Η ανάγκη οργάνωσης του ελληνισμού στο θέμα της Μακεδονίας

Ευτυχής συγκυρία να βρεθώ στις ΗΠΑ για επιστημονικούς λόγους και ταυτόχρονα να έρθω σε επαφή με τους ομογενείς μας εκθέτοντάς τους τις απόψεις μου για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Έτσι, την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019 είχα την τιμή να κάνω μία ομιλία στη Νέα Υόρκη μετά από πρόταση του προέδρου της Παμμακεδονικής Αμερικής κυρίου Δημήτρη Φιλιππίδη, όπως επίσης να γίνει και η παρουσίαση του βιβλίου μου στους ομογενείς. Η συγκεκριμένη εκδήλωση έγινε στο Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών, ένα κτίριο που είναι ιδιοκτησία των Ελληνοαμερικανών οι οποίοι με καμάρι το αποκαλούν «Μακεδονικό Σπίτι».

Η ομιλία μου είχε τίτλο «Η προδοσία της Μακεδονίας και το καθήκον των Ελλήνων», ενώ στην εισαγωγή της έγινε αναφορά στη σπουδαιότητα που έχει για τους Έλληνες η έννοια της «φιλοπατρίας» σε ολόκληρη την ελληνική παράδοση, αρχαία και ελληνορθόδοξη.

Ξεκινώντας από την αρχαία Ελλάδα και τον Όμηρο και φτάνοντας μέχρι την επανάσταση του 1821 φράσεις όπως «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις», «Ουδέν γλύκιον πατρίδος», «Ουδέν αρ’ ην φίλτερον άλλο πατρίς», «Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς», «Ή ταν ή επί τας», «Μολών Λαβέ», «Υπέρ Βωμών και Εστιών», «Μάχου Υπέρ πίστεως και πατρίδος», «Για της πατρίδος την ελευθερία, για του Χριστού την πίστη την αγία, γι’ αυτά τα δύο πολεμώ», δίνουν το στίγμα της παράδοσής μας και το πρωταρχικό μας μέλημα που είναι η προάσπιση της Ελλάδος.

Επομένως όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην πραγματικότητα ακολουθούμε την ελληνική παράδοση και υπηρετούμε το συμφέρον της πατρίδος μας. Βέβαια, το εθνικό συμφέρον σε αυτή την περίπτωση είναι και το ιστορικά και επιστημονικά ορθό μιας και η εν λόγω προδοτική συμφωνία είναι ανιστόρητη, αντιεπιστημονική και προσβάλλει τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Η προδοσία της πατρίδος μας με τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι δεδομένη για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί πολλές φορές. Παραδόθηκε ο όρος «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς, όπως επίσης η Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα, χωρίς να αποτελούν τα Σκόπια αρχαία γη Μακεδονίας, χωρίς να είναι Μακεδόνες οι Σκοπιανοί και φυσικά χωρίς να είναι Μακεδονική γλώσσα η Βουλγαροσερβική διάλεκτός τους.

Στη συνέχεια της ομιλίας, τονίστηκε η καταλυτική συμβολή της Γερμανίας προκειμένου να ολοκληρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών και καταδείχθηκε ότι οι γεωγραφικές φαντασιώσεις των Σκοπιανών για την ψευδομακεδονία τους ανάγονται στη Συνθήκη του Βερολίνου που υπογράφηκε το 1878. Ύποπτος λοιπόν ο ρόλος της Γερμανίας, η οποία μαζί με τα «υπολείματα του κομμουνισμού» δηλαδή τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ πολιτικούς κατάφερε να βλάψει την πατρίδα μας.

Από παλαιότερες αναφορές του Καθηγητή και συνταγματολόγου κυρίου Γεώργιου Κασιμάτη, γνωρίζουμε ότι αν και έχει κατατεθεί στον ΟΗΕ η Συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο το νέο όνομα του κράτους των Σκοπίων που αναφέρεται σε αυτήν ΔΕΝ έχει επικυρωθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού. Ο «νονός» όμως των κρατών είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και μέσα από αυτό το όργανο τα κράτη λαμβάνουν το όνομά τους.

Από τη στιγμή λοιπόν που αυτό το όργανο δεν επικύρωσε το όνομα των Σκοπίων που αναφέρεται στη Συμφωνία των Πρεσπών, το κράτος αυτό δεν δικαιούται να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα, ούτε φυσικά δικαιούται κανείς να το αναφέρει με αυτό το όνομα.

Επομένως, όποιος αποκαλεί τα Σκόπια «Βόρεια Μακεδονία» παρανομεί βάση του Συντάγματος της χώρας που βρίσκεται αλλά και βάση του Διεθνούς Δικαίου.

Επίσης, οι συμφωνίες ακυρώνονται στον ΟΗΕ κυρίως μέσω των κυβερνήσεων των κρατών και δευτερευόντως μέσω των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Σε περίπτωση που δεν θέλουν να προσφύγουν ούτε τα κράτη ούτε τα κόμματα, εναλλακτικά αυτό μπορούν να το πράξουν ενώσεις πολιτών οι οποίες επίσης έχουν δικαίωμα να προσφύγουν στον ΟΗΕ και να ζητήσουν την ακύρωση μιας συμφωνίας.

Επειδή αυτή τη στιγμή, ούτε η κυβέρνηση της Ελλάδος επιθυμεί την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ούτε κάποιο κόμμα της βουλής κινήθηκε προς τον ΟΗΕ για αυτό τον σκοπό, η μόνη περίπτωση ακύρωσης της επαίσχυντης συμφωνίας στον ΟΗΕ, είναι να γίνει μέσω πρωτοβουλίας ομάδος Ελλήνων οι οποίοι για αυτό τον σκοπό θα ιδρύσουν μία ένωση.

Πρότεινα λοιπόν, αυτή η ένωση να γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις του ελληνισμού. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα Παγκόσμιο Συμβούλιο Ελληνισμού (World Congress of Hellenism) το οποίο θα δώσει τη μάχη στον ΟΗΕ προκειμένου να ακυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών.

Αυτό το World Congress of Hellenism θα πρέπει να έχει έδρα τη Νέα Υόρκη επειδή εκεί βρίσκεται η έδρα του ΟΗΕ αλλά και επειδή οι Ελληνοαμερικανοί ήταν αυτοί που συνέβαλαν οικονομικά περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες στη διοργάνωση των επιτυχημένων συλλαλητηρίων για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Εάν για λόγους συμβολικούς επιλεγεί ως έδρα του Συμβουλίου π.χ. η Θεσσαλονίκη ή το Αλεξάνδρειο Ίδρυμα στο Λιτόχωρο, τότε θα πρέπει να υπάρξει και γραφείο στη Νέα Υόρκη το οποίο θα αποτελέσει την ουσιαστική έδρα του Συμβουλίου.

Επίσης θα μπορούσε να υπάρξει ταυτόχρονα γραφείο και στην Ουάσιγκτον μιας και εκεί βρίσκεται η έδρα της κυβερνήσεως των ΗΠΑ. Έτσι θα δώσουμε τη μάχη ώστε να μη λάβουν ποτέ από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα Σκόπια ονομασία που να περιέχει τον όρο Μακεδονία, αλλά και να απαγορευθεί η χρήση του όρου «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς μια για πάντα, ως αντιεπιστημονική και επειδή προσβάλει τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Έτσι, στο μέλλον πρέπει να δοθεί ο αγώνας, νομικά και με βάση το Διεθνές Δίκαιο και σε δεύτερη μοίρα να περάσουν τα συλλαλητήρια και οι υπόλοιπες δράσεις που ξέραμε μέχρι τώρα οι οποίες επίσης είναι σημαντικές αφού δεν αφήνουν να ξεχαστεί το θέμα της προδοσίας της Μακεδονίας.

Θα πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να βρούμε τις δυνάμεις που κρύβει μέσα του ο ελληνισμός και να ανασυνταχθούμε, να περάσουμε στην αντεπίθεση ώστε να διορθώσουμε αυτή την ατιμία που έχει συντελεστεί. Αυτό ως Έλληνες το οφείλουμε στην ιστορία μας, αλλά και στον παγκόσμιο πολιτισμό.

*Ο Ιωάννης Αμπατζόγλου είναι Ακτινοφυσικός Ιατρικής, διδάκτωρ του Ιατρικού Τμήματος του ΔΠΘ και Επιστημονικά Υπεύθυνος του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης.