H οικονομία δεν πάει καλά. Και δεν ευθύνεται η νυν κυβέρνηση, το τονίζουμε. Δεν ξέρουμε κατά πόσον ευθύνεται και η προηγούμενη κυβέρνηση με την έννοια ότι τα περιθώρια κινήσεων των ελληνικών κυβερνήσεων εν μέσω Μνημονίων (που οι ίδιες οι κυβερνήσεις υπέγραψαν, πάντως) είναι άκρως περιορισμένα.
Και όταν μιλάμε και για τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά γιατί και ιδανικές να ήταν οι καταστάσεις το 2015, θα τα ρήμαζαν όλα και πάλι.
Εν πάση περιπτώσει η ελληνική οικονομία, δεν δείχνει καμία δυναμική και δυνατότητα να ξεκολλήσει από τον πάτο που την έριξαν το 2010.
Κλασικό παράδειγμα η αύξηση της ανεργίας τον Ιούλιο, λόγω πτώσης της τουριστικής κίνησης: Ο ΟΑΕΔ καταγράφει αύξηση ανέργων τον Ιούλιο (μήνα κατά τον οποίο παραδοσιακά μειώνεται η ανεργία) κατά 65.456 άτομα (ή 7,9% ποσοστιαία) σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2018.
Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία του Οργανισμού Απασχόλησης, το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων, με κριτήριο την αναζήτηση εργασίας για τον μήνα Ιούλιο 2019, ανήλθε σε 893.310 άτομα. Τον αντίστοιχο μήνα του αμέσως προηγούμενου έτους, ο αριθμός τους ανερχόταν στα 827.854 άτομα και τον Ιούνιο του 2019 ήταν στα 858.069 άτομα.
Αύξηση ανεργίας και τον Ιούνιο, δηλαδή.
Για σοβαρή και βιωσιμη ανάπτυξη, ούτε λόγος. Για επενδύσεις, ούτε για αστείο: Ποιος σοβαρός επενδυτής θα επενδύσει στην Ελλάδα, έστω και αν μειωθεί η φορολογία στο 24%; Κανείς! Γιατί; Γιατί η Ελλάδα είναι πτωχευμένη χώρα και σε πτωχευμένους δεν επενδύει κανένας σοβαρός (εκτός αν θέλει να ξεπλύνει κεφάλαια).
Και κεφάλαια δεν υπάρχουν.
Ούτε καν ο Λάτσης επενδύει στο «καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης», το Ελληνικό. Περιμένει να πουλήσει, να τεμαχίσει, να βγάλει λεφτά με μοχλεύσεις, πριν επενδύσει μέρος των κερδών.
Κι όταν δεν επενδύει ο Λάτσης, ποιος θα επενδύσει;
Η χώρα βρίσκεται «δεμένη χειροπόδαρα» με δεσμά που φτάνουν μέχρις τις αρχές του επόμενου αιώνα.
Επίσης η Ελλάδα έχει μείνει πίσω 10 χρόνια, σε όλους τους τομείς, σε σχέση με την λοιπή ΕΕ, αλλά και τις χώρες εκτός ΕΕ.
Πας στο εξωτερικό και «κλαις» με την ανάπτυξη σε Ανατολή και Δύση.
Ποια είναι η ελπίδα της χώρας: Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Αλλά αυτό αφορά την επόμενη γενιά, μετά από 10 ή 15 χρόνια.
Οι 30άρηδες και οι 40άρηδες του 2010, «τελείωσαν»…
