Ο «ρατσιστής» Ισοκράτης: Μια απάντηση στο εθνομηδενιστικό ψεύδος περί βαρβάρων και «Ελληνικής Παιδείας»

Με αφορμή την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών οι ΣΥΡΙΖΑίοι είπαν ότι το ιθαγένεια “Μακεδονική” σημαίνει υπηκοότητα και όχι εθνότητα! Όμως, η λέξη ιθαγένεια είναι ξεκάθαρο ότι έχει περιεχόμενο εθνικό και φυλετικό, αφού το δεύτερο συνθετικό της προέρχεται από την λέξη γένος, που σημαίνει καταγωγή.

Oι αρνητές της συνέχειας της Ελληνικής Φυλής, χρησιμοποιούν συνεχώς μία ρήση του Ισοκράτους από τον περίφημο λόγο του, τον “Πανηγυρικό”.

Η ρήση αυτή έχει ως εξής: “Και μάλλον Έλληνες καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας”.

Διαστρεβλώνοντας, λοιπόν, την φράση αυτή λένε: «Μα τι λέτε περί Ελληνικής Φυλής, Έλληνες ήσαν όχι αυτοί που ήταν Έλληνες στην καταγωγή, αλλά αυτοί που είχαν ελληνική παιδεία».

Αυτοί που χρησιμοποιούν τα λόγια αυτά του Ισοκράτους για να στηρίζουν αυτόν τον συλλογισμό είτε είναι αμόρφωτοι, είτε σκοπίμως διαστρεβλώνουν την Σκέψη και το Πνεύμα του Μεγάλου αυτού Έλληνος.

Αυτό γιατί ο Ισοκράτης καμία πρόθεση δεν είχε να πει αυτά, που αυτοί αυθαίρετα λέγουν, ερμηνεύοντας δήθεν τον Ισοκράτη.

Ας δούμε τι λέει για την περίφημη αυτή φράση του Ισοκράτους ο μεγάλος Γερμανός ιστορικός ULRICH WILCKEN: Ο Ισοκράτης αναφέρει βέβαια στον “Πανηγυρικό” του (380 π.Χ.) ότι η Αθήνα υπερέχει τόσο πολύ στην σκέψη και τον λόγο ώστε “οι ταύτης µαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, και το των Ελλήνων όνοµα πεποίηκε µηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και µάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ηµετέρας ή τους της κοινής φύσεως µετέχοντας” (παρ. 50).

Ωστόσο µε την φράση αυτή ο Ισοκράτης δεν θέλει να συµπεριλάβει (όπως υποστηρίχθηκε συχνά) στους Έλληνες και τους εξελληνισµένους βαρβάρους, γιατί γι’ αυτόν οι βάρβαροι, ιδιαίτερα οι Πέρσες, εξακολουθούσαν να είναι οι “φυσικοί” εχθροί των Ελλήνων (Πανηγ. παρ. 158, πρβλ. Παναθ. παρ. 163).

Το νόηµα της φράσεως είναι µάλλον ότι ο Ισοκράτης θεωρεί πραγµατικούς Έλληνες µόνον τους Έλληνες εκείνους που είχαν λάβει αττική µόρφωση.

Όσον αφορά τους βαρβάρους, ο Ισοκράτης βρίσκεται σε αντίθεση με τον σοφιστή Αντιφώντα, ο οποίος, σύμφωνα με απόσπασμα έργου του, που σώθηκε σε πάπυρο, είχε διακηρύξει από την άποψη του φυσικού δικαίου την φυσική ομοιότητα Ελλήνων και βαρβάρων”. (ULRICH WILCKEN – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ – ΑΘΗΝΑ 1976- Μετάφραση του Καθηγητού κ. Ι.Τουλουµάκου)”

Δεν υπήρξε λοιπόν “αντιρατσιστής” ο Ισοκράτης, ούτε είπε ποτέ αυτά τα οποία ισχυρίζονται και με τα οποία νομοθετούν οι “προοδευτικοί” αυτής της χώρας με την σύμφωνη γνώμη του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου.

Ενός πολιτικού κόσμου εθνικά επικίνδυνου, ο οποίος ανοίγει την Κερκόπορτα για την νέα άλωση του Ελληνισμού, η οποία συντελείται στις ημέρες μας με μια πρωτοφανή εισβολή και τις περίφημες “ελληνοποιήσεις”.

Αντίθετα, με τα μέτρα τα σημερινά, για τους “πολιτικά ορθούς”, οι οποίοι εξουσιάζουν αυταρχικά χωρίς να επιτρέπουν αντίλογο την δημόσια ζωή, ο Ισοκράτης θα μπορούσε να λεχθεί ότι είναι ένας “ρατσιστής”, αφού στον Πανηγυρικό καλεί τους Λακεδαιμονίους να συμμαχήσουν με τους Αθηναίους και όλοι μαζί να υποχρεώσουν τους βαρβάρους να γίνουν υπήκοοι των Ελλήνων! («Τους Βαρβάρους Ειλωτεύειν»).

Συγκεκριμένα στην παράγραφο 131 του “Πανηγυρικού” αναφέρει: “Έχομεν όμως να κατακρίνομεν τους Λακεδαιμονίους και δια την εξής αιτίαν: ότι δηλαδή αναγκάζουν τους γείτονάς των να γίνονται είλωτες της πόλεώς των, ενώ δια το κοινόν συμφέρον των συμμάχων των δεν φροντίζουν να επιτύχουν κάτι παρόμοιον. Και όμως έχουν όλην την δυνατότητα να διαλύσουν την εχθρότητα μαζί μας και να αναγκάσουν όλους τους βαρβάρους να γίνουν περίοικοι όλης της Ελλάδος”. («Τους Βαρβάρους Ειλωτεύειν»).

Κατακρίνει δηλαδή τους Λακεδαιμονίους ότι έχουν κάνει είλωτες τους Έλληνες γείτονές τους και τους προτείνει να ενωθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες, ώστε να αναγκάσουν όλους τους βάρβαρους να τεθούν κάτω από την εξουσία, να γίνουν περίοικοι, των Ελλήνων.

Αυτός ήταν ο … “διεθνιστής” και “αντιρατσιστής” Ισοκράτης, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάσουν οι “προοδευτικοί διανοούμενοι” της του εθνομηδενισμού, όποια μορφή και εάν έχει αυτός, είτε μαρξιστική, είτε φιλελεύθερη.