Το έρμο κοινοβουλευτικό «Savoir vivre»

Παρακολούθησα στιγμιότυπα από τη λογομαχία μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

Το ερώτημα που ετέθη στους κόλπους της δεξιάς ήταν το κατά πόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπρεπε να απαντήσει στις προκλήσεις του πρωθυπουργού και του υφυπουργού Υγείας. Και συμπληρώνω: Τι κατάφερε αλήθεια καταδεικνύοντας ότι και ο πρωθυπουργός έχει «παρτίδες» με επιχειρηματίες; Ότι είναι καλύτερος ή ότι είναι το «μη χείρον»;

Είναι βέβαιο, ότι το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου έχει καταπέσει σε ιστορικά χαμηλά. Προσομοιάζει όλο και περισσότερο στις εικόνες που μας έρχονται από τα κοινοβούλια της Τουρκίας, της Ουκρανίας, της Αλβανίας ή και της Κορέας. Η εικόνα του Πολάκη, να έχει κατέβει από τα υπουργικά έδρανα και να στέκεται απειλητικά μπροστά στον αμήχανο Κυριάκο Μητσοτάκη, τα λέει όλα.

Πότε ξεκίνησε το κακό

H κατάργηση του «savoire vivre» στην πολιτική ζωή της χώρας – ας μου συγχωρεθούν σήμερα οι «βαρβαρισμοί» – ξεκίνησε από τα τηλεπαράθυρα της δεκαετίας του ’90 και εκπληρώθηκε με την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή το 2007 και της Χρυσής Αυγής το 2012. Το ήθος εξαφανίστηκε, η ευγένεια χάθηκε και μαζί με αυτά όλα όσα θα θύμιζαν ότι η βουλή είναι ο οίκος των αρίστων, τους οποίους ο ελληνικός λαός επέλεξε να τους εκπροσωπεί.

Θα θυμάστε το 2007 όλοι τον τρόπο, με τον οποίο πρωτοεμφανίστηκαν στο κοινοβούλιο κάτι τύποι με αμπέχονα και δημοσιογραφικά γελεκάκια σαν τον «άνετο και κουλ» Γρηγόρη Ψαριανό, που σήμερα κοσμεί πλέον τις τάξεις τις «εκσυγχρονισμένης» Νέας Δημοκρατίας. Και φυσικά, θα ενθυμείστε τις ουκ ολίγες παρεμβάσεις οχλαγωγίας της ξεγραβατωμένης Χρυσής Αυγής, σαν κι αυτή που οδήγησε στο περιβόητο «Φρουρά, Φρουρά!».

Το Κομμουνιστικό Κόμμα

Η λαϊκή ρήση «ο τύπος κάνει την ουσία», όμως, δεν είναι εσφαλμένη. Και στην πραγματικότητα, όλα ξεκίνησαν όταν εισήλθαν στη βουλή αυτοί που μέχρι και σήμερα έχουν ως καταστατικό σκοπό τους να την καταργήσουν.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα. Κάνοντας μία αναζήτηση σε παλαιό αρχειακό υλικό, διεπίστωσα ότι το κόμμα που από την αρχή της μεταπολιτεύσεως παραβίαζε τον άγραφο ενδυματολογικό κώδικα της βουλής ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όχι, ο Χαρίλαος Φλωράκης φορούσε τη γραβάτα του. Όμως, διακρίνει κανείς εύκολα σωρεία άλλων «κόκκινων» βουλευτών που δεν το έκαναν.

Και γιατί δεν το έκαναν; Διότι ήθελαν να εμφανίζονται ως περισσότερο συμβατοί με την εκλογική τους βάση. Την τακτική ακολούθησε αργότερα και το ΠΑΣΟΚ και φτάσαμε σήμερα να διακρίνουμε παραβάτες του «κοινοβουλευτικού dress-code» σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Να υποθέσουμε λοιπόν, ότι όλοι αυτοί συνδέονται με μία εκλογική βάση, η οποία αποστρέφεται τη γραβάτα και τον ευγενή, σοβαρό και συγκροτημένο λόγο. Ίσως έτσι να νομίζουν, όμως δεν είναι αυτή η αλήθεια.

Θα τολμούσα μάλιστα να πω, ότι μάλλον ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, καθώς η σημερινή βουλή, περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη, είναι αποξενωμένη από τον ελληνικό λαό. Η αφαίρεση δε της γραβάτας, εξυπηρετεί απλά το λαϊκό άλλοθι, όσων συνέπραξαν, ενεργά ή παθητικά, στη μετωπική επίθεση κατά του λαού μας, των περιουσιών του, των αξιών του και της εθνικής του συνειδήσεως και αξιοπρέπειας.

Η σημασία ενός κώδικα συμπεριφοράς και ένδυσης

Οι καλοί τρόπο, η ευγένεια και το κάλλιστο ντύσιμο, δεν είναι απλά ένας υποκριτικός καθωσπρεπισμός. Ούτε είναι ζήτημα «τυπολατρείας και κομφορμισμού», όπως πολύ εύστοχα είχε γράψει πριν μερικά χρόνια ο Άγγελος Στάγκος στην «Καθημερινή».

Έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο οποίος δείχνει, αλλά και εμπνέει σεβασμό και πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Το κοστούμι, η γραβάτα, αλλά και ο λόγος του κάθε πολιτικού είναι η στολή του. Διασφαλίζει, ειδικά εντός του κοινοβουλίου, μία στοιχειώδη ομοιομορφία, που στέλνει αντίστοιχα το μήνυμα μίας στοιχειώδους σύμπνοιας.

Φανταστείτε έναν στρατό, όπου ο καθένας θα φορούσε ό,τι φοράει στο καφενείο. Πόσο ασφαλείς θα νιώθατε;

Είναι ανάγκη λοιπόν, η καθιέρωση ενός υποχρεωτικού ενδυματολογικού κώδικα στη βουλή. Είναι βέβαιο ότι από μόνος του θα επέβαλλε στους βουλευτές τουλάχιστον την εγκράτεια που τους στερεί μια αμφίεση, ανάλογη με αυτή κάποιου που βγήκε για τσίπουρα με τα φιλαράκια του.

* Ο Παναγιώτης Δούμας είναι επιχειρηματίας, επικεφαλής της πολιτικής κίνησης ΕΘΝΟΣ+ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών και υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στο Νότιο Τομέα της Περιφερείας Αττικής με το συνδυασμό «Δημιουργία στην Αττική» του Θάνου Τζήμερου.