Ο Αλέξης Τσίπρας από το Βήμα της Βουλής για άλλη μία φορά προσπάθησε να επικρατήσει όχι δια του δικαίου αλλά δια των επικοινωνιακών του χαρισμάτων. Η εποχή αυτή, όμως, έχει παρέλθει.
Αυτό που ζούμε με την παρούσα κυβέρνηση είναι η προσωποποίηση του παλαιοκομματικού σκηνικού με την απερχόμενη κυβέρνηση να κατηγορεί τους προηγούμενους και εν δυνάμει επόμενους για την καταστροφή που έκαναν και θα κάνουν στην συνέχεια. Μόνο έτσι εξηγείται η προσπάθεια του πρωθυπουργού να παρουσιάσει τους Σαμαρά-Βενιζέλο ως ολετήρες της οικονομίας και το πρώτο εξάμηνο του 2015 ως μία απλή «διαπραγμάτευση».
Ο πρωθυπουργός αναμάσησε όλα τα παλιά τσιτάτα που τον έφεραν στην εξουσία αλλά τα διάνθισε με παιάνες για τα ανδραγαθήματα τόσο τα δικά του, όσο και της κυβέρνησής του. Μίλησε για τις νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης λέγοντας ότι με όλα αυτά που έκαναν κράτησαν την χώρα και την κοινωνία όρθια. Μίλησε για τις 100 δόσεις την προστασία της πρώτης κατοικίας, τις ρυθμίσεις στο τηλεοπτικό τοπίο, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων κ.α.
Παρέλειψε, όμως, να πει για τις 100 δόσεις που μάζεψαν άρον άρον μετά τις πιέσεις της Τρόικας, ενώ ξέχασε να πει πως επί της ουσίας δεν υπάρχει κανένα θεσμοθετημένο όργανο για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ενώ φυσικά δεν ανέφερε το φιάσκο με τον πρώτο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, την αντισυνταγματικότητα του νόμου και τέλος, την ημιαπασχόληση με μισθούς πείνας που έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας εργαζόμενους ζόμπι. Δεν υπάρχει ούτε μία δράση της κυβέρνησης που να μην έχει έστω μία σκοτεινή πτυχή.
Αλλά, όχι, ο Αλέξης Τσίπρας, βλέπει μόνο επιτεύγματα γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Πώς θα στηρίξει την λάμψη στο πρόσωπό του, που μόνο αυτό κρατά την κυβέρνηση όρθια και μόνο αυτό καταφέρνει να μαζέψει βουλευτές-αδέσποτα για να στηρίξουν την κυβέρνησή του.
Αλήθεια, βιώνουμε κάτι πρωτόγνωρο, αφού μία κυβέρνηση συνεργασίας, χάνει την δεδηλωμένη με την αποχώρηση του συγκυβερνήτη του και αυτή δεν καταρρέει, όπως όλα δείχνουν, χάρις σε βουλευτές που δεν ανήκουν στο κυβερνών κόμμα, αλλά το στηρίζουν ευελπιστώντας άλλοι να αποκτήσουν πρόσβαση στην εξουσία και άλλοι να διατηρήσουν υπουργικούς θώκους.
Δανέλλης, Κουντουρά και λοιποί δεν είναι σταθεροί στις απόψεις τους, αλλά καιροσκόποι που αγνοούν κάθε έννοια πολιτικής ηθικής τάξης προσφέροντας στήριξη σε μία πεθαμένη κυβέρνηση.
*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr
