Όταν ο κ. Μητσοτάκης θα αντιληφθεί πως η Κύπρος δεν είναι μακριά: Απονευρωμένη η αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις

Τα όσα ειπώθηκαν μετά τη συνάντηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στη Λευκωσία, δεν απέφυγαν τον πειρασμό να επαναλάβουν τα γνωστά και τετριμμένα, τα διακηρυκτικά, γενικόλογα.

Το πρώτο ταξίδι του Έλληνα Πρωθυπουργού μετά την εκλογή του, όπως προβλέπει το ελληνικό έθιμο, γίνεται στην Κύπρο. Πραγματοποιείται, βέβαια, σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη, κρίσιμη, με πιεστικές κυκλωτικές κινήσεις από Ερντογάν.

Συνήθως εκείνα που λέγονται δημόσια πλεονάζουν των όσων συζητήθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Είθε να μην ισχύσει τούτο σε αυτή την περίπτωση.

Αν και αυτό είναι μάλλον χλωμό καθώς ο Έλληνας Πρωθυπουργός επέλεξε από τη Λευκωσία να ενημερώσει την ελλαδική κοινή γνώμη και για τα φορολογικά νομοσχέδια της κυβέρνησης του! Προφανώς και του βγήκε το άγχος για την οικονομία της Ελλάδος, αλλά και η ιεράρχηση των στόχων του. Ως προς την αντίδραση στην τουρκική προκλητικότητα, αυτή φάνηκε απονευρωμένη.

Αναφέρθηκε σε μια «οργανωμένη αντίδραση, η οποία δεν είναι μια αντίδραση που προφανώς περιορίζεται στην άριστη συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, είναι μια αντίδραση που αφορά και την ίδια την ΕΕ». Από μια έννοια καθιστά την κρίση με την Τουρκία ευρωπαϊκό ζήτημα, καθώς όπως εξήγησε αφορά και την ενεργειακή πολιτική της Ένωσης. Ωστόσο, αυτό που κάποιος μπορεί να διαβάσει πίσω από τις γραμμές, είναι πως η όποια αντίδραση μπορεί να υπάρξει, αυτή είναι μέσα από την Ε.Ε. Με μέτρα, τα οποία μάλλον δεν θα επηρεάσουν τους επεκτακτικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας.

Όταν προ μηνών η Τουρκία θέλησε να στείλει το «Μπαρμπαρός» στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος, η Αθήνα έστειλε μια φρεγάτα και το ανέκοψε. Η Αθήνα δεν έπραξε το ίδιο όταν το τουρκικό γεωτρύπανο «Πορθητής» εισέβαλε στις 4 Μαΐου στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτά επί προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία προφανώς υιοθέτησε το δόγμα Καραμανλή ότι «η Κύπρος είναι μακριά». Αυτό το δόγμα ίσχυσε από το 1974 και εντεύθεν με ένα μικρό διάλλειμα επί Ανδρέα Παπανδρέου, που θεωρητικά συγκροτήθηκε το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα και «το Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» μετατράπηκε στο «συναποφασίζουν».

Κι όμως, πέραν από τις στενές αδελφικές σχέσεις, η Ελλάδα θα μπορούσε να δημιουργήσει στην περιοχή και συμφέροντα. Άλλες χώρες το επιδιώκουν χρησιμοποιώντας την Κύπρο. Η Ελλάδα το μόνο που κάνει είναι να συμμετάσχει στα τριμερή σχήματα συνεργασίας με χώρες της περιοχής. Κι αυτό με πρωτοβουλία της Κύπρου.

Εκείνο που θα πρέπει να πιστωθεί στον Έλληνα Πρωθυπουργό είναι πως μόλις έχει αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας και βρέθηκε να τον έχει δεσμεύσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να μετέχει σε μια άτυπη και στη συνέχεια σε… επίσημη Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό. Το ίδιο έκανε ο Κύπριος Πρόεδρος και με τον προκάτοχο του κ. Μητσοτάκη. Τον έσυρε σε δύο Πενταμερείς χωρίς να διαβουλευθεί μαζί του. Το Κυπριακό συζητήθηκε στην κατ΄ ιδίαν συνάντησή τους και μάλλον είχε περισσότερο ενημερωτικό χαρακτήρα.

Ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να ακούσει. Εάν, όμως, ακολουθεί τις αποφάσεις της Λευκωσίας, καλές ή κακές, θεωρώντας πως έτσι θα απαλλαγεί τον… πονοκέφαλο, κάνει λάθος. Θα φορτωθεί νέες περιπέτειες. Και τότε θα αντιληφθεί πως η Κύπρος δεν είναι καθόλου μακριά.