Η ανεξάρτητη Εξωτερική μας πολιτική περιλαμβάνει και «απειλές» προς τον Πούτιν;

Η κατηφορική πορεία την οποία ακολουθεί η ελληνική Εξωτερική πολιτική διακυβερνητικά τα τελευταία χρόνια δεν έχει ασφαλώς προηγούμενο. Έτσι δίνεται η εντύπωση μέσα και έξω από την Ελλάδα ότι η εθνική στρατηγική μας είναι ”ασπόνδυλη” και υπαγορεύεται καθ’ ολοκληρία από τους ξένους για να είναι εξόχως… ηττοπαθής, μοιρολατρική και ”γενναιόδωρη” σε υποχωρητικότητα, στα όρια της κατάργησής της.

Δεν μου αρέσουν οι υπερβολές, αλλά στην περίπτωσή μας ισχύει αυτό ακριβώς που απευχόταν ο κ. Δένδιας από το βήμα της Βουλής ένα χρόνο πριν, όταν έλεγε: ”Η Ελλάδα έχει αυτοπεποίθηση.

Η Τουρκία δεν θα πετύχει να δημιουργήσει στην Ελλάδα το σύνδρομο Παβλόφ. Θα αντιδρά όπως πρέπει και όταν πρέπει, και όχι όπως το επιθυμεί η γείτονα χώρα για λόγους προφανείς για κάθε μαθητή του Δημοτικού”…

Φευ!.. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους φλύαρα και εξακολουθητικά. Και είναι ευτυχές το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός κατάλαβε, έστω και αργοπορημένα, τη δυσάρεστη πραγματικότητα.

Κατάλαβε, δηλαδή, ότι αντιδράμε ως συμβιβασμένοι και ετεροκατευθυνόμενοι. Και ότι ξεπεράσαμε, ως Ελλάδα, και τα έσχατα όρια ποδηγέτησής μας από τους συμμάχους και υποχωρητικότητάς μας έναντι της Τουρκίας.

Ότι ξεπεράσαμε τα όρια της ολέθριας ”κατευναστικής” πολιτικής η οποία δοκιμάζει όχι μόνο το έμψυχο δυναμικό, το σθένος και το εθνικό φρόνημα του λαού μας, αλλά και τις αντοχές και τη γεωστρατηγική επιχειρησιακή ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας.

Σαν αποτέλεσμα αυτού, μάθαμε να συμπεριφερόμαστε ως πειθήνιοι μαθητές που παπαγαλίζουν τα θελήματα των Μεγάλων προς ικανοποίηση των Τούρκων Αξιωματούχων, όπως ο προκλητικός Τούρκος πρέσβης στο Όσλο, τον οποίο — ναι μεν επανέφερε στην τάξη ως διακοψία ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών — αλλά βιάστηκε να τον καθησυχάσει λέγοντας:

– […] Δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Αιγαίο”…

Κι αυτό ήχησε σαν απολογία για τις πρότερες ”αμαρτωλές” προθέσεις μας, για τις οποίες κρίναμε σκόπιμο να δώσουμε εξηγήσεις στον Fazli Çorman, σαν να είχαμε απέναντί μας έναν περιφερειακό επιθεωρητή σε ρόλο… ”Ύπατου Αρμοστή” μας.

Απίστευτες πράγματι δηλώσεις απ’ τον πολιτικό προϊστάμενο του πιο κρίσιμου υπουργείου μας. Δηλώσεις που ”πατάνε” στη λάθος στρατηγική επιλογή της χώρας μας η οποία είχε εκδηλωθεί ”χθες” κατά την επίσκεψη του κ. Δένδια στη Σαουδική Αραβία (22 Απριλίου του 2021) σε συνέντευξή του στο ArabNews:

– Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο. […]Δεν οραματίζομαι την Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου. […] Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου, είχε πει — μεταξύ άλλων — τότε.

Για να επαναλάβει ”σήμερα” (16/2/’22) εκείνην την πρωτοφανή δήλωσή του στους Άραβες και ενώπιον του Τούρκου πρέσβη στο Όσλο (με αφορμή τη συζήτηση που διοργάνωσε το Νορβηγικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων εκεί) κλείνοντας το μάτι στον Ερντογάν ότι δεν πρέπει να μας θυμώσει, γιατί εξακολουθούμε να είμαστε τα… ”γιουσουφάκια” του.

Η απεμπόληση των δικαιωμάτων μας (”Όχι” στην επέκταση των ΕΧΥ στα 12 ν.μ.) θα έπρεπε να έχει καθησυχάσει ήδη τον ”σουλτάνο”, ώστε να μπορεί να κοιμάται ήσυχος το βράδυ έχοντας στα αυτιά του σαν πολλά υποσχόμενο νανούρισμα τη διαβεβαίωση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών στον πρεσβευτή του στο Όσλο: ”Δεν θέλουμε και δεν θα κάνουμε έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Αιγαίο”!!!.

Συνελόντι ειπείν δεν έχουμε ανάγκη τον υποθαλάσσιο πλούτο μας, αφού τα έφερε έτσι η ατυχία μας – λόγω των περσινών καταστροφικών πυρκαγιών – ώστε να… καλύψουμε τις απώλειες με τις (γερμανικές) ανεμογεννήτριες που θα υποκαταστήσουν τον καμμένο φυσικό πλούτο της Ελλάδας.

Οπότε, ”ποίαν χρείαν έχομεν” φυσικού αερίου και πετρελαίου; Αφήστε που θα χαλάσουμε και την ησυχία των τουριστών και θα ξεσηκώσουμε την Greenpeace για διαμαρτυρίες… Ο κ. Δένδιας, άλλωστε, μας πληροφόρησε έγκαιρα ότι διανύουμε μια νέα εποχή μακριά από τους υδρογονάνθρακες οι οποίοι απειλούν να μετατρέψουν τον παράδεισο του Αιγαίου σε κόλαση… πετρελαιοκηλίδων από τις εξορύξεις…

Κόλαση όπως αυτή που υπάρχει στον Κόλπο του Μεξικού. Όπως αυτή που υπάρχει στο μυαλό μερίδας Ελλήνων οι οποίοι ανησυχούν μήπως και αδικήσουμε στη μοιρασιά (βλ. ”συνεκμετάλλευση” Αιγαίου) την Τουρκία…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά γελάνε και οι πέτρες ακόμα, όταν μας ακούν να βαυκαλιζόμαστε για την ανεξάρτητη Εξωτερική πολιτική μας. Γελάνε κι οι πέτρες πολύ περισσότερο όταν ακούν τον αναπληρωτή ΥΠΕΞ Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη να προειδοποιεί αυστηρά τη Ρωσία και τον Πρόεδρο Πούτιν, κατά την προσέλευσή του στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Να προειδοποιεί λέγοντας ότι — σε ευρωπαϊκό επίπεδο — τα κράτη-μέλη θα εξετάσουν ”τον προσφορότερο τρόπο μέσα από τον οποίο θα καταδικαστεί η συμπεριφορά της Ρωσίας” (λόγω υπογραφής διατάγματος από τον Πούτιν για αναγνώριση των ουκρανικών επαρχιών Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ ως Λαϊκές, ανεξάρτητες Δημοκρατίες).

Όπως διαβεβαίωσε μάλιστα, στη συνέχεια, ο Έλληνας Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, δε θα δοθεί κανένα περιθώριο σε όποιον σκέφτεται να τη μιμηθεί και να ενεργήσει με παράδειγμα τις δικές της ενέργειες στο μέλλον.

Συνελόντι ειπείν ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης συμπεριφέρθηκε στο Ουκρανικό ζήτημα ως βασιλικότερος του βασιλέως, αντί να κρατήσει χαμηλούς τόνους και να συγκρατήσει το θυμικό του έχοντας κατά νου πρωτίστως τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Κι αυτά δεν εξυπηρετούνται ούτε με την ρωσική επιλογή στο ζήτημα της Ουκρανίας (σ.σ η χώρα μας είναι υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών και στη θέση αυτή αντιβαίνει η ρωσική επιβολή που βάζει ιδέες στους Τούρκους για τη Θράκη), αλλά ούτε και με την Ρωσία απέναντι.

Ως εκ τούτου ήταν αχρείαστο το αντιρωσικό μένος του αναπληρωτή ΥΠΕΞ το οποίο εκδηλώθηκε την πιο ακατάλληλη στιγμή με την επιθετικού ύφους δήλωση-παρέμβαση την οποία έκανε στις Βρυξέλλες, την ώρα που το καθήκον του υπαγόρευε να αποφύγει κάθε αιχμηρή δήλωση για την Ρωσία και τον Πούτιν .

Κατά τα άλλα, οι… Αμερικανοί είναι φίλοι μας και αυτό φροντίζουμε να τους το υπενθυμίζουμε σε τακτά διαστήματα ενίοτε και με δηλώσεις ανοίκειες προς τους Ρώσους, μήπως και ξεχάσουν τη συμμαχία που έχουμε οι πρώτοι, όπως είχαν ξεχάσει το ’19 τη ”συμμαχία” τους με τους Κούρδους για τα μάτια του Ερντογάν.

Όπως ξεχάσαμε και εμείς τις δικές μας ευθύνες στο Κυπριακό (η εισβολή στην Κύπρο το ’74 επαναλήφθηκε το 2019 στη Συρία και το ’20 στο Ιράκ χωρίς να εμποδίσει κανείς τους νέους Αττίλες). Γι’ αυτό και δε βγάζουμε λέξη εδώ και καιρό για τον ατιμώρητο εισβολέα.

Τον Τούρκο εισβολέα ο οποίος — αφού κατέλαβε το 37% της Κύπρου και ανακήρυξε τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος — προχωρά ακάθεκτος τα σχέδιά του για τουρκοποίηση της ΑΟΖ του νησιού και πλήρη εποικισμό των Βαρωσίων έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει την ανοχή των ”Μεγάλων” και τη σιωπή λόγω φόβου των ενδιαφερόμενων ”μικρών” (Ελλάδας-Κύπρου).

Αλλά αυτά δεν ακούγονται εύηχα στα αυτιά των κυβερνώντων, για να τα λέμε… Γι’ αυτό και δεν ανακινείται τίποτα από τα περισσότερα Μέσα, παρά αφήνεται να χαθεί και να ξεχαστεί στην αχλή του χρόνου, όπως το ”ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” της τραγωδίας της Κύπρου που ήδη ξεχάστηκε…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας