Η τοποθέτηση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Ο ελληνικός εναέριος χώρος περιορίζεται στα 6 ν.μ. και αυτόν μόνο αναγνωρίζουμε (σ.σ. και αυτά όταν θέλουμε).
Φυσικά η τοποθέτηση αυτή δεν αποτελεί κάτι το νέο. Είναι η πάγια θέση της Άγκυρας από το ΄74 και μετά όταν ξεκίνησε το γαϊτανάκι των διεκδικήσεων στο Αιγαίο. Αυτό όμως που είναι το νέο είναι το γεγονός της συγκυρίας να αναδειχθεί το θέμα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Την επιλογή έκανε ο Τούρκος πρόεδρος Ρ.Τ.Ερντογάν ο οποίος ανακίνησε το θέμα με τις δηλώσεις του ότι “όσο οι Έλληνες θα σηκώνουν αεροσκάφη στο Αιγαίο το ίδιο θα κάνουμε και εμείς.”
Με λίγα λόγια ο Ερντογάν, «μόλις» μας είπε ότι το Αιγαίο ανήκει στην Τουρκία κατά το ήμισυ και όσο δικαίωμα έχετε εσείς να πετάτε τόσο έχουμε και εμείς και μάλιστα μέσα από τα 10 ν.μ. που είναι τα όρια του Εθνικού Εναέριου Χώρου, αλλά εντός των 6 ν.μ. δεδομένων των συνεχώς υπερπτήσεων τουρκικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά.
Η δήλωση αυτή του Τούρκου προέδρου δεν είναι τυχαία. Ουσιαστικά προκαταλαμβάνει τα όσα πρόκειται να επακολουθήσουν το επόμενο χρονικό διάστημα:
Συνεχείς παραβιάσεις του ΕΕΧ, υπερπτήσεις, εμπλοκές με μαχητικά της ΠΑ και ουδείς μπορεί να αποκλείσει ένα «θερμό» αεροπορικό επεισόδιο.
Το θέμα όμως των δηλώσεων του Τούρκου προέδρου σχετίζεται με μια ακόμη
«λεπτομέρεια»:
Την, σε σύντομο χρονικό διάστημα, απόκτηση των αντιαεροπορικών βλημάτων S-400, βλήματα τα οποία θα στοχεύουν πλέον τα μαχητικά της ΠΑ από τη στιγμή που θα απογειώνονται από τις βάσεις τους.
Το «μακρύ χέρι» επομένως της Άγκυρας θα «διχοτομεί» από τον προσεχή Οκτώβριο, όπου αναμένεται και η επιχειρησιακή τους ένταξη, το Αιγαίο με τα τουρκικά μαχητικά να πετούν υπό την «ομπρέλα» των S-400. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια «ψυχολογικού» όσο και ουσιαστικού τύπου αναβάθμιση της τουρκικής Αεροπορίας.
Δεν είναι η μόνη. Η ένταξη σε υπηρεσία των βαλλιστικών πυραύλων Bora που τα τουρκικά ΜΜΕ έδιναν ότι μπορούν να φτάσουν μέχρι την Αθήνα, είναι και αυτό ενταγμένο στην πολιτική «διχοτόμησης» του Αιγαίου διά των όπλων ή απειλής χρήσης των.
Το πρόβλημα είναι ότι η λεκτική επιθετικότητα της Τουρκίας συνδυάζεται ή προχωρά παράλληλα με την επιθετικότητα διά των όπλων, ενώ από την ελληνική πλευρά η αμυντική στάση που κρατά δεν συνδυάζεται με… τίποτα.
Πρόκειται απλώς για λέξεις. Μπορεί η ΠΑ να εκτελεί το καθήκον της και μάλιστα με εξαιρετικά αποτελέσματα, αλλά έως πότε;
Χωρίς να υπάρχει ένα όραμα για την μελλοντική ΠΑ όλα δείχνουν πως έχουμε να κάνουμε μόνο με ημερομηνίες, πριν εξαντλήσουμε αυτό το πολύτιμο αποτρεπτικό κεφάλαιο.
Όσο για τα ΜΟΕ που με χαρά εξήγγειλε η κυβέρνηση, φαίνεται ξεκάθαρα, πόσο ρηχά σκέφτονται τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου όσο και στο υπουργείο Εξωτερικών.
