Πριν λίγες ημέρες ο Ερίκ Ζεμμούρ, ο Γαλλοεβραίος συντηρητικός διανοούμενος, δημοσίευσε ένα βίντεο με το οποίο ανακοίνωσε ότι θα κατέβει υποψήφιος για την Προεδρία της Γαλλίας στις εκλογές του 2022. Στο κλείσιμο του βίντεο δήλωσε: «Ζήτω η Δημοκρατία, και κυρίως ζήτω η Γαλλία!».
Άσχετα με το πρόσωπο και την καταγωγή του και το αν τον συμπαθεί κανείς ή όχι (προσωπικά τον μελετώ για να έχω ολοκληρωμένη άποψη), η συγκεκριμένη φράση έχει τεράστιο νόημα. Το έθνος είναι πάνω από κάθε πολίτευμα κι ο Ζεμμούρ με τα λόγια αυτά έθεσε τη Γαλλία πάνω από τη Δημοκρατία.
Χθες, στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωση δέχθηκε επίθεση από ένα μέλος αντιρατσιστικού κινήματος SOS Racisme (ή μήπως ρατσιστικού κι αντισημιτικού;). Καθώς περνούσε ανάμεσα στο πλήθος κατευθυνόμενος προς το σημείο από το οποίο θα μιλούσε προς τους οπαδούς του το μέλος αυτό πήδηξε και τον έπιασε από τον λαιμό. Επακολούθησαν επεισόδια ανάμεσα σε αντιρατσιστές και οπαδούς του Ζεμμούρ κι η αστυνομία έκανε δεκάδες συλλήψεις.
Όταν ένας Εβραίος περνάει στην αντίπερα όχθη κι εκφράζει απόψεις ενάντια στη λαθρομετανάστευση και τον εξισλαμισμό της Ευρώπης, τότε γίνεται ένας από εμάς. Η πολιτική ορθότητα δεν έχει ευαισθησίες, στην περίπτωση Ζεμμούρ δεν υπάρχει αντισημιτισμός (μάλιστα είχε χαρακτηριστεί αντισημίτης από έναν ραββίνο που αγνοούσε την εβραϊκή καταγωγή του), οι επιθέσεις εναντίον του δεν αφορούν τη φυλετική καταγωγή του και δε σχετίζονται με το ναζισμό, ούτε με τα ζόμπι και τα φαντάσματα του Μεσοπολέμου που εμφανίζει από την κρύπτη η δημοσιογραφική μαφία προκειμένου να στιγματίσει τα θύματά της.
Ο Ερίκ Ζεμμούρ δε θα μπορούσε να μιλήσει και να περιγράψει καλύτερα αυτό που ισχύει για κάθε άνθρωπο που αντιστέκεται στην παγκοσμιοποίηση υπερασπιζόμενος τις εθνικές ταυτότητες και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό: «Οι αντίπαλοί μου θέλουν τον πολιτικό μου θάνατο, oι δημοσιογράφοι θέλουν τον κοινωνικό μου θάνατο και οι τζιχαντιστές θέλουν τον θάνατό μου».
Ο Ζεμμούρ ανακοίνωσε το όνομα του κόμματός του δηλώνοντας τα ακόλουθα: «Αν κερδίσω αυτές τις εκλογές, δεν θα είναι άλλη μία εναλλαγή εξουσίας, αλλά μια ανακατάκτηση της μεγαλύτερης χώρας στον κόσμο». Για τον λόγο αυτό το όνομα του κόμματός του είναι «Reconquete», που σημαίνει «Ανακατάκτηση».
Σύμφωνα με όσα ο ίδιος δήλωσε επέλεξε το όνομα αυτό για να φέρει στη μνήμη και να συνδέσει την πολιτική του δράση με την «Reconquista», γεγονός ιστορικό που αφορά τον διωγμό των μουσουλμάνων από την Ιβηρική χερσόνησο.
Αν ο Ζεμμούρ εξέφραζε αντίθετες ιδέες, τότε το περιστατικό που περιγράψαμε παραπάνω θα είχε χαρακτηριστεί μισαλλόδοξο, ρατσιστικό και αντισημιτικό. Όμως ο Ζεμμούρ αποδεικνύει ότι η εβραϊκή καταγωγή δεν εξασφαλίζει το απυρόβλητο, όταν οι ιδέες σου είναι μη πολιτικώς ορθές.
Ως εθνικιστής είμαι ευγνώμων για την πολιτική αποκάλυψη που έφερε ο Ζεμμούρ, αποδεικνύοντας ότι οι ταμπέλες της πολιτικής ορθότητας είναι κούφιες κι άνευ συνέπειας. Δεν αρκεί να είσαι Εβραiος για να θεωρείσαι δικός τους και προστατευόμενο είδος, αλλά να είσαι και δικός τους ως προς τις ιδέες που προωθούν την καταστροφή μιας ολόκληρης ηπείρου, του χριστιανικού και του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Αυτή η αποκάλυψη, της επιλεκτικής ευαισθησίας εις ό,τι αφορά τους Εβραίους από το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα ανήκει αποκλειστικά σε έναν Εβραίο.
Φαίνεται ότι η παγκοσμιοποίηση επιθυμεί διακαώς τον εξισλαμισμό της Ευρώπης, αφού το Ισλάμ με την έννοια του ταουχήντ, σημαίνει «ενότης», πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους και στην διαμόρφωση μιας αταξικής κοινωνίας χωρίς φυλετικές διακρίσεις και σεξιστικές προκαταλήψεις, σε μια κοινωνία δηλαδή όπου όλα τα κοινωνικά δεσμά και οι αντιξοότητες θα έχουν εξαληφθεί κάτω από την εξουσία του Αλλάχ, του θεού που είναι μέγας (Allahu Akbar). Η Ευρώπη σήμερα για τους μουσουλμάνους θεωρείται Ντάρ αλ-χαρμπ (οίκος του πολέμου) επειδή δεν είναι αποκλειστικά μουσουλμανική. Σκοπός του Ισλάμ είναι να μετατρέψει όλη τη γη σε Ντάρ αλ-ισλάμ, δηλαδή σε έδαφος που θα διοικείται με βάση τον κορανικό νόμο.
Για το Ισλάμ μόνο τότε θα έχει τελειώσει ο πόλεμος και θα έχει επικρατήσει το Καλό στον κόσμο αυτό. Άλλωστε το Κοράνι το λέει ξεκάθαρα: «Πολεμάτε εναντίον των απίστων, πολεμάτε εναντίον των Εβραίων και Χριστιανών, επειδή αυτοί δεν πρεσβεύουν την αληθινή πίστη…» (Σούρετ Θ΄, αλ-Τόμπα, εδ. 29) Τελικά ο διεθνισμός, ο μαρξισμός, η αναρχία, ο αντιρατσισμός κι τραμπουκισμός του Εβραίου Ζεμμούρ βρίσκουν πολλά κοινά με το Ισλάμ. Ανακατάκτηση λοιπόν, με τον Ζεμμούρ, τον Όρμπαν, την Πολωνία, την Μελόνι, την Λεπέν και οποιονδήποτε άλλο!
*Ο Αλέξανδρος Καρράς είναι εκδότης-συγγραφέας και ιδρυτής του «Τρίτου Δρόμου»
