Διαβάζοντας την ειδησεογραφία των ημερών, είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να ανατρέξει μόλις λίγα χρόνια πριν, στον ενθουσιασμό των «όψιμων» σταυροφόρων του «ανθρωπισμού», που είχαν ανακαλύψει το γκρααλ και τον νέο ιερό σκοπό της Οικουμένης στη ‘διάσωση’ κάθε φουκαρά, πραγματικού ή χάριν ευκολίας (και συμφερόντων) ονοματιζόμενου πρόσφυγα.
«Ακτιβιστές» που βρήκαν λόγο ύπαρξης, ΜΚΟ με άδηλη προέλευση και στοχεύσεις, τυχοδιώκτες, «πολιτικές πλατφόρμες» που δημιουργήθηκαν εκ των ενόντων, αυτοχρισθέντες Δον Κιχώτες και φαντασιακοί ανεμόμυλοι.
Όταν με την πάροδο, κάποιων- λίγων- χρόνων, αν όχι μηνών, κατακάθισε ο κουρνιαχτός και η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με το πρόβλημα της ενσωμάτωσης, μεγάλων πληθυσμών, που κανένα λόγο οργανωμένης έλευσης, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν είχαν, αναδείχθηκε η επιπολαιότητα και η φαυλότητα, όσων με περισσή αδιαφορία και κυνισμό, «έπαιξαν στα ζάρια» τη συνοχή του Ευρωπαικού Οικοδομήματος.
Αίφνης οι κάθε λογής φιρφιρίκοι, που διακήρυσσαν ότι δε θα κάνουν την «Ευρώπη Φρούριο», ωσάν νέα παιδιά των λουλουδιών, χωρίς όμως τον «ιδεαλισμό» των χίπιδων, ήρθαν να πουν πόσο αναγκαία είναι η φρούρηση των εξωτερικών συνόρων. Κατά πως πάει το ρεύμα, άνθρωποι παντός καιρού, μηδενικής ικανότητας και αξιοπιστίας. Και αδύναμοι βέβαια να εφαρμόσουν ακόμα και αυτά, που είναι σωστά.
Ανακάλυψαν επίσης, ω του θαύματος, το «πανηγυράκι» που κατά τα λεγόμενα είχε στηθεί με τα διαχείριση των πόρων για το «προσφυγικό» από τους κάθε λογής εμποράκους της ανθρώπινης δυστυχίας.
Αλήθεια, οι νεόκοποι αυτοί ερευνητές δεν άκουσαν τίποτα, όταν μόλις πριν λίγους μήνες ο Γενικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ασύλου, είχε εξαναγκασθεί σε παραίτηση. λόγω καταγγελιών για τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, στα λεγόμενα hot spots αλλά και «ψιθύρους» για παρενόχληση του προσωπικού του Οργανισμού;
Είναι ο μόνος που έπρεπε «να παραιτηθεί» ή να παυθεί ? Είχε προηγηθεί έρευνα του OLAF, που καταπώς φαίνεται θα αποτελέσει κομμάτι της επικαιρότητάς μας. Ποιος είχε επιλέξει τον «παραιτηθέντα» Διευθυντή;
Πόσο αποτελεσματικό έλεγχο και εποπτεία του ασκούσε; Και στο τέλος της ημέρας από το 2015 έως και σήμερα πόσα στελέχη των Ευρωπαϊκών υπηρεσιών έχουν έρθει και έρχονται στην Ελλάδα; Πόσο κοστίζουν και τι προσφέρουν; Πόσο βοήθησαν τη δημόσια διοίκηση στη διαχείριση και απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων; Πόσο γρήγορα αντιλήφθηκαν ή όφειλαν να αντιληφθούν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο «Βασίλειο της Δανιμαρκίας»; Ποιον και πότε ενημέρωσαν; Και ποια ήταν η αντίδραση;
Εύλογες και δύσκολες απορίες. Ακόμα ποιο δύσκολες οι απαντήσεις. Που σίγουρα έχουν ονοματεπώνυμο. Και δεν είναι του Ορμπάν.
*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι Δικηγόρος, ΔΝ, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
