Η ισλαμική τρομοκρατία και η ανάγκη να λειτουργήσουν ακόμα πιο αποτελεσματικά οι υπηρεσίες πληροφοριών

Η κτηνώδης δολοφονία εκατοντάδων ανθρώπων την Άγια Μέρα του Καθολικού Πάσχα, αποτελεί θλιβερή υπόμνηση ότι η τρομοκρατία είναι παρούσα και αδίστακτη. 321 νεκροί και 500 καταγεγραμμένοι τραυματίες στη Σρι Λάνκα, με το Ισλαμικό Κράτος να αναλαμβάνει την ευθύνη, επιβεβαιώνοντας αυτό που όλοι από την πρώτη στιγμή υποπτεύονταν. Τα περί Ταμίλ και ‘φανατισμένων ινδουιστών’ ήταν απλά αμήχανα αναμασήματα, ηθελημένα αφελών.

Εύλογα είναι τα ερωτήματα για το Ισλαμικό Κράτος και τη δυνατότητά του να σκοτώνει. Δεν έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που και επίσημα η τελευταία λωρίδα εδάφους που κατείχε στη Συρία, πέρασε στον έλεγχο των λεγομένων Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων που αποτελούνται κατά βάση από Κούρδους (αυτούς που ο Ερντογάν θέλει κατά τα άλλα να εξοντώσει !).

Έτσι το «επίγειο χαλιφάτο» που την εποχή που βρέθηκε στο απόγειο της δόξας του κατείχε μια έκταση, 88.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση περίπου με την Βρετανία και εκτείνονταν μεταξύ Συρίας και Ιράκ με 100.000 ενόπλους, έπαψε ως χωρική οντότητα να υπάρχει.

Χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι εξαλείφθηκε. Παράλληλα έχει καταλείψει μια σειρά από δυσεπίλυτα προβλήματα που εγκυμονούν εφιαλτικές προοπτικές.

Πάνω από 6.000 δυτικοί τρομοκράτες «μαχητές» εντάχθηκαν στις τάξεις του. Εξ αυτών περί τις 2.000 έχουν ήδη επιστρέψει στις ευρωπαϊκές χώρες προέλευσής τους. Ο αριθμός για τις ΗΠΑ είναι μικρότερος καθώς εκτιμάται ότι 300 άτομα με Αμερικανική υπηκοότητα πύκνωσαν τις τάξεις του Χαλιφάτου.

Μείζον είναι και το ζήτημα με τους 800 περίπου από τους Δυτικούς τρομοκράτες μαχητές που κρατούνται από τους Κούρδους συμμάχους των ΗΠΑ στη Συρία, έχουν κατά βάση απωλέσει την υπηκοότητά τους, οι δυτικές κυβερνήσεις αρνούνται ή φαίνονται απρόθυμες να επαναπατρίσουν και να δικάσουν για τη συμμετοχή της στην τρομοκρατική οργάνωση και ο Πρόεδρος Τραμπ προειδοποιεί ότι δεν μπορούν να κρατούνται επ’ άπειρω με ευθύνη των Αμερικανών και των συμμάχων τους.

Ο κίνδυνος λοιπόν για τη Δύση και τον κόσμο είναι πολλαπλός. Από τη μια όσοι επιστρέφουν και έχουν βιώματα και εκπαίδευση σε συνθήκες μάχης. Κάποιοι τελούν υπό επιτήρηση, ενώ άλλοι έχουν επιστρέψει χωρίς να καταγραφούν, όπως και τρομοκράτες που έχουν διεισδύσει, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων και έγγραφα όσων έχασαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών και ευρύτερα.

Από κοντά και όσοι έχουν ήδη ριζοσπαστικοποιηθεί χωρίς να έχουν μεταβεί στη Συρία και όσοι υφίστανται κατήχηση από τον λόγο του μίσους, που διακινείται μέσα από το «σκοτεινό δώμα» του Διαδικτύου.

Πέρα εξάλλου από την επιμελητεία για τα μεγάλης κλίμακας δολοφονικά χτυπήματα το Ισλαμικό Κράτος, επενδύει και επαινεί τους «μοναχικούς λύκους». Στον αφιονισμό τους συντελεί τα μάλα η προπαγάνδα περί «διωκόμενου έθνους των μουσουλμάνων».

Απέναντι στην υπαρκτή αυτή απειλή, το έργο των Υπηρεσιών Πληροφοριών, είναι άχαρο. Εν πολλοίς αποτελεί αποστολή «μυρμηγκιού». Προϋποθέτει άοκνη εργασία και μηδαμινό έπαινο και δημοσιότητα. Στηρίζεται ακόμα και στη διαίσθηση σε περιόδους παρατεταμένης ‘ανησυχητικής’ ηρεμίας.

Μπορεί και πρέπει να εκδηλωθεί ακόμα και με τη δειγματοληπτική επιλογή στόχων ενδιαφέροντος και την αναζήτηση συνδέσμων τους, μιας κατά τα άλλα τυπικής και αδιάφορης καθημερινότητας.

Περιλαμβάνει «σάρωμα» όσων έχουν πρόσβαση σε ευαίσθητους και με συμβολική σημασία χώρους και στηρίζεται σε μέγιστο βαθμό στη συνεχή συνεργασία και ανταλλαγή πληροφοριών διεθνώς, με επιμέλεια, όρους εγγυήσεων και στεγανότητας και χωρίς προκαταλήψεις.

Καμιά ολιγωρία και ανεπάρκεια των κρατικών αξιωματούχων και όσων τους επιλέγουν δεν είναι ανεκτή. Γιατί απλά οι συνέπειες είναι τραγικές. Και ο εφιάλτης δεν προειδοποιεί.

Η ελευθερία δε μας χαρίστηκε. Πρέπει να την υπερασπιστούμε. Τραυματίστηκε στη Σρι Λάνκα. Είναι πλήγμα για όλους μας. Όπως και ευθύνη μας να γρηγορούμε.