Είπε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απευθύνοντας ευχές για την Ανάσταση του Κυρίου:
«…το άφατο Θαύμα και το ανέσπερο Φως της Ανάστασης του Θεανθρώπου να φωτίζει τους Πολίτες της Μεγάλης Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας, ώστε με την ετυμηγορία τους να υπερασπισθούν το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα έναντι των μορφωμάτων λαϊκισμού και ρατσισμού που το επιβουλεύονται, έχοντας πάντα κατά νου ότι αυτά επιβουλεύονται, κατ’ ουσίαν και κατ’ αποτέλεσμα, τον Άνθρωπο, την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.»
Αν ήμουν εγώ στη θέση του, πολύ πιθανόν να έκανα σχεδόν την ίδια δήλωση. Ξέρετε, εμείς οι ευρωσκεπτικιστές, είμαστε οι μόνοι που αγαπούν πραγματικά την Ευρώπη. Εκείνος όμως; Από πού κι ως πού; Κάποιος που υπερασπίζεται την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη σημερινή της μορφή και με την ατζέντα που αυτή προσπαθεί να προωθήσει, πώς μπορεί να αποκαλεί τους διαφωνούντες ρατσιστές και λαϊκιστές; Πώς μπορεί, όταν ο μόνος πραγματικός ρατσισμός είναι αυτός εις βάρος των γηγενών Ευρωπαίων, ενώ ο βέβαιος λαϊκισμός προέρχεται απ’ όσους έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι ο γάιδαρος πετάει – βλ. μετριοπαθές Ισλάμ;
Κίνδυνος για τον Άνθρωπο
Όταν μας σκοτώνει καθημερινά η κυβέρνηση που τον εξέλεξε και ο ίδιος στηρίζει με συνέπεια, ώντας ο μόνος ίσως που θα μπορούσε να δώσει τέλος στον κόκκινο ζυγό που βιώνουμε, πώς μπορεί να μιλά για ανθρωπιά;
Πόσο ανθρώπινο είναι να συναινείς στον εξανδραποδισμό ενός ολόκληρου έθνους μέσω ανηλεούς φορολόγησης, που ως μοναδικό στόχο έχει να εξαθλιώσει την πάλαι ποτέ μεσαία τάξη του και να το θέσει υπό την ομηρία ενός αναποτελεσματικού, διεφθαρμένου και σπάταλου αριστερού κράτους, που δεν ανταποδίδει το παραμικρό απ’ όσα εισπράττει;
Πώς μπορεί να μιλά για τον Άνθρωπο, όταν σιγεί, βλέποντάς τον ανυπεράσπιστο έναντι φυσικών καταστροφών, αλλά και έναντι του εγκλήματος και του κύματος περιφρόνησης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας που ανεμπόδιστα σκεπάζει την πατρίδα μας;
Κίνδυνος για την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία
Τι θα πει ακριβώς «Ευρωπαϊκή Δημοκρατία»; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Ψηφίζουμε αυτούς που στις Βρυξέλλες αποφασίζουν για τις τύχες μας και δεν το ξέρουμε; Τον κ. Αβραμόπουλο, τον ιεραπόστολο του εποικισμού της Ευρώπης από μουσουλμάνους, τον ψηφίσαμε; Μήπως αυτή η «Δημοκρατία» των δοτών, τρέμει στη σκέψη ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους αιρετούς, τους πραγματικούς εκφραστές της δημοκρατίας δηλαδή;
Και πόσο θεσμικά πρέπον είναι, να υπαινίσσεται ένας Πρόεδρος ότι είναι ρατσιστές και λαϊκιστές, όσοι αντιτίθενται στον αναμφισβήτητα αυταρχικό και ανεξέλεγκτο μηχανισμό που έχει στηθεί στις Βρυξέλλες από μία δράκα γραφειοκρατών;
Πόσο δημοκρατική είναι αυτή η συντονισμένη επίθεση που οι Ευρωπαίοι πολίτες δέχονται από θρασείς πολιτικούς νάνους, που δε διστάζουν να προεξαγγέλλουν πανηγυρικά την λογοκρισία, να καθυβρίζουν, να δαιμονοποιούν και να περιθωριοποιούν οιονδήποτε – έθνη ολόκληρα, αν χρειαστεί – αντιτίθεται στα ιδεοληπτικά οράματά τους;
Κίνδυνος για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό
Όταν απειλείται περισσότερο από ποτέ η χριστιανική πίστη, όταν καταπιέζεται περισσότερο από ποτέ η ελευθερία του λόγου, όταν απειλείται η αξιοπρέπεια της γυναίκας, όταν η τέχνη λογοκρίνεται, όταν ο τρόπος ζωής μας βιάζεται και όταν ο πολιτισμός κάποιων άλλων επιβάλλεται, για ποιον πολιτισμό μιλά ο Πρόεδρος;
Καλό θα ήταν ο κ. Παυλόπουλος να συνεχίσει να σιγεί. Το ξέρει καλύτερα το άθλημα.
*Ο Παναγιώτης Δούμας είναι επιχειρηματίας, επικεφαλής της πολιτικής κίνησης ΕΘΝΟΣ+ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών και υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στο Νότιο Τομέα της Περιφερείας Αττικής με το συνδυασμό Δημιουργία του Θάνου Τζήμερου.
