Και τι έγινε, δηλαδή, επειδή στην παραβίαση του 2000 συντελέστηκε και νέα και ο οικισμός εντάχθηκε στην κατεχόμενη περιοχή; Και τι έγινε που επεκτάθηκε η κατοχή;
Τα ερωτήματα αυτά αφορούν τις επιδερμικές προσεγγίσεις μιας μικρής -ομολογουμένως- μερίδας ανθρώπων και κρατών, εντός και εκτός Κύπρου, που έχουν και τις απαντήσεις! Δεν τους ενοχλεί η προώθηση του κατοχικού στρατού.
Τα Στροβίλια, είτε αρέσει σε όσους υποβαθμίζουν την κατοχή και προσαρμόζονται μαζί της είτε όχι, έχουν σε μεγάλο βαθμό καταληφθεί από τον κατοχικό στρατό.
Οι έξι κάτοικοι για να διακινηθούν ελέγχονται από τον κατοχικό στρατό. Αυτό, όμως, δεν ενοχλεί κάποιους που πήραν ως δεδομένη την εκδοχή, που εκφράζει, η ανακοίνωση της βρετανικής πρεσβείας. Οι καλοί ιθαγενείς της αποικιοκρατίας, γιατί έτσι αισθάνονται και συμπεριφέρονται κάποιοι στην Κύπρο, κατάπιαν αμάσητη την ανακοίνωση της πρεσβείας.
Την υιοθέτησαν και στη συνέχεια έσπευσαν να κατηγορήσουν όσους αντέδρασαν στην προώθηση των κατοχικών δυνάμεων στα Στροβίλια. Όλη η ιστορία, ο καυγάς, οι αντιδράσεις, ισχυρίσθηκαν, υπήρξε για ένα βαρέλι. Έχουμε, ασφαλώς, μάθει σε αυτή τη χώρα να ανεχόμαστε τις «βαρέλες» (φραστικές και μη).
Η αποκατάσταση των πραγματικών γεγονότων έγινε από το Υπουργείο Εξωτερικών, η ανακοίνωση του οποίου απαντούσε τόσο στα όσα ισχυρίστηκαν οι Βρετανοί, το κατοχικό καθεστώς αλλά και σε εκείνα που επιδερμικά υποστήριζαν τις τελευταίες ημέρες οι «βολικοί», οι «ευκολόπιστοι».
Η κατοχή δεν έχει μέτρο για να μετρηθεί. Ένα βαρέλι, ένα μέτρο, δυο, η μισή Κύπρος, το ίδιο είναι και θα παραμείνει πρόβλημα μέχρι την πλήρη ανατροπή της. Η προώθηση των κατοχικών δυνάμεων αποτελεί προσπάθεια για την επιβολή νέων τετελεσμένων.
Και τέτοιες ενέργειες συνδέονται λογικά (όχι από τους οπαδούς της αφέλειας και του τουρκικού εθνικισμού) και με τις κινήσεις της Τουρκίας και στη θάλασσα. Και την προαγγελία για τη μεγάλη άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» και την κάθοδο των γεωτρύπανων του καθεστώτος Ερντογάν στην κυπριακή ΑΟΖ.
Οι προκλήσεις σε θάλασσα και ξηρά συνδέονται με την τακτική κλιμάκωσης της έντασης που επιλέγει η Άγκυρα. Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός, ότι όλα γίνονται ενόψει και των ανακοινώσεων από τις εταιρείες ExxonMobil και QatarPetroleum για τα αποτελέσματα της γεώτρησης στοn στόχο «Γλαύκος» στο θαλασσοτεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Αφορούν, όμως, οι ενέργειες αυτές και τον διαχρονικό σχεδιασμό της Τουρκίας, της επεκτατικής πολιτικής σε βάρος της Κύπρου και του Eλληνισμού.
Η προσαρμογή στις τουρκικές επιδιώξεις περνά μέσα και από την υποβάθμιση των ενεργειών της Άγκυρας. Η επιλογή είναι μεταξύ της αποδοχής των τετελεσμένων, ή της αποτροπής και ανατροπής τους. Η υποβάθμιση των τουρκικών ενεργειών στα Στροβίλια προσφέρει έδαφος στην τουρκική πλευρά για συνέχιση των προσπαθειών επιβολής νέων τετελεσμένων και την εδραίωση της κατοχής.
Τα διαβήματα δεν αποδίδουν (είναι, μεταξύ άλλων, διαπιστωμένο και στη Δένεια). Χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες θα προκαλούν κόστος στο κατοχικό καθεστώς.
Και υπάρχουν μέτρα που μπορούν να ληφθούν. Την ώρα που ο κατοχικός στρατός προωθείται, συζητούνται ΜΟΕ. Την ώρα που ο κατοχικός στρατός προωθείται, αναζητούνται «όροι αναφοράς». Την ώρα που ο κατοχικός στρατός προωθείται, ανοίγονται νέοι δίοδοι, γίνονται εγκαίνια. Στα πανηγύρια πρώτοι! Η εμπειρία επιβεβαιώνει πως η μη αντίδραση ανοίγει την όρεξη του καθεστώτος Ερντογάν.
* Ο Κώστας Βενιζέλος είναι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου. Είναι συγγραφέας βιβλίων για το Κυπριακό και διδάκτορας σε θέματα Επικοινωνίας.
