Η επιδείνωση των σχέσεων με τη Δύση έχει οδηγήσει τη Τουρκία να ψάχνει ένα νέο στήριγμα στη Ρωσία. Ο Ερντογάν έχει χάσει την εμπιστοσύνη του προς τις ΗΠΑ, μετά το πραξικόπημα και την στήριξη στους Κούρδους, ενώ η ανταλλαγή κυρώσεων σίγουρα δεν βοηθάνε στην αποκατάσταση των σχέσεων των δύο χωρών.
Για συζητήσεις ένταξης στην ΕΕ ούτε λόγος. Την ίδια ώρα αγοράζει τους S-400 από τη Ρωσία και κλείνει μαζί της σημαντικές ενεργειακές συμφωνίες φυσικού αερίου και πυρηνικής ενέργειας, ενώ εξέφρασε και το ενδιαφέρον να γίνει μέλος των BRICS.
Στην Ελλάδα κάποιοι βλέπουν με καλό μάτι την απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση και τη στροφή της προς τη Ρωσία…
Θα έπρεπε όμως;
Τη προηγούμενη φορά που η Τουρκία έγειρε έντονα προς τη Ρωσία, η χώρα μας γνώρισε τη μεγαλύτερή της καταστροφή. Η επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία και η απειλή του Κεμάλ ότι θα κάνει την Τουρκία κομμουνιστική ήταν αρκετή για τους δυτικούς, να σταματήσουν να στηρίζουν την ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία, με τις γνωστές τραγικές συνέπειες.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι Ελλάδα και Τουρκία για το ΝΑΤΟ και τη Δύση αποτελούν ένα ενιαίο γεωπολιτικό σύνολο το οποίο έχει ως ρόλο τον αποκλεισμό των Ρώσων από τη Μεσόγειο. Η Ελλάδα κλείνει τη Χερσόνησο του Αίμου και το Αιγαίο ενώ η Τουρκία τα στενά του Βοσπόρου και τα Δαρδανέλια.
Ο ρόλος αυτός της Ελλάδας ήταν ο κύριος λόγος που οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να επέμβουν αποφασιστικά στο πλευρό της στην Επανάσταση. Αυτό μαρτυρά και το απόσπασμα από την επιστολή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου προς τον Άγγλο Υπουργό Εξωτερικών Τζώρτζ Κάνινγκ.
Με την επιστολή αυτή ο Μαυροκορδάτος έπεισε την Αγγλία για τη χρησιμότητα της ανεξάρτητης Ελλάδας.
«Η Ελλάς θέλει αποβεί, θάττον ή βράδιον η φυσική της Πύλης σύμμαχος, άμα η τελευταία αύτη γνωρίζει κάλλιον τα συμφέροντα αυτής. Εντεύθεν δε Αγγλία, Πύλη και Ελλάς δεν θέλουσιν αποτελεί ειμή μίαν δύναμιν κατ’ έναντι της Ρωσσίας και ως εκ της ενώσεως ταύτης η Αγγλία θέλει προσλάβει μείζονα πάσης άλλης εγγύησιν κατά των αποπειρών όπως η Ρωσσία και άλλη οιαδήποτε εν Ευρώπη δύναμις θέλωσι μετ’ ου πολύ βεβαίως επιχειρήσει να βλάψωσι την αγγλικήν κυριαρχίαν και το εμπόριον εν τη Ινδική.»
Μετά την ανεξαρτησία της, η Ελλάδα δημιούργησε με τη Τουρκία το αντί –Ρωσικό σύνολο το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Μετά την «χρεωκοπία» της Αγγλίας οι ΗΠΑ έγιναν το αφεντικό στην Αν.Μεσόγειο και συνεχίζοντας την ίδια πολιτική ανέλαβαν να διατηρήσουν αυτό το γεωπολιτικό σύνολο. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτό ήταν εύκολο.
Αφενός γιατί η ΕΣΣΔ είχε κουμμουνισμό κι αφετέρου διότι η ισχύς Ελλάδας-Τουρκίας ήταν πανομοιότυπη, με αποτέλεσμα καμία από τις 2 να μην επιδιώκει επιθετικά τον αναθεωρητισμό. Όμως μετά τη πτώση του κουμμουνισμού, την αποδυνάμωση της Ελλάδας και την ταυτόχρονη αύξηση ισχύος της Τουρκίας, τα δεδομένα άλλαξαν. H Τουρκία δεν είναι πλέον ευχαριστημένη με το status quo.
Η αναθεωρητική στάση της Τουρκίας έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στις ΗΠΑ, διότι φοβούνται ότι αν δεν μπορέσουν να ικανοποιήσουν της απαιτήσεις της, αυτή θα στραφεί μόνιμα προς τη Ρωσία.
Οι Τούρκοι το γνωρίζουν αυτό και χρησιμοποιούν τη προσέγγιση με τη Ρωσία ως μοχλό πίεσης κυρίως για το Κουρδικό ζήτημα όμως κάλλιστα θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο για διεκδικήσεις στο Αιγαίο ή την Κύπρο. Εκεί οι ΗΠΑ ίσως να υπέκυπταν στην πίεση και όπως το 1974 ή το 1922 να «επέτρεπαν» στους Τούρκους να προχωρήσουν σε ενέργειες εις βάρος της Ελλάδας.
Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα για να αποφύγει μία τέτοια εξέλιξη, θα πρέπει κι αυτή να «πατήσει» πάνω στους δυτικούς φόβους της ρωσικής παρουσίας στη Μεσόγειο, να διατηρήσει τις καλές σχέσεις με τη Ρωσία και να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στη Δύση πώς σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ δεν μπορέσει να εξασφαλίσει την εδαφική της ακεραιότητα θα είναι εκείνη που θα στραφεί προς τη Ρωσία για την ασφάλειά της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
(Πηγή: Επιστολή Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου προς Τζωρτζ Κάνινγκ, Τα διδακτικώτερα πορίσματα της ιστορίας του Ελληνικού Εθνους, Κωνσταντίνου Παπαρρηγοπούλου σελ. 719-720)
Ο Άρης Δημητρακόπουλος είναι Διεθνολόγος και συντάκτης του pronews.gr
