Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει μα η προδοσία… μένει!

Είναι αναμφίβολα καλό που ηττήθηκε η αριστερή κυβέρνηση, όμως να μη δημιουργούνται ψευδαισθήσεις για τα μέτωπα των εθνικών θεμάτων.

Δεν ξέρω τι παπάτζες πουλάγανε στον Τσίπρα ο Βερναρδάκης, ο Παππάς και τα άλλα παιδιά, και τίποτα καψοκαλύβηδες δημοσκόποι, αλλά είναι φανερό πως έπαθαν το «σύνδρομο του μπούνκερ»: Οταν ο Αδόλφος και το επιτελείο του ήταν πια κλεισμένοι στο καταφύγιο της Καγκελαρίας, με τον Κόκκινο Στρατό να έχει πλέον εισβάλει στο Βερολίνο, η προπαγάνδα τους ήταν πως τα «μυστικά όπλα» και η στρατιά του Στάινερ θα «έσπαγαν» την πολιορκία και θα συνέτριβαν τον εχθρό σε Ανατολή και Δύση, αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας και προσφέροντας κυριολεκτικά στο «παρά ένα» τη νίκη στους Γερμανούς.

Τα μυστικά όπλα δεν είχαν προλάβει να αναπτυχθούν ή ήταν σε εμβρυακό στάδιο. Τα αεριωθούμενα μαχητικά βγήκαν σε παραγωγή, αλλά ήταν λίγα και χρησιμοποιήθηκαν λάθος.

Το γερμανικό πρόγραμμα ατομικής βόμβας, ευτυχώς, έχασε την κούρσα από τους Αμερικανούς, αλλιώς σήμερα θα ήμασταν κανονικό gau, και όχι μόνο οικονομικό – φορολογικό.

Το πυραυλικό πρόγραμμα επίσης δεν έφτασε σε επίπεδα βεληνεκούς, ακρίβειας στόχευσης και εκρηκτικής ισχύος, που θα μπορούσε να ανατρέψει την υπεροχή της θηριώδους αμερικανικής και ρωσικής παραγωγής όπλων.

Η δε στρατιά του Στάινερ ήταν λίγες χιλιάδες υπολείμματα αποδεκατισμένων μονάδων, ναύτες χωρίς καράβια και αεροπόροι χωρίς αεροπλάνα, οι οποίοι θα πολεμούσαν ως πεζικάριοι. Ο Αδόλφος και το επιτελείο του είχαν χάψει την ίδια τους την προπαγάνδα.

Μόνο όταν τα σοβιετικά άρματα μάχης έφτασαν στην πόρτα του καταφυγίου ήρθε η επίγνωση της αλήθειας και άρχισαν να αυτοκτονούν ένας-ένας.

Ετσι και ο Τσίπρας και το επιτελείο του: Ξεκίνησαν με ΔΙΚΗ τους πρωτοβουλία τη φοβερής σύλληψης ιδέα του Κοτζιά και του Παππά για την «επίλυση» του σκοπιανού ζητήματος, με στόχους να καταγάγουν πλήγμα στον ελληνικό «εθνικισμό» και τη διάσπαση της Ν.Δ., διότι γνώριζαν τις χαζοχαρούμενες θέσεις της σημερινής ηγετικής ομάδας, που δεν είχε αντίρρηση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις και ήταν εχθρική απέναντι στα συλλαλητήρια και στην αυστηρή και σωστή θέση του Συμβουλίου Αρχηγών του 1992, «ούτε σύνθετο ούτε παράγωγο, καμία χρήση του όρου ‘’Μακεδονία’’ στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων».

Μόλις ο Μητσοτάκης όμως οσμίστηκε τη διάσπαση, υιοθέτησε μια μεσοβέζικη θέση, καταπίνοντας το όνομα, αλλά κάνοντας τον μακεδονομάχο για τα επιμέρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακάθεκτος, προχώρησε στην προδοτική συμφωνία, με την οποία διαφωνούν σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του.

