Ο Δρομέας του Βαρώτσου και του ΣΥΡΙΖΑ τα απίστευτα…

Διαβάζοντας την απίστευτη «περιπέτεια» του Κώστα Βαρώτσου με την υπουργό Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά έμεινα άναυδος. Ίσως περισσότερο από άλλους γιατί τυχαίνει να γνωρίζω τους δύο ανθρώπους. Κατ’ αρχή, τέτοια μοναδική ιδέα ξεθεμελίωσης ενός έργου τέχνης από τον τόπο στον οποίο έχει ενσωματωθεί επί δεκαετίες μόνο ένας θα μπορούσε να σκεφτεί και να την έχει πει στην υπουργό. Και αυτή βεβαίως να την έχει ενστερνιστεί ασκαρδαμυκτί: ο Αλέξης Τσίπρας!

Μόνο αυτός (με την πλήρη έλλειψη εγκύκλιας παιδείας) θα μπορούσε να την προτείνει στην υπουργό Πολιτισμού. Δώρισε εθνικότητα, γλώσσα και εμπορικά σήματα δεν του κοστίζει τίποτα να δωρίσει και τον Δρομέα.

Η κ. Ζορμπά διεκπεραιώτρια κάθε πολιτικώς ορθής ανοησίας τα τελευταία 20 χρόνια δεν έχασε την ευκαιρία να μεσολαβήσει για σε αυτό το deal!

Μόνο που έπεσε πάνω σε έναν άνθρωπο με στέρεες γνώσεις ιστορίας και πολιτισμού, αλλά και μεγάλη καλλιτεχνική συγκρότηση. Το όχι σε μια τέτοια απίστευτη πρόταση ήταν αναπόφευκτο για τον Κώστα Βαρώτσο που πρωτογνωρίσαμε το 1985 στην Βαρκελώνη…

Δύο λόγια για την ιστορία του Δρομέα. Ήταν καλοκαίρι του 1988. Μεσάνυχτα στην Ομόνοια. Είδα κάποιον σε μια σκαλωσιά να δουλεύει πάνω στον ημιτελή Δρομέα. Πλησίασα. Κι είδα τον Κώστα Βαρώτσο. Έφτιαχνε κολλώντας κομμάτια πράσινου χοντρού γυαλιού το σώμα του Δρομέα του. Τον χαιρέτισα. Με κάλεσε ν’ ανέβω στην σκαλωσιά. Βρέθηκα δίπλα αρκετή ώρα βλέποντας τον να κολλάει γυαλί-γυαλί σχηματίζοντας τον Δρομέα του.

Μου εξήγησε την τεχνική. Η παραγγελία ενός γλυπτού και ο χώρος ήταν ιδέες του τότε δημάρχου Αθηναίων Μιλτιάδη Έβερτ, που ήθελε να στολίσει με σύγχρονες αναφορές στην Αθήνα. Ο Δρομέας αποτέλεσε την συνέχεια του «Ξένου» που είχε φτιάξει πριν στην Κύπρο.

Έγραψα στην εφημερίδα που εργαζόμουν τότε ένα επαινετικό σχόλιο για τον Δρομέα και τον Βαρώτσο. Ήμουν μάλλον μόνος. Πολλές άλλες εφημερίδες εξέφρασαν σκεπτικισμό για το μέγεθος του έργου σε μια πλατεία περιορισμένων διαστάσεων όπως η Ομόνοια.

Το έργο ολοκληρώθηκε. Όμως ο σκεπτικισμός εξακολούθησε. Το συζητήσαμε κάποτε στο εργαστήριο του Κώστα στο Κουκάκι. Το 1994 αποφασίστηκε να δοθεί ένας μεγαλύτερος χώρος στον Δρομέα για να τρέξει πιο ελεύθερα. Ο σκεπτικισμός για τον χώρο είχε επικρατήσει. Έτσι ο Κώστας Βαρώτσος έστησε τον Δτομέα του μπροστά στο Χίλτον όπου διασταυρώνονται δύο λεωφόροι.

Η θέση έμοιαζε ιδανική. Ο Δρομέας,«τρέχει» προς το Φάληρο αποτυπώνοντας ανάγλυφα την κίνηση όπως αυτή αποτυπώνεται στο τερματισμό με φώτο-φίνις.

Τα χρόνια πέρασαν η μικρή ιστορία της μετεγκατάστασης του Δρομέα του Βαρώτσου ξεχάστηκε. Την θυμόμαστε όσοι την ζήσαμε. Οι νεώτεροι ταύτισαν τον μοντέρνο Δρομέα με το μοντέρνο αρχιτεκτονικά Χίλτον και την μεγάλο ανοιχτό χώρο. Γλυπτό και χώρος έγιναν ένα. Οι νεώτεροι τον κοιτάνε χρόνια με εκείνο τον ήσυχο ενθουσιασμό που δίνει η οικειότητα με κάτι που αρέσει.

Ώσπου ήρθε η πρόταση της κ. Ζορμπά και εξέπληξε όλους. Όμως πολύ χειρότερη της πρότασης ήταν η έκπληξη από τις δύο απίστευτες διαψεύσεις που ακολούθησαν. Αρχικά διαψεύστηκε η συνάντηση Ζορμπά-Βαρώτσου! Στη συνέχεια διαψεύστηκε η πρόταση της. Γιατί άραγε;

Κατανοούμε την προσχώρηση της κ. Ζορμπά στην πολιτική ορθότητα για λόγους προσωπικής πολιτικής ανέλιξης, αλλά και για λόγους ιδεολογικής ένδειας. Αλλά με τις δύο διαψεύσεις πιστοποιεί πλέον και την προσχώρηση της στην… πολιτική ανωριμότητα! Την είχαμε για στοιχειωδώς περισσότερο έξυπνη.

Δυστυχώς ο συγχρωτισμός επί δεκαετίες με τους ανορθολογιστές της «πολιτικής ορθότητας», αλλά και η μακρόχρονη υποταγή στα κελεύσματα των εκάστοτε εξουσιαστών του Μαξίμου της στέρησαν πια και την στοιχειώδη λογική στις αντιδράσεις της.

Το να επιχειρήσει να βγάλει «τρελό» έναν σοβαρό άνθρωπο και καλλιτέχνη όπως ο Κώστας Βαρώτσος διαψεύδοντας τον δείχνει πανικό και επιπλέον πως έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Συμβαδίζει όμως απολύτως με τους πανικόβλητους κατοικοεδρεύοντες στο Μαξίμου οι οποίοι αυτοσχεδιάζουν καθημερινά σε μια εικονική πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στο μυαλό τους.

Το αστείο όμως της υπόθεσης είναι πως μετά από τόση αντι-ακροδεξιά ρητορεία, αλλά και τόσους αφορισμούς, κατά των «μακεδονομάχων» ξαφνικά στο Μαξίμου το «γύρισαν στο τσάμικο»!

Κι αποφάσισαν να βάλουν και στην Αθήνα κάνα δύο ξέμπαρκους Μεγαλέξαντρους από τα Σκόπια! Και για να αποδείξουν πως είναι και «προοδευτικοί», αλλά και «μακεδονομάχοι» και «μακεδονοκλάστες», αλλά και «μακεδονολάτρες» θέλουν να βάλλουν άγαλμα του Μέγα Αλέξανδρου και στην Αθήνα! «Ίνα πληρωθεί το ρηθέν» από τον προφήτη πως «πιάνουν πουλιά στο αέρα»! Μόνο που για μια ακόμα φορά αποδεικνύονται πως είναι πάτοι στη επίγεια…

*Ο Διαμαντής Μπασαντής είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και αναλυτής τάσεων της κοινής γνώμης για το πολιτικό τμήμα του pronews.gr, καθώς και διαχειριστής του ιστότοπου «Εν Άνδρω».