Οι Τούρκοι έχουν ξεκάθαρους στόχους κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σχεδιάστηκαν και άρχισαν να υλοποιούνται πριν από τη γέννησή της. Αποβλέπουν στην πλήρη κατάκτηση της νήσου. Το βροντοφωνάζουν από το 1956.
Η ηγεσία του Ελληνισμού, στην Αθήνα και στην Κύπρο, δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει, δεν αντιδρά. Απλώς βολεύεται με διάφορους μύθους οι οποίοι τροφοδοτούνται από τον διαχρονικό ψοφοδεϊσμό της και τον ανίατο τουρκοφοβισμό της.
Κάθε σοβαρό κράτος, λέγει η θεωρία των διεθνών σχέσεων, οφείλει να σχεδιάζει και στην ανάγκη να υλοποιεί μία στρατηγική αποτροπής έξωθεν απειλών. Αυτή πρέπει να στέλλει το ακριβές μήνυμα σε επίδοξο επιτιθέμενο ή εισβολέα ότι, το κόστος της απειλής του ή της όποιας επιθετικής ενέργειάς του θα είναι πολύ μεγαλύτερο από πιθανό όφελος του.
Αυτήν την στρατηγική η Τουρκία εφαρμόζει εδώ και δεκαετίες κατά της Κύπρου και της Ελλάδος. Έχει καλλιεργήσει στη συνείδηση της ηγεσίας του Ελληνισμού ένα ολέθριο σύνδρομο με δύο προεκτάσεις. Η μία αφορά την αντίληψη ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να επιχειρεί εξημέρωση και καλόπιασμα του τουρκικού θηρίου, με τη φρούδα ελπίδα ότι αυτό να συναινέσει σε δημοκρατικές λύσεις στα ελλαδοτουρκικά και στο Κυπριακό.
Η άλλη αντίληψη είναι το ανεκδιήγητο τουρκοφοβικό σύνδρομο που ενισχύεται από μία τρίτη πτυχή, η οποία τρέμει μήπως και φανούμε κακά παιδιά στη διπλωματική σκηνή και μας μαλώσουν για τη συμπεριφορά μας. Αυτές οι αντιλήψεις καθώς και η ανυπαρξία πειστικής και αξιόπιστης στρατηγικής αποτροπής της τουρκικής αδιστακτότητας και επιθετικότητας οδήγησαν την Κύπρο στο παρά ένα της τουρκοποίησης.
Τρία πρόσφατα παραδείγματα καταδεικνύουν την ανεπάρκεια των χειριζομένων το Κυπριακό.
Πρώτον, η αιφνίδια και στα κουτουρού πρόταση, δήθεν ως «τροφή προς σκέψη», προς τους εθνοσυμβούλους για «χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία».
Δεύτερον, η ομολογία, τώρα, του προέδρου Αναστασιάδη ότι: «Η τουρκική πλευρά δεν επιδιώκει τη λύση που εμείς επιδιώκουμε. Είναι τη συνομοσπονδία και τα δύο κράτη που επιδιώκει» (ομιλία στους Μορφίτες, 14.10.2018). Προφανώς, μόλις τώρα ο Πρόεδρος αντιλήφθηκε τους τουρκικούς σχεδιασμούς που μορφοποιήθηκαν το 1956!
Τρίτον, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φώς της δημοσιότητας, κατά τη σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου (22.10.2018), κατηγόρησε τον Ν. Αναστασιάδη ότι πολιτεύεται όπως τον μ. Τάσσο. Ο Πρόεδρος φέρεται να απάντησε: «Τώρα τα βιώνω».
Τι εννοεί; Εννοεί ότι τώρα κατάλαβε τι σημαίνει να διαπραγματεύεται με τον Τούρκο. Τώρα συνειδητοποίησε την αδιστακτότητα, την αρπακτικότητα και την επιθετικότητά του. Τώρα φαίνεται να αντιλήφθηκε ότι οι συνεχείς, μονομερείς παραχωρήσεις και υποχωρήσεις δεν εξημερώνουν το τουρκικό θηρίο αλλ’ αντίθετα το αποθηριώνουν επειδή απέναντί του βλέπει ψοφοδεείς, ανεπαρκείς, τρεμαλέους ηγέτες του Ελληνισμού, οι οποίοι διαρκώς γλείφουν τον Τούρκο, τον εκλιπαρούν, τον ικετεύουν και τον θερμοπαρακαλούν να συγκατανεύσει σε συνομιλίες.
Γιατί ο Ν. Αναστασιάδης πρότεινε τη «χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία»;
Πρώτον, για να εξουδετερώσει, νομίζει, τα τουρκικά βέτο τα οποία θα ανατινάζουν κυριολεκτικά τη λειτουργικότητα πιθανής λύσης.
Δεύτερον, διότι αυτός πρότεινε τα τουρκικά βέτο στο Crans Montana και τώρα συνειδητοποίηση το ολέθριο λάθος που διέπραξε. Το σημαντικότερο, βέβαια, είναι η τουρκοδιζωνική ομοσπονδία. Τώρα ο Πρόεδρος φαίνεται να αντιλήφθηκε ότι η διζωνική δεν είναι μόνο η οδυνηρή, δήθεν υπό τις περιστάσεις, λύση αλλά η σίγουρη και εξασφαλισμένη συνταγή διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και τουρκοποίησης της Κύπρου.
Γι’ αυτό και κατά τη μυστική συνάντησή του με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, στη Ν. Υόρκη, σκέφτηκαν «έξω από το κουτί» διάφορες ιδέες. Πρόκειται για την πιο κραυγαλέα και την πιο πειστική τεκμηρίωση της αποτυχίας της τουρκοδιζωνικής και των σεσημασμένων προαγωγών της, με επικεφαλής τους Αναστασιάδη, Αβέρωφ και Άντρο. Είναι πλέον αναντίλεκτο ότι η διζωνική οδηγεί κατευθείαν στην τουρκοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού.
Η Ελλάδα και η Κύπρος τι οφείλουν να πράξουν;
Οι συγκυρίες και τα συμφέροντα αυτή την περίοδο ευνοούν τις δύο χώρες. Αθήνα και Λευκωσία απαιτείται, πρώτον, να συντονιστούν, να συναποφασίσουν και να χαράξουν μία ενιαία στρατηγική αποτροπής, ανακοπής και εξουδετέρωσης της κατ΄ εναντίον τους τουρκικής απειλής.
Δεύτερον, να ενεργοποιήσουν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, με τη συνεπικουρία φίλων και συμμάχων χωρών όπως η Γαλλία, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, για έναν βαρυσήμαντο λόγο: Αντιμετωπίζουν την ίδια απειλή από την Τουρκία.
Τρίτον, να ενισχύσουν εν παντί την άμυνά τους σε όλους τους τομείς και ειδικά στο ναυτικό και στην αεροπορία, πάλι σε συνεργασία με τους φίλους γείτονές μας.
Τέταρτον, οι ενεργειακοί σχεδιασμοί να προχωρήσουν ανεξάρτητα από τουρκικές απειλές και προκλήσεις. Τα πιο πάνω και πολλά άλλα σχεδιάζουν έγκαιρα και αποφασιστικά υλοποιούν τα σοβαρά, υπεύθυνα, αξιόπιστα, κανονικά και δημοκρατικά κράτη, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας. Εσείς απλώς επιχειρείτε εξημέρωση του τουρκικού συσφιγκτήρα βόα…
*Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι δημοσιογράφος
