Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία είχε αξιοπρέπεια, ήταν γεμάτο από νέους, φοιτητές, νεαρά ζευγάρια με τα παιδιά τους, που ήρθαν στο Σύνταγμα κρατώντας την Ελληνική σημαία.
Αυτή η εικόνα όλους μας χαροποίησε γιατί είδαμε έναν ωραίο λαό να προσέρχεται ειρηνικά.
Αυτό που ζήσαμε με τα δακρυγόνα ξεγύμνωσε τους ανθρώπους.
Έδειξε ότι ο λαός είναι αγνός και ότι υπάρχουν και οι κακοήθεις, οι οποίοι όμως με τον τρόπο τους, δε διαλύουν μόνο το συλλαλητήριο αλλά το διαφημίζουν και δείχνουν και την αυθεντικότητα του λαού εναντίον του οποίου έριξαν τα χημικά.
Ηταν συλλαλητήριο με ΠΑΛΜΟ
Το υπέροχο είναι, ότι αυτή η διαδήλωση έτυχε μικρότερης προετοιμασίας από την προηγούμενη και όμως ο κόσμος ανταποκρίθηκε και ήταν εκεί και είχε μεγαλύτερη απήχηση ασχέτως από όλα όσα είπε η αστυνομία.
Ήταν συλλαλητήριο με παλμό και ο λαός ήταν εκεί. Αυτό είχε σημασία. Ότι ο λαός ήταν εκεί, τονίζει ο Ιεράρχης.
Είναι γεγονός ότι απέκλεισαν τον κόσμο από το να φτάσει στο Σύνταγμα και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες γι αυτό. Απέκλεισαν πούλμαν έξω από την Αθήνα και άλλους γνωστούς μας, οι οποίοι έφταναν ως ένα σημείο της πόλης και δε μπορούσαν να προχωρήσουν.
Μετά έβλεπες τον κόσμο να ξεχύνεται στους δρόμους, έβρεχε και δεν έφευγε, έπεφταν δακρυγόνα και δεν έφευγε.
Σα να έβλεπε κανείς την «πάλη του ψέματος με την αλήθεια».
Καθώς φεύγαμε με μια ομάδα λαϊκών, από τη συγκέντρωση όπου παραμείναμε μέχρι το τέλος, περνούσαμε από το υπουργείο οικονομικών όπου ξαφνικά κάποιοι αστυνομικοί που μας είδαν άρχισαν να με καλούν να μπω στο καταφύγιο των επισήμων το οποίο είχαν ετοιμάσει για να αποφύγουμε τα χημικά. Εγώ βέβαια τους απάντησα ότι δεν είμαι επίσημος και δεν είμαι με τους επισήμους αλλά εγώ είμαι με το λαό κι έφυγα.
Το συλλαλητήριο είχε επιτυχία και μάλιστα μεγαλύτερη από την προηγούμενη φορά. Χάρηκα που είδα όλο αυτόν τον κόσμο αλλά λυπήθηκα που έγιναν όλα αυτά.
Πάντως το καλύτερο ντι μπέιτ με το λαό είναι ένα δημοψήφισμα.
Έτσι μιλάει κανείς με το λαό.
Διότι Δημοκρατία είναι να μιλά και ο λαός.
