Είναι αργά πλέον για δάκρυα στις ΗΠΑ για την διαφαινόμενη απώλεια της ερντογανικής Τουρκίας. Αργά ξυπνήσαν και μάλιστα όπως αποδεικνύεται ότι κι αν πράξουν οι Αμερικανοί στο ζήτημα της αγοράς των S-400 από την Άγκυρα χαμένοι θα βγούν.
Αν κάνουν πως δεν το κατάλαβαν, θα δεχτούν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα στο γόητρό τους καθώς οι Τούρκοι θα έχουν μείνει «ατιμώρητοι» χωρίς συνέπειες και θα έχουν πάρει «αέρα» να αγοράσουν ότι θέλουν όχι μόνο από την Ρωσία, αλλά και από την Κίνα και φυσικά από όπου επιθυμούν αρκεί να κάνουν την δουλειά τους και να αποκτούν τεχνογνωσία ώστε σε μερικές δεκαετίες να παράγουν μόνοι τους ότι θέλουν.
Αν οι Αμερικανοί αντιδράσουν και «τιμωρήσουν» τους Τούρκους, τότε η Άγκυρα επειδή θεωρεί τον εαυτό της πλέον αρκούντος ισχυρό, θα αντιδράσει με παρόμοια αντίμετρα κατά των ΗΠΑ, οι οποίες ναι μεν θα έχουν σώσει μερικώς το γόητρό τους αλλά θα έχουν αποχαιρετίσει οριστικά τα Στενά.
Τα Στενά θα μπορούν να επανακτηθούν μόνο με πόλεμο, αλλά ποιος θα τον κάνει; Ποιος είναι διαθέσιμος; Πιθανότατα μέσα στην οργή τους οι Αμερικανοί να θεωρούν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να καθαρίσει την «μπουγάδα» αλλά δεν είναι τόσο απλό.
Η Ελλάδα πρέπει να επανεξοπλιστεί τάχιστα, καθώς με ευθύνη των ΗΠΑ και των εγχώριων κυβερνήσεων έχει μείνει πίσω στα εξοπλιστικά από αδράνεια πολλών ετών, συν τοις άλλοις η ελληνική κοινωνία πολύ δύσκολα θα πολεμούσε «somebody’s else war» (κάποιου άλλου τον πόλεμο) από την στιγμή μάλιστα που έχει μάθει να μην το κάνει αυτό ούτε για τα δικά της εθνικά συμφέροντα.
Και να είστε σίγουροι πως η ξαφνική αυτή «αγάπη» των ΗΠΑ υπάρχει όσο η Τουρκία θα είναι ερντογανική. Εάν καθ’ υπόθεση επέστρεφαν πίσω οι κεμαλιστές, τότε πολύ φοβάμαι ότι αυτομάτως την επόμενη ημέρα οι φιλοφρονήσεις για την Ελλάδα θα λάμβαναν τέλος και οι ΗΠΑ θα στρέφονταν πάλι προς την Τουρκία.
Πολύ πιθανό (μάλλον σίγουρο) μια τέτοια αλλαγή θα έφερνε πάλι κοντά και την Τουρκία με το Ισραήλ. Γιατί οι φιλίες μεταξύ κρατών δεν είναι πραγματικές, αλλά συγκυριακές.
Συνεπώς η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευθεί αυτή την συγκυρία τώρα για να λύσει τα δύο βασικά της προβλήματα:
Να φέρει επενδύσεις και να προωθήσει την οικονομία της τώρα που είναι εφικτό, λόγω της προβληματικής για την Δύση, Τουρκίας, και στο διάστημα που θα κρατήσουν οι «αγάπες» αυτές να εξοπλιστεί η χώρα ταχύρρυθμα και ποιοτικά.
Αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Ερντογάν το πιο πιθανό είναι να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2028, αλλά και αυτός που θα τον αντικαταστήσει να είναι παρόμοιας ιδεολογίας, τότε το ελληνοαμερικανικό «ειδύλλιο» μπορεί να κρατήσει για πάνω από 10 έτη.
Δεν πρέπει να είναι πεταμένα χρόνια.
Η Τουρκία δεν θέλει να φύγει από το ΝΑΤΟ αλλά έχει πάρει απόφαση από δεν θα ήθελε να φύγει «σίγουρα» και πρόκειται για την Ρωσία γιατί μπορεί να της διαθέσει ότι χρειάζεται για να γίνει μια περιφερειακή υπερδύναμη.
Η Μόσχα έχει να διαθέσει στην Τουρκία (και θα το κάνει για να την «σπάσει» στους Αμερικανούς), άφθονη και φθηνή ενέργεια, άφθονες και φθηνές πρώτες ύλες, πυρηνική τεχνολογία και στρατιωτική τεχνογνωσία και εξοπλισμό.
Η Ρωσία πάλι στηρίζει τον τουρκικό τουρισμό «δρομολογώντας» τους Ρώσους τουρίστες προς τα εκεί προσφέροντας έτσι στην Άγκυρα μεγάλα ποσά συναλλάγματος, τα οποία τώρα που χτυπιέται η τουρκική λίρα, είναι απαραίτητα
Θα πει κάποιος τι θα κερδίσει η Μόσχα από την Τουρκία, η απάντηση είναι τα πάντα:
Κερδίζει στρατηγικό βάθος αφού δεν θα μπορούν να την πλησιάσουν ουσιαστικά δυτικές δυνάμεις από την Μαύρη Θάλασσα λόγω των Στενών.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν θα μπορεί να στηριχτεί και η Ουκρανία για να παίζει το ρόλο του προβληματικού γείτονα στην Ρωσία.
Κερδίζει προστασία του «μαλακού υπογάστριού της» καθώς μαζί και με το Ιράν ελέγχουν προς όφελός της και την Μέση Ανατολή.
Κερδίζει σε γόητρο καθώς αποσπά από τις ΗΠΑ έναν βασικό σύμμαχο στον οποίο η Ουάσιγνκτον είχε στήσει την γεωπολιτική της στρατηγική για τουλάχιστον 70 χρόνια.
Κερδίζει μια μεγάλη νίκη κατά του ΝΑΤΟ σε περίπτωση που η Τουρκία, είτε εκβληθεί από την Συμμαχία είτε περιθωριοποιηθεί καθώς θα φαίνεται πως υπάρχει ρήγμα και κατάρρευση στο νοτιοανατολικό άκρο της.
Κερδίζει τον διακαή της πόθο για κάθοδο στα «ζεστά νερά» της Μεσογείου, κάτι το οποίο η Δύση το εμπόδιζε από αιώνες.
Κερδίζει όμως και σε αξιοπιστία έναντι των υπόλοιπων στρατηγικών εταίρων της στην Ανατολή, όπως η Κίνα, η Ινδία και άλλες χώρες που βλέπουν την Ρωσία να αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ με επιτυχία σε πολλαπλά μέτωπα, όπως στην Συρία, στην Τουρκία αυτή την στιγμή και όπως όλα δείχνουν και στην Λιβύη όπου και εκεί οι Δυτικοί πιάστηκαν… στον ύπνο.
Μην κοροϊδευόμαστε η Ελλάδα βρίσκεται πάλι στην «πρώτη γραμμή» της σύγκρουσης δύο κόσμων.
Πρέπει να κερδίσει τα μέγιστα, να μην έχει ιδεοληψίες, να υπερασπιστεί μόνο τα δικά της εθνικά συμφέροντα και να αναγκάσει τις ΗΠΑ να τα ακολουθήσουν τα συμφέροντα αυτά, διότι αυτή την στιγμή είμαστε ότι τους έχει απομείνει.. τόσο απλά.
