Η Τουρκία, από τις αρχές Μαΐου, έχει εισβάλλει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας και πραγματοποιεί παράνομη, σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, γεώτρηση, 37 ναυτικά μίλια δυτικά της Πάφου, με το γεωτρύπανο Φατίχ (Πορθητής).
Ένα δεύτερο τουρκικό γεωτρύπανο, το «Γιαβούζ» (Σουλτάνος Γιαβούζ Σελίμ) , κατευθύνεται ήδη προς την κυπριακή ΑΟΖ για να πραγματοποιήσει άλλη γεώτρηση, πιθανότατα στον κόλπο της Καρπασίας.
Προσοχή, τα ονόματα στα γεωτρύπανα δε δόθηκαν τυχαία, έχουν τη σημειολογία τους. Η Ελλάδα παρακολουθεί και μαζί με την Κύπρο διαμαρτύρεται με διπλωματικά μέσα αλλά δεν ενεργεί.
Η Τουρκία δευτερευόντως ενδιαφέρεται αν θα ανακαλύψει υδρογονάνθρακες κι’ αν θα υπερασπιστεί τα οικονομικά συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Το πρώτιστο ενδιαφέρον της Άγκυρας είναι να ακυρώσει de–facto την ανεξάρτητη υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία θεωρεί «εκλιπούσα» και κατά συνέπεια δεν της αναγνωρίζει το δικαίωμα κυριαρχίας στην ΑΟΖ του νησιού.
Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι η ΑΟΖ της Κύπρου είναι τμήμα της υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας η οποία συναντάει αυτές της Αιγύπτου και της Λιβύης.
Με τον τρόπο αυτό η Άγκυρα διαμηνύει στα κράτη της περιοχής, στις Μεγάλες Δυνάμεις και στις πετρελαϊκές εταιρείες ότι καμιά διευθέτηση στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική της καθοριστική συμμετοχή.
Επιχειρεί να επιβεβαιώσει το ρόλο της ως ηγεμονική περιφερειακή δύναμη.
Με ανάλογους ισχυρισμούς η Τουρκία αμφισβητεί την εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ – δεν έχουμε τολμήσει να την ανακηρύξουμε – υποστηρίζοντας ότι όλα τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα το σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο) κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας και κατά συνέπεια δεν δικαιούνται ΑΟΖ, πέραν των χωρικών υδάτων τους. Όλα αυτά δεν έχουν καμιά νομική βάση σύμφωνα με τη διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Γι’ αυτό η Τουρκία δεν έχει υπογράψει αυτήν τη Σύμβαση.
Η νέα τουρκική εισβολή – Αττίλας 3 – στην κυπριακή ΑΟΖ «νομιμοποιείται» μόνο με την προβολή αεροναυτικής ισχύος. Τα δύο γεωτρύπανα και τα δύο ερευνητικά πλοία συνοδεύονται και προστατεύονται από τουρκικές φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη. Αυτό το τονίζουν σε κάθε ευκαιρία οι κυβερνητικοί παράγοντες της γείτονος, προκειμένου να τρομοκρατήσουν ακόμη περισσότερο τη φοβική ελληνική πλευρά.
Αθήνα και Λευκωσία, τελείως προβλέψιμες για την Άγκυρα, αντέδρασαν με διπλωματικές ενέργειες και προσπάθησαν να εκμαιεύσουν δηλώσεις κυρίως από την ΕΕ και τις ΗΠΑ που να καταδικάζουν τις πειρατικές ενέργειες της τουρκικής πλευράς.
Όντως στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ (20-6-19) αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:
– Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις τρέχουσες παράνομες δραστηριότητες γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη απαντήσει στις επανειλημμένες εκκλήσεις της ΕΕ να σταματήσει αυτές τις δραστηριότητες.
– Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει τις σοβαρές άμεσες αρνητικές επιπτώσεις που έχουν αυτές οι παράνομες ενέργειες σε ολόκληρο το φάσμα των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας.
– Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Τουρκία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απέχει από τέτοιου είδους ενέργειες.
– Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εγκρίνει την πρόσκληση προς την Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να υποβάλουν χωρίς καθυστέρηση επιλογές για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων στοχευμένων μέτρων.
Πολύ λίγα, πολύ αργά. Όλη αυτή η λεκτική υποστήριξη προς την Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρόκειται βεβαίως να σταματήσει την υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών.
Τα μέτρα (κυρώσεις κατά προσώπων και εταιρειών, πάγωμα συνεργασίας σε ορισμένους τομείς κλπ) που τυχόν ληφθούν, αν ληφθούν, θα είναι πρακτικά ανώδυνα – δεν θα έχουν «σιδερένια δόντια» – μπροστά στα γεωπολιτικά οφέλη της Τουρκίας που στο μεταξύ θα έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, μετά το έδαφος, και στη θάλασσα της Κύπρου.
Μόνο πολιτικά αφελείς μπορούν να ελπίζουν ότι η «έκφραση σοβαρών ανησυχιών», η προτροπή «σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου» και η πρόθεση μελλοντικής εφαρμογής «στοχευμένων μέτρων» θα σταματήσουν ή έστω θα επιβραδύνουν τη νεο-οθωμανική επέλαση.
Θυμίζουμε ότι ο «πολιτικός χυλός» της ΕΕ επί 45 χρόνια ανέχεται την κατοχή του 37,5% του εδάφους ενός κράτους – μέλους της από μια τρίτη χώρα (Τουρκία) χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση.
Αντίθετα, με μεγάλη ευκολία, επέβαλε οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία για την Κριμαία και στη Βενεζουέλα για τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών της.
Καθόλου τυχαία ο Αττίλας 3 εξελίσσεται όταν η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και η ΕΕ είναι ακέφαλη, με τις διάφορες πολιτικές φατρίες να συγκρούονται για το διαμοιρασμό των ηγετικών πόστων (Πρόεδρος της Επιτροπής, Πρόεδρος του Συμβουλίου, Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Επίτροπος Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, Πρόεδρος ΕΚΤ).
Κάποιοι θα αναρωτηθούν: Τι μπορούσε να γίνει; Η μητέρα πατρίδα έχει ηθική και πολιτική υποχρέωση να υπερασπιστεί την ΑΟΖ της Κύπρου.
Η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας και οφείλει να την υπερασπιστεί όπως ακριβώς ισχυρίζεται ότι κάνει η Τουρκία για τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Σε διαφορετική περίπτωση καταρρέει η οποιαδήποτε αποτρεπτική αξιοπιστία του Ελληνισμού στο σύνολό του.
Το πολιτικό προσωπικό στην Αθήνα επιχειρεί να καθησυχάσει τους πολίτες λέγοντας ότι διαθέτει εγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο αντιμετώπισης μιας σοβαρής τουρκικής πρόκλησης που θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος δήλωσε πρόσφατα:
«Η Άγκυρα ούτε να διανοηθεί δεν πρέπει, να προσπαθήσει να μεταφέρει τη συμπεριφορά της σε δικά μας νερά. Εμείς έχουμε Πολεμικό Ναυτικό και έχουμε στείλει παντού τα αναγκαία σήματα ότι δεν πρέπει κανείς να διανοηθεί να έρθει στα δικά μας νερά».
Ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ενώ η ΝΔ και ο, συνήθως λαλίστατος, αρχηγός της Κυριάκος Μητσοτάκης «ποιούν την νήσσαν», κοινώς «κάνουν την πάπια».
Τα αμείλικτα ερωτήματα είναι: Τα νερά της Κύπρου δεν είναι ελληνικά; Μήπως είναι τουρκικά; Τα αναγκαία σήματα γιατί δεν εστάλησαν εγκαίρως και για την ΑΟΖ της Κύπρου;
Το Πολεμικό Ναυτικό υπερασπίζεται μόνο τον ελλαδικό χώρο ή τα συμφέροντα όλου του έθνους;
Αποτελεί ή όχι προδοσία να εγκαταλείπονται οι 800.000 Ελληνοκύπριοι στις ορέξεις της Τουρκίας και τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα να «κρύβονται» πίσω από το γεγονός ότι η μικρή Κύπρος δε διαθέτει Πολεμικό Ναυτικό. Μήπως γι’ αυτό από την εποχή Σημίτη εγκαταλείφθηκε το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα»;
Τα ετεροπροσδιορισμένα κόμματα «εξουσίας» στην Αθήνα δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι μετά την κυπριακή ΑΟΖ το Φατίχ και το Γιαβούζ θα βρεθούν έξω από το Καστελόριζο, νότια της Κρήτης και στο μέσον του Αιγαίου αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε αποτρεπτική δράση.
Το διακύβευμα δεν είναι οι υδρογονάνθρακες αλλά η ανατροπή των γεωπολιτικών δεδομένων και η μετατροπή της Ελλάδας σε δορυφόρο των Νεο-οθωμανών.
Οι ελληνικές φρεγάτες και τα υποβρύχια έπρεπε να βρίσκονται στην ΑΟΖ της Κύπρου, να κάνουν επίδειξη σημαίας και να μην αφήνουν τα τουρκικά πλοία να βολτάρουν ανενόχλητα σαν να πρόκειται για δικά τους νερά. Και αυτό όχι για να γίνει πόλεμος αλλά για να μη χρειαστεί να γίνει. Μόνο μια αξιόπιστη αποτρεπτική δράση μπορεί να σταματήσει ένα αναθεωρητικό κράτος.
Η Τουρκία αντιπροσωπεύει για τον Ελληνισμό μια «απέραντη απειλή» που δεν έχει όρια, παρά μόνο αν εμείς βάλουμε όρια.
Τα τελευταία δέκα χρόνια η Τουρκία υλοποιεί ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα αναπτύσσοντας παράλληλα την εγχώρια αμυντική βιομηχανία της. Στην Ελλάδα τα μνημονιακά κόμματα επέλεξαν την παραμονή στην Ευρωζώνη, την εξυπηρέτηση του χρέους και αναπόφευκτα τον περιορισμό, μεταξύ πολλών άλλων και των αμυντικών δαπανών.
Έτσι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του δήλωσε: «Η αναλογία δυνάμεων (σ.σ. με την Τουρκία) έχει διαταραχθεί. Αυτά που ξέραμε για τους συσχετισμούς έχουν αλλάξει».
Το 2018 η Ελλάδα πλήρωσε μόνο για τόκους, όχι για χρεολύσια, του ευρω-χρέους 5,7 διs. ευρώ.
Μ’ αυτά τα χρήματα, ενός μόνο έτους, θα μπορούσαν να αγοραστούν, ενδεικτικά αναφέρονται, 4 γαλλικές φρεγάτες FREMM, με αντιαεροπορική άμυνα περιοχής (όχι σημείου όπως οι υπάρχουσες φρεγάτες) και τουλάχιστον 30 αμερικανικά F-35.
Από το 2010 πληρώσαμε μόνο για τόκους 77,7 δις. ευρώ. Αν μόνο το 1/3 του ποσού αυτού δινόταν τμηματικά για την αγορά οπλικών συστημάτων και την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας η Τουρκία σήμερα «θα καθόταν στα αυγά της».
Αρκεί μια ματιά να ρίξει κανείς στο χάρτη για να αντιληφθεί ότι ο Ελληνισμός για να υπερασπιστεί το Αρχιπέλαγος και την Κύπρο χρειάζεται αεροναυτική ισχύ τουλάχιστον ίση μ’ αυτήν της επιδρομικής Τουρκίας.
Ο χρόνος επιβίωσης του έθνους τελειώνει. Ακούει κανείς; Καταλαβαίνει κανείς; Ή το μόνο που ενδιαφέρει τα κόμματα «εξουσίας» είναι η ψηφοθηρία προκειμένου να διαχειριστούν μια μικρή και εξευτελισμένη Ελλάδα;
* Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».
