Ποιος θα αναχαιτίσει τα κατσίκια στα δάση;

Εντάξει το εμπεδώσαμε. Η νέα κυβέρνηση του «επιτελικού κράτους», όπως και οι προηγούμενες, αδυνατεί να προστατεύσει την Ελλάδα από τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Μόνο στην κεντρική Εύβοια κάηκαν πρόσφατα περίπου 25.000 στρέμματα πυκνού δάσους Natura και καλλιεργειών. Ο πρωθυπουργός και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που επισκέφτηκαν την περιοχή, εξέφρασαν την ικανοποίηση τους για το ότι δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα και απώλειες περιουσιών.

Ένα σχεδόν μήνα μετά τις τελευταίες εκλογές λειτουργούν ακόμη μικροκομματικά και προσπαθούν, εμμέσως, να συγκρίνουν την πυρκαγιά στην Εύβοια με την περσινή τραγωδία στο Μάτι. Θέλουν να επικοινωνήσουν το μήνυμα : «Εμείς είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους».

Μόνο που η πυρκαγιά στο Μάτι ήταν σε πυκνοκατοικημένη περιοχή αυθαίρετης δόμησης εντός δάσους. Θεωρούν ότι λίγοι από το πόπολο αντιλαμβάνονται τη διαφορά.

Πολλά είπαν οι κυβερνητικοί αλλά κουβέντα για ενίσχυση των, ανεπαρκών και γερασμένων, εναέριων μέσων πυρόσβεσης. Μια φωτιά σε δάσος όταν πνέουν ισχυροί άνεμοι πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά τις πρώτες 1 έως 2 ώρες, μετά γίνεται ανεξέλεγκτη.

Η χώρα χρειάζεται ένα μεγάλο στόλο αεροσκαφών πυρόσβεσης ώστε η κάθε πυρκαγιά, στο μικρότερο δυνατό χρόνο από την έναρξή της, να δέχεται ένα σαρωτικό «βομβαρδισμό» με συνεχείς ρίψεις ακόμα και ανά λεπτό.

Με δύο ή τέσσερα αεροσκάφη και τέσσερα ελικόπτερα, που χρειάζονται ένα τέταρτο ή είκοσι λεπτά το καθένα για ανεφοδιασμό με νερό, η φωτιά δε σβήνει, απλώς επιβραδύνεται για λίγο.

Τυπικά η Ελλάδα διαθέτει 18 αεροσκάφη Canadair από τα οποία τα 11(CL-215) είναι ηλικίας πάνω από 40 ετών και τα 7 (CL-415) ηλικίας πάνω από 15 ετών. Πολλά από τα αεροσκάφη αυτά βρίσκονται συνήθως σε συντήρηση ή μακροχρόνια επισκευή, αν υπάρχουν ανταλλακτικά. Γιατί καμιά κυβέρνηση δε φρόντισε να έχουμε 60 – 70 πυροσβεστικά αεροσκάφη τύπου Canadair;

Γιατί κανείς δε μιλάει για ενίσχυση του στόλου αεροπυρόσβεσης και με σημαντικό αριθμό ελικοπτέρων που είναι απαραίτητα για στοχευμένες ρίψεις σε πλαγιές και χαράδρες;

Σήμερα τα ελικόπτερα που επιχειρούν στην Ελλάδα είναι νοικιασμένα γιατί έτσι το κόστος είναι χαμηλότερο. Χρησιμοποιούνται επίσης συχνά τα Chinook, με κρεμασμένο από κάτω ένα κάδο, μόνο που τα στρατιωτικά αυτά ελικόπτερα είναι για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων και δεν πρέπει να αναλώνουν τις ώρες πτήσεων που διαθέτουν.

Κάποιοι θα πουν ότι οι πρόσφατες πυρκαγιές ξεκίνησαν τις νυχτερινές ώρες που δεν μπορούν να πετάξουν τα εναέρια μέσα και μέχρι την ανατολή του ήλιου η πυρκαγιά είχε πάρει ήδη μεγάλες διαστάσεις.

Υπάρχει όμως ένα ρωσικό αεροσκάφος (Ιλιούσιν-76) που δεν είναι αμφίβιο (εφοδιάζεται σε αεροδρόμιο) αλλά μπορεί να επιχειρεί κατά τη διάρκεια της νύκτας και ανεξάρτητα από την ένταση του ανέμου. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το αεροσκάφος αυτό σε κάθε έξοδό του ρίχνει 40 τόνους νερό, όσο, δηλαδή, περίπου 8 Canadair μαζί. Γιατί κανείς δε συζητάει για την προμήθεια 2 – 3 τέτοιων πυροσβεστικών;

Οι επαΐοντες υποστηρίζουν, σωστά, ότι το εργοστάσιο της Canadair έχει κλείσει. Ναι αλλά αντίστοιχα ή και μεγαλύτερα αεροσκάφη κατασκευάζονται στη Ρωσία και την Ιαπωνία. Γιατί δεν αποφασίζεται η αγορά κάποιου από αυτά; Πέρα από το γεγονός ότι θα μπορούσαμε, στην ΕΑΒ, να φτιάξουμε ένα δικό μας πυροσβεστικό αγοράζοντας τους κινητήρες και ίσως κάποια λίγα εξαρτήματα από το εξωτερικό.

Δεν πρόκειται άλλωστε και για τεχνολογία αιχμής. Μετά θα μπορούμε τα αεροσκάφη αυτά να τα πουλάμε και στο εξωτερικό, ιδίως σε μεσογειακές χώρες.

Οι επαΐοντες υποστηρίζουν επίσης ότι είναι ασύμφορο να έχουμε πολλά αεροσκάφη γιατί κάνουν σχετικά λίγες ώρες πτήσεων το χρόνο και δεν αποσβένουν το κόστος απόκτησής τους. Το κόστος των ανθρώπινων ζωών, της οικονομικής, οικολογικής και αισθητικής καταστροφής της Ελλάδας μάλλον δεν το υπολογίζει κανείς από τους κυβερνώντες.

Τα λεφτά για όλα αυτά πού θα βρεθούν; Θα ρωτήσουν οι αδιόρθωτοι ευρωφετιχιστές.

Πρώτον, δεν χρειάζονται πολλά λεφτά, αρκούν λίγα εκατομμύρια.

Δεύτερον, πληρώνουμε κάθε χρόνο 5-6 δισ. μόνο για τους τόκους του δημόσιου χρέους ενώ υπάρχουν ταμειακά διαθέσιμα (από τους φόρους και τα δάνεια) πάνω από 30 δισ.

Το θέμα είναι πού δίνεται προτεραιότητα από την κυβέρνηση; Στην εξυπηρέτηση των δανειστών ή στην προστασία της Ελλάδας από τις φυσικές καταστροφές;

Πολύ επικοινωνιακή εκμετάλλευση έγινε, τις μέρες της πυρκαγιάς, με το μηχανισμό πολιτικής προστασίας της ΕΕ (RescEU). Μέχρι και συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αρμόδιο ευρωπαίο Επίτροπο και σχετικές δηλώσεις έγιναν στο Μαξίμου.

Μόνο που ο μηχανισμός αυτός κινείται με τη γνωστή ταχύτητα που κινείται σ’ όλα η ΕΕ (όπως π.χ. στις κυρώσεις κατά της Τουρκίας για την εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ). Έστειλαν 3 αεροσκάφη (2 ιταλικά και 1 ισπανικό) μετά τρεις μέρες!

Η φωτιά είχε ήδη σβήσει και τα ξένα πυροσβεστικά χρησιμοποιήθηκαν, μαζί με τα ελληνικά, για να ελέγχουν τυχόν αναζωπυρώσεις.

Επίσης και ίσως το σημαντικότερο δεν ακούστηκε, από τους κυβερνώντες το «επιτελικό κράτος», καμιά πρόταση για την προστασία της πληγείσας περιοχής ώστε να επιτραπεί στη φύση να αναγεννηθεί.

Μετά τις χειμερινές βροχοπτώσεις, σ’ όλη τη καμένη έκταση του παρθένου δάσους, θα γεννηθούν μικρά δεντράκια από τους σπόρους που είναι στο έδαφος. Αυτά την άνοιξη θα είναι ύψους λίγων εκατοστών.

Αν στην καμένη περιοχή μπαίνουν και βόσκουν κατσίκια και πρόβατα θα «ξυρίζουν» ό,τι νέο γεννιέται.

Η λύση είναι απλή. Τρία πράγματα χρειάζονται:

α) Απαγόρευση βόσκησης σ’ όλη την καμένη έκταση (αυτό ίσως γίνει αλλά από μόνο του δεν αρκεί)

β) Ένα μικρό – φτηνό drone να πετάει πάνω από την περιοχή καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας (για αρκετά από τα επόμενα χρόνια) και να στέλνει εικόνα για το αν κάποιο κοπάδι βόσκει στα καμένα

γ) Μια περίπολος του τοπικού αστυνομικού τμήματος να μεταβαίνει τότε στο σημείο προκειμένου να συμμορφώσει (με πρόστιμο ή σύλληψη) τον τσοπάνη. Το ίδιο θα πρέπει να γίνεται σε κάθε καμένη δασική έκταση.

Είναι ευκαιρία να φτιάξουμε μια αξιόλογη βιομηχανία κατασκευής drones που εκτός από τις καμένες εκτάσεις θα εποπτεύουν, τους καλοκαιρινούς μήνες, τα δάση για την έγκαιρη ειδοποίηση σε περίπτωση πυρκαγιάς. Αυτή θα είναι μια παραγωγική επένδυση, απείρως πιο χρήσιμη για τη χώρα από την τσιμεντοποίηση του Ελληνικού που συγκεντρώνει το μεγάλο, αν όχι το αποκλειστικό, ενδιαφέρον της σημερινής κυβέρνησης.

Εάν τίποτα από αυτά δε γίνει είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη να αναχαιτίσει, εκτός από τις πυρκαγιές και τα κατσίκια !

Οποιοιδήποτε συνειρμοί με την ικανότητα αναχαίτισης των Τούρκων στο Αιγαίο και την ΑΟΖ της Κύπρου είναι αυθαίρετοι.

* Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».