Παράλληλα, ζήσαμε ένα όργιο προπαγάνδας. Από την κωμωδία της «ρωσικής παρέμβασης» με τις φαιδρότητες των απελάσεων Ρώσων διπλωματών, μέχρι τις καθημερινές ύβρεις και συκοφαντίες προς τα αμέτρητα πλήθη των συλλαλητηρίων. Τι γραφικούς, τι θρησκόληπτους, τι φασίστες μάς είπαν… «Ετερόκλητα πλήθη» μάς αποκαλούσε όλους ο πρωθυπουργός.

Οταν μαλώνεις με τον λαό σου και την αλήθεια, είναι ζόρικα τα πράγματα. Ουδέποτε η εξύβριση του ψηφοφόρου αποτέλεσε μέσο προσέλκυσης ψηφοφόρων. Κανείς δεν είπε «ποπό, ο Αλέξης με είπε φασίστα που υπερασπίζομαι τη Μακεδονία, ας πάω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για να του αποδείξω πως είμαι καλό και προοδευτικό παιδί».

Αντιθέτως, πήγαν στο παραβάν και η διαφορά στον Βορρά έγινε σφυριά στο κεφάλι. Κι όμως, έλεγαν δημόσια -μου τα έλεγαν κι εμένα φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ- πως τάχα η Μακεδονία είναι τεταρτοπέμπτο ζήτημα για να αποφασίσουν οι πολίτες τι θα ψηφίσουν. Καλά κρασιά!

Εκαναν προπαγάνδα και την πίστευαν κιόλας. Και τη χώρα πρόδωσαν, έβλαψαν τα συμφέροντά της και τον εαυτό τους τον υπονόμευσαν.

Οι Πρέσπες ήταν προδοσία, αλλά και αυτοπυροβολισμός του κυβερνώντος κόμματος. Η έκπληξη της Μέρκελ, όταν της ξεφούρνισε την πρωτοβουλία του ο πρωθυπουργός, δεν τον ξένισε. Δικαίως δεν πίστευε στα αυτιά της η Frau Kanzlerin για την ανόητη και βλαπτική υποχώρηση.

Ομως, θα στενοχωρήσω όλους τους καλούς φίλους και τις φίλες που επιχαίρουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, όμως η βλάβη που επέφερε στην Πατρίδα μένει. Κανείς από αυτούς που έρχονται δεν θα καταγγείλει ή, έστω, αμφισβητήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ούτε ο επερχόμενος πρωθυπουργός ούτε ένας ευρωβουλευτής, βουλευτής, υποψήφιος ή στέλεχος της Ν.Δ. δεν έχει την αυτονόητη εθνική θέση της καταγγελίας της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το έκανε και η Ν.Δ. βολεύτηκε που άλλος έκανε τη βρομοδουλειά. Ηδη μας έχουν εξηγήσει πως «είναι διεθνής υποχρέωση της χώρας πλέον», «θα είναι καταστροφική η καταγγελία» κ.λπ. Μόνο κάτι ψελλίσματα, για τάχα επιδίωξη «βελτίωσης». Θα της γυαλίσουν τα χρώμια, ξέρω ‘γώ…

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, επιτέλους, όμως η «Βόρεια Μακεδονία» μένει, διότι οι μεν δύο μονομάχοι συμφωνούν στο όνομα, από τους δε μικρούς δεν υπάρχει κανείς σοβαρός και αξιόπιστος στη Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο για να αγωνιστεί για ανατροπή των προδοτικών τετελεσμένων.

Μόνο στο βάθος του μέλλοντος μπορεί να ανατραπεί αυτό από άλλους παράγοντες, όπως η δημογραφική έκρηξη των Αλβανών, και όχι γιατί κάποια κινηματική ελληνική πολιτική δύναμη πήρε την εξουσία και απεκατέστησε τα εθνικά συμφέροντα.

*Ο Φαήλος Κρανιδιώτης είναι Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