Το δόγμα «πας μη συριζαίος… βάρβαρος»

Είσαι αντίθετος την κυβερνητική οικονομική πολιτική; Είσαι νεοφιλελεύθερος. Είσαι αντίθετος με τη συμφωνία των Πρεσπών; Είσαι εθνικιστής. Είσαι υπέρ των αποκρατικοποιήσεων; Είσαι νεοφιλελεύθερος. Θεωρείς ότι οι μπαχαλάκηδες καίνε και σπάνε ό,τι γουστάρουν;

Είσαι ακροδεξιός. Πιστεύεις ότι πρέπει να αξιολογούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι; Είσαι νεοφιλελεύθερος. Θεωρείς ότι ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος και όχι… ιδεολόγος; Είσαι φασίστας. Θέλεις να υπάρχουν -όπως και σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη- ιδιωτικά ΑΕΙ; Είσαι νεοφιλελεύθερος. Πιστεύεις πως θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί ως αρχαιολογικός/τουριστικός προορισμός το μνημείο της Αμφίπολης; Είσαι εθνικιστής. Είχες ψηφίσει «ναι» στο ψευδοδημοψήφισμα; Είσαι και ακροδεξιός και νεοφιλελεύθερος.

Κάθε μέρα το ίδιο ποίημα. Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση και τώρα που είναι στην κυβέρνηση. Αυτή είναι απάντηση του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του σε οποιονδήποτε διαφωνεί με τα πεπραγμένα της πρώτης φοράς Αριστεράς.

Ολά τα κάνουν τέλεια. Κατέχουν πάντοτε την απόλυτη αλήθεια. Και όλα αυτά με την αλαζονεία και την ειρωνία να ξεχειλίζουν. Υποδύονται το νέο. Αλλά του ξέφυγε του πρωθυπουργού πριν από λίγες ημέρες στη Βουλή και ομολόγησε αυτό που ήξεραν όλοι: Είπε ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 τον στηρίζουν. Εχουν γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ.

Απλά είναι ένα μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλες τις παθογένειες που κατέστρεψαν τη χώρα αναμεμιγμένες με μια «μαδουρική» φιλοσοφία: πας μη συριζαίος… βάρβαρος. Ενα δόγμα το οποίο, πέρα από το ότι έχει καταντήσει αστείο, είναι συγχρόνως και επικίνδυνο. Γιατί στην ουσία «κανονικοποιεί» ακραίες απόψεις. Οταν π.χ. καταγγέλλουν τη Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛ. ως «εθνικιστές» επειδή διαφωνούν με τη λύση στο Σκοπιανό, τότε η μπάλα παίρνει και το ΚΚΕ και όλους τους υπόλοιπους. Και τους κατατάσσει στο πλάι της πραγματικά φασιστικής Χρυσής Αυγής. Στην ουσία βάζει το νεοναζιστικό μόρφωμα στο παιχνίδι. Αυτό είναι και το μεγάλο ατόπημα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου σοβαρό. Ακολουθώντας το δρόμο του διχασμού, ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά επιχειρεί να επιβάλει τη μία και μόνη άποψη, που εκφέρουν τα στελέχη του. Αγνοούν πως η αντιπαράθεση και οι διαφωνίες αποτελούν τα βασικά συστατικά του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ισως και να αποτελεί κατάλοιπο του σοβιετικού ιδεολογικού παρελθόντος που κατατρέχει τους συντρόφους. Το να μην ανέχονται διαφορετικές απόψεις. Καταλήγει, όμως, σε αντιδημοκρατικό παραλήρημα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου