Τα Mirage 2000-5 ως γνωστόν συνιστούν τον ένα από τους δύο κύριους τύπους μαχητικών αεροσκαφών που η ΠΑ στηρίζει σήμερα την αποτρεπτική της ισχύ.
Αυτό τόσο για τα πολύ καλά ηλεκτρονικά τους συστήματα με κυριότερο το εξαιρετικό ραντάρ RDY-2 όσο και για τα όπλα που αυτά φέρουν. Ειδικά στο τελευταίο κομμάτι το βλήμα SCAMP-EG των 450+ χλμ. εμβέλειας είναι το κορυφαίο όπλο στρατηγικού πλήγματος της ΠΑ και τα οποία προμηθευτήκαμε κάτω από δύσκολες συνθήκες, καθώς κανείς από τους «συμμάχους» δεν επιθυμούσε και εξακολουθεί να μην επιθυμεί την παρουσία του στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει με την προοπτική η χώρα να αποκτούσε τη ναυτική έκδοση του SCALP τον MdCN, αλλά το πιθανότερο είναι αυτό να μην γίνει, καθώς οι SCALP-NAVAL μάλλον τέλειωσαν με τις FREMM. Είναι απίθανο έως πολύ απίθανο η προμήθεια των δύο φρεγατών Belh@rra να συνοδευθεί με παράλληλη προμήθεια MdCN. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να εγκατασταθεί ο εκτοξευτής Sylver A70, αλλά φυσικά θα πουν όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή “τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Το αυξημένο κόστος δεν μας επιτρέπει τέτοια πιστοποίηση“. Και το θέμα θα παραπεμφθεί στις γνωστές καλένδες με στόχο να μην υλοποιηθεί ποτέ.
Βάσει των παραπάνω και για να επανέλθουμε στα Mirage 2000 δεν είναι καθόλου δύσκολο να εξηγηθεί γιατί η περίφημη FOS των Mirage 2000 έχει γίνει το γεφύρι της Άρτας για την ΠΑ και ποτέ δεν υπογράφεται.
Για FOS ακούμε χρόνια τώρα αλλά φως δεν βλέπουμε. Υπάρχει σχέδιο απαξίωσης των Mirage 2000 των φορέων των SCALP; Δεν θα θέλαμε να φτάσουμε σε τέτοια επίπεδα συνομωσιολογίας, οπότε μάλλον θα απορρίπταμε μια τέτοια εξήγηση.
Παρ΄όλα αυτά το ερώτημα παραμένει: Για ποιο λόγο δεν υπογράφεται αυτή η έρμη η FOS;
Σύμφωνα με τα υφιστάμενα δεδομένα, το κόστος για τη σύμβαση Follow On Support ανέρχεται στα 260 εκατομμύρια ευρώ για επτά χρόνια αντί τετραετούς σύμβασης με κόστος 140 εκατομμύρια ευρώ που είχε αρχικά εξεταστεί.
Στο κόστος αυτό των 260 εκατομμυρίων ευρώ, θα απαιτηθούν επιπρόσθετα περίπου 150 εκατομμύρια ευρώ για τη συντήρηση του υφιστάμενου οπλοστασίου που περιλαμβάνει τα βλήματα MICA, EXOCET και φυσικά τους… SCALP EG.
Το συνολικό κόστος για τα δύο παραπάνω προγράμματα ανέρχεται στα 410 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι για να επανέλθουν τα αεροσκάφη στην αποδεκτή από την ΠΑ επιχειρησιακή τους ετοιμότητα τόσα είναι τα χρήματα που θα απαιτηθούν.
Φυσικά γνωρίζουμε, όλοι γνωρίζουμε την δεινή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, με την τήρηση των πλεονασμάτων, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την τήρηση των μνημονίων κ.οκ.
Γνωρίζουμε όμως όλοι την ίδια στιγμή ότι η Τουρκία έχει «ξεφύγει» κυριολεκτικά, ότι θέλει μια σύγκρουση με την Ελλάδα, ή τουλάχιστον έτσι διατείνεται, προσκρούει όμως πάνω στην γνωστή ελληνική «στρατηγική ψυχραιμία».
Αυτή όμως δεν θα μας σώζει πάντα. Και το ερώτημα, που διαμορφώνεται εδώ είναι εύλογο: Έχουν βρεθεί κονδύλια για την αναβάθμιση των F-16, των Ρ-3Β ακόμη και για αυτή την ενδεχόμενη αγορά 7 ελικοπτέρων MH-60R (600 εκατ. $ για τα τελευταία) αλλά δεν μπορούν να βρεθούν τα 450 εκατ. € για τα πολύτιμα από κάθε άποψη Mirage 2000;
Τι συμβαίνει τελικά; Θα δούμε FOS ή και του χρόνου εδώ πάλι θα είμαστε να συζητάμε για τη FOS που όλο στα τελικά στάδια βρίσκεται χωρίς να υπογράφεται, ενώ οι διαθεσιμότητες των Mirage θα καταρρέουν και η ανύπαρκτη συντήρηση των όπλων θα οδηγήσουν ουσιαστικά σε αχρηστία την 114ΠΜ;
