώνοντας την σταθερή απόφασή τους να περιφρουρούν και να προστατεύουν αμοιβαίως την ασφάλεια, την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα των αντιστοίχων χωρών τους κατά ενεργειών οι οποίες απειλούν την ειρήνη, περιλαμβανομένης της ένοπλης επίθεσης ή της απειλής επίθεσης και επιβεβαιώνοντας την απόφασή τούς να αντιταχθούν ενεργά και ανεπιφύλακτα σε κάθε τέτοια απόπειρα ή ενέργεια και τη δέσμευσή τους να καταβάλλουν τις κατάλληλες μείζονες προσπάθειες για να αποτρέψουν τέτοια πορεία δράσης.»
Πρόκειται για το ίδιο άρθρο της συνθήκης του 1990:
«Η Ελλάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες διακηρύσσουν την αφοσίωσή τους στη διατήρηση της ειρήνης και τη δέσμευσή τους να σέβονται την αρχή της αποχής από ενέργειες, οι οποίες απειλούν την ειρήνη, επαναλαμβάνουν τη σταθερή απόφασή τους να περιφρουρούν και να προστατεύουν αμοιβαίως την ασφάλεια, την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα των αντιστοίχων χωρών τους κατά ενεργειών οι οποίες απειλούν την ειρήνη, περιλαμβανομένης της ένοπλης επίθεσης ή της απειλής επίθεσης και επιβεβαιώνουν την απόφασή τους να αντιταχθούν ενεργά και ανεπιφύλακτα σε κάθε τέτοια απόπειρα ή ενέργεια και τη δέσμευσή τους να καταβάλλουν τις κατάλληλες μείζονες προσπάθειες για να αποτρέψουν τέτοια πορεία δράσης.»
Εν ολίγοις με την ίδια αμερικανική δέσμευση, η Τουρκία δεν εμποδίστηκε να προκαλέσει το επεισόδιο των Ιμίων, να προκαλέσει εκατοντάδες παραβιάσεις της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και χιλιάδες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, όπως επίσης και να μας έχει θέσει σε εμπόλεμο κατάσταση επειδή τα ελληνικά νησιά είναι εξοπλισμένα για την προστασία τους από τους… βαρβάρους.
Και επίσης η συμφωνία του 1990 λέει ότι:
«Η Ελλάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναβεβαιώνουν την προσήλωσή τους στους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και το πλαίσιο αυτό, στην άσκηση του εγγενούς δικαιώματος τους ατομικής και συλλογικής άμυνας που αναγνωρίζεται στο άρθρο 51 του Χάρτη».
Δεκάδες φορές έχουμε γράψει στο pronews.gr και στο defencenet.gr για τον Χάρτη του ΟΗΕ που δίνει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, ένα δικαίωμα που η ελληνική πλευρά έχει ξεχάσει να επικαλείται.
Συνεπώς εμείς τι πήραμε από την συμφωνία αυτή; ΤΙΠΟΤΑ.
Τι μπορούσαμε να πάρουμε;
Σωστούς και κατάλληλους για τις ανάγκες μας εξοπλισμούς και σοβαρά, σύγχρονα οπλικά συστήματα.
Δέσμευση των ΗΠΑ για ελληνική υφαλοκρηπίδα, δυνητική ελληνική ΑΟΖ και εθνικό εναέριο χώρο.
Εκσυγχρονισμό στρατιωτικών εγκαταστάσεων, υποδομές στις πόλεις που οι Αμερικανοί θα έχουν παρουσία (μιλάμε για δημόσια έργα με το πρόσχημα ότι θα εξυπηρετούν και τους Αμερικάνους στρατιώτες) και φυσικά-και απορούμε πως δεν το απαίτησε η Αθήνα-δημιουργία δεύτερου ναυστάθμου στην Κρήτη ώστε το ΠΝ να είναι έτοιμο να δράσει στην περιοχή που τα επόμενα χρόνια θα αρπάξει κυριολεκτικά φωτιά.
Αλλά είπαμε, έστω και έτσι κάτι κερδίθηκε για την Θράκη.
Αυτά ως προς τις συμφωνίες, αλλά ακολούθησε η έγκριση από την Επιτροπή της Βουλής πολύ σημαναντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Σημαντικά προγράμματα κυρώθηκαν από την Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής, όπως το πρόγραμμα απόκτησης των ισραηλινών συλλογών καθοδήγησης SPICE 1000 και 2000, που μετατρέπει τις απλές βόμβες γενικής χρήσης σε όπλα ακριβείας από ασφαλείς αποστάσεις άφεσης και η απόκτηση βλημάτων μακράς ακτίνας κρούσης Rampage επίσης ισραηλινής κατασκευής και προέλευσης.
Το πρώτο έχει προϋπολογιστεί στα 130 εκατομμύρια ευρώ και το δεύτερο στα 50 εκατομμύρια ευρώ.
Εκτός των SPICE και RAMPAGE για τη ΠΑ υπάρχει πρόγραμμα απόκτησης πυρομαχικών αέρος και ηλεκτρονικού πολέμου μέσω διακρατικής σύμβασης με τη μορφή των FMS, ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ.
Πέραν αυτών όμως θα προχωρήσει το πρόγραμμα συντήρησης και υποστήριξης των βλημάτων MICA (EM και IR) κόστους 192 εκατομμυρίων ευρώ καθώς και των υποστρατηγικών βλημάτων SCALP EG κόστους 164 εκατομμυρίων ευρώ.
Τα τελευταία είναι τα μόνα βλήματα ανταποδοτικού πλήγματος που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις με βεληνεκές 500 χλμ.
Είπαμε παραπάνω πως είναι απαραίτητο για την Ελλάδα μαζί με τις υπό παραγγελία Belharra να προμηθευτεί το ΠΝ και τους Scalp Naval, τη ναυτική έκδοση του βλήματος με βεληνεκές τα 1000 χλμ.
Άλλο ένα πρόγραμμα που εγκρίθηκε είναι η σύναψη σύμβασης τεχνικής υποστήριξης για την απρόσκοπτη παροχή συντήρησης των ελικοπτέρων ΝΗ90. Το πρόγραμμα είναι ύψους 50 εκατομμυρίων.
Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην πιθανότητα εξοπλισμού των νησιών με το ισραηλινό πυραυλικό σύστημα εδάφους-εδάφους, επιφανείας-επιφανείας και εδάφους-επιφανείας Spike NLOS που όπως έχει αναλύσει τόσο η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ όσο και το defencenet,gr δημιουργεί «θόλους» άρνησης πρόσβασης σε αποστάσεις μέχρι και 35 χλμ.
Η αγορά των Naval Spike NLOS, και η τοποθέτησή τους ΤΠΚ αλλάζει πολλά το ίδιο αλλάζει πολλά και η εγκατάστασή τους στα νησιά στην θέση των αρχαίων πυροβόλων M110A2.
O Spike NLOS μπορεί να εκτοξευτεί σε διαμόρφωση Fire And Forget, αλλά η δυνατότητα καθοδήγησής του μέσω ζεύξης δεδομένων και η εικόνα που μπορεί να μεταφέρει στο πλοίο, που ταυτόχρονα μπορεί να την μεταδίδει σε άλλα πλοία, ή στο Αρχηγείο είναι κρίσιμα στοιχεία. Εντοπίζει το στόχο του, διαλέγει σημείο πρόσκρουσης, και τον καταστρέφει.
Στόχος είναι να εγκατασταθεί ακόμα και στις τέσσερις κανονιοφόρους του ΠΝ και σε τέσσερα ταχύπλοα της ΜΥΚ.
Θα πει κάποιος τι απέγινε ο εκσυγχρονισμός των F-16 Block 50.
Είναι η τέταρτη φορά από τον Ιούλιο που αναβάλλεται η έγκρισή του.
Το κόστος του είναι 700 εκατομμυρίων ευρώ και είναι απαραίτητο καθώς όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού αξιοποιώντας τα απάρτια των F-16 Block 52+ και F-16 Block 52+ Advanced τα μαχητικά θα αναβαθμιστούν στο ίδιο επίπεδο (δηλαδή σε F-16 Block 52+ Advanced ) καθώς θα πραγματοποιηθεί και εγκατάσταση τερματικών Link 16 όπως και του ραντάρ AN/APG-68 (V)9.
Το γιατί το πρόγραμμα δεν εγκρίνεται ούτε σήμερα ίσως έγκειται στο γεγονός ότι σχεδιάζουν στην κυβέρνηση να το προσφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως δώρο στον Τ.Μπάιντεν σε μία επικείμενη συνάντηση τους μέχρι το τέλος του χρόνου.
Έτσι λοιπόν υπογράφτηκαν πολλά και εγκρίθηκαν ακόμα περισσότερα. Ήταν επωφελή για την χώρα; Ναι , ήταν αλλά όχι όσο θα μπορούσαν.
Χάσαμε ευκαιρίες που θα μας έδιναν την ώθηση να πηγαίνουμε την Τουρκία από γωνία σε γωνία.
Σε ότι αφορά τα οπλικά συστήματα από μόνα τους δεν αρκούν, πρέπει να έχουμε και την θέληση να τα χρησιμοποιήσουμε.
Τέλος πάντων αμα αναλογιστούμε ότι μέχρι πριν ένα μήνα είμασταν έτοιμοι να παραγγείλουμε ακατάλληλα πλοία ως μελλοντικές φρεγάτες και ότι γενικώς για είκοσι χρόνια οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν προμηθευόντουσαν ούτε… βίδα, μάλλον θα πρέπει να πούμε «πάλι καλά».
