Η σημερινή κυβέρνηση, βαδίζοντας στα χνάρια της προηγούμενης και συνεπικουρούμενη από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, επιχειρεί, όχι να αντιμετωπίσει τις μεταναστευτικές ροές, αλλά να τις διαχειριστεί με το μικρότερο δυνατόν πολιτικό κόστος.
Ο απώτερος στόχος παραμένει διαχρονικά ο ίδιος, δηλαδή, να μετατραπεί η ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική και να χάσει τα εθνικά χαρακτηριστικά της. Αυτό επιτάσσει η παγκοσμιοποίηση.
Η παγκοσμιοποίηση (globalization) δε θέλει σύνορα, δε θέλει οι άνθρωποι να έχουν ρίζες και ταυτότητα, δε θέλει να υπάρχουν εθνικά συμφέροντα, θέλει να δημιουργήσει έναν «κοινωνικό χυλό» που εύκολα θα χειραγωγείται προς τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντά της. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μιλώντας στη Βουλή στις 4-10-19 είπε μεταξύ άλλων: «Μακριά από εμάς οποιαδήποτε λογική ρατσισμού και ξενοφοβίας, είμαι υπέρ της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μακάρι τα παιδιά όσων μείνουν (σ.σ. των μεταναστών) να αριστεύσουν, αφού πάνε σχολείο και να σηκώσουν την ελληνική σημαία στην παρέλαση».
Στις δύο αυτές φράσεις εκφράζεται η εθνομηδενιστική ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Οι πολίτες που θέλουν να διατηρηθεί η εθνικά ομοιογενής ελληνική κοινωνία είναι τουλάχιστον ύποπτοι για ρατσισμό και ξενοφοβία. Η γαλανόλευκη με το σταυρό υποβαθμίζεται από σύμβολο του ελληνικού έθνους σε διακριτικό του αριστούχου μαθητή, ακόμη κι’ αν αυτός είναι αλλοεθνής και μουσουλμάνος.
Η βαμμένη με ελληνικό αίμα σημαία πρέπει, σιγά – σιγά, να γίνει ένα πανί που θα το κυματίζει ο οποιοσδήποτε σε εκδηλώσεις που θα τείνουν να λάβουν φολκλορικό χαρακτήρα. Το έθνος θα έχει ηττηθεί ολοκληρωτικά όταν θα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του και τα σύμβολά του.
Η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια κατακλύζεται από κύματα λαθρομεταναστών. Εισέρχονται παράνομα στην ελληνική επικράτεια, υποβάλλουν αίτηση για άσυλο (δηλώνουν πρόσφυγες) και ουσιαστικά εγκαθίσταται στη χώρα.
Δεν πρόκειται, στην συντριπτική πλειοψηφία τους, ούτε για πρόσφυγες ούτε για απλούς οικονομικούς μετανάστες που έρχονται να δουλέψουν για κάποια χρόνια και ύστερα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, πρόκειται για εποίκους που θέλουν να «κτίσουν» μια νέα ζωή στο έδαφος μιας άλλης χώρας.
Οι πραγματικοί πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές έχουν τη δυνατότητα να προστατευθούν σε πολλές από τις χώρες που διασχίζουν πριν καταλήξουν στην Ελλάδα. Δεν ζητούν όμως άσυλο σ’ αυτές τις χώρες αλλά έρχονται εδώ ως προθάλαμο για την εν συνεχεία μετάβασή τους στη Β. Ευρώπη.
Ο βαλκανικός διάδρομος όμως έχει κλείσει για όλους (πρόσφυγες και εποίκους) και έτσι εγκλωβίζονται στην Ελλάδα.
Η χώρα μας που, για τους περισσότερους, δεν είναι ο αρχικός προορισμός τους έχει όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Χρησιμοποιεί ένα διεθνές συναλλαγματικό νόμισμα, το ευρώ, με το οποίο αργότερα θα μπορούν να στέλνουν εμβάσματα στη χώρα καταγωγής τους, όπως κάνουν ήδη οι παλαιότεροι οικονομικοί μετανάστες. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό μαγνήτη έλξης σε αντίθεση π.χ. με τη γειτονική Βουλγαρία.
Ο εποικισμός της Ελλάδας απειλεί την εθνική υπόστασή της. Αμείλικτα ερωτήματα ζητούν απάντηση από την κυβέρνηση και όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα:
Γιατί δε φυλάσσονται αποτελεσματικά τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα και το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή έχει μετατραπεί σε επιτροπή υποδοχής των νέων εποίκων; Γιατί οι βάρκες των λαθρομεταναστών αφήνονται να εισέλθουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και δεν απωθούνται στα συνορεύοντα, στις περισσότερες περιπτώσεις, τουρκικά χωρικά ύδατα;
Γιατί τόσα χρόνια το Λιμενικό και η Αστυνομία δεν έχει εφοδιαστεί με τα απαραίτητα μέσα (περιπολικά σκάφη, ραντάρ, κάμερες, θερμικές κάμερες κλπ) για τη φύλαξη των συνόρων;
Γιατί οι διάφορες ΜΚΟ ενεργούν ως κράτος εν κράτει στην προσέλκυση και εξυπηρέτηση των λαθρομεταναστών, χρηματοδοτούμενες για το σκοπό αυτό από το εξωτερικό;
Πώς συγκεντρώνονται τόσοι πολλοί μετανάστες απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα στην Τουρκία; Φτάνουν με τα πόδια, με λεωφορεία ή με φτηνές πτήσεις τσάρτερ που επιδοτεί η τουρκική κυβέρνηση; Πώς έρχονται στα ελληνικά νησιά ασυνόδευτοι ανήλικοι 10 ή 12 ετών π.χ. από το Αφγανιστάν; Κάνουν μόνοι τους όλο αυτό το ταξίδι; Μήπως η Τουρκία, μέσω των μυστικών υπηρεσιών της (ΜΙΤ) έχει μετατρέψει τους μετανάστες σε εργαλείο για να εκβιάζει την Ευρώπη και να διαλύει την κοινωνική συνοχή της χώρας μας;
Γιατί αφέθηκαν τα νησιά του Α. Αιγαίου να καταστραφούν οικονομικά, τουριστικά και περιβαλλοντολογικά; Αυτά δεν είναι Ελλάδα;
Γιατί δημιουργούνται στην ενδοχώρα «συνοικίες» και «χωριά» αλλοεθνών – αλλόθρησκων πληθυσμών; Μπορεί η αποσυμφόρηση των νησιών να είναι η δικαιολογία για την αποσάθρωση όλης της ελληνικής επικράτειας; Σύμφωνα με την ερμηνεία της Κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας, του 2016, η επαναπροώθηση των μεταναστών στην τελευταία μπορεί να γίνει μόνο εφ’ όσον αυτοί δεν έχουν φύγει από τα νησιά. Όσοι μεταφέρονται στην ηπειρωτική Ελλάδα θα μείνουν εδώ.
Γιατί νοικιάζονται, από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και την ΕΕ, διαμερίσματα και ξενοδοχεία για τους εποίκους και δε γίνεται κάτι ανάλογο για όσους έλληνες πολίτες έχουν τις ίδιες ανάγκες στέγασης; Οι πρόσφυγες δικαιούνται να ζουν καλύτερα από κάποιους Έλληνες;
Γιατί δίνεται επίδομα και κάρτες αγορών στους λαθρομετανάστες και δε γίνεται το ίδιο για τους Έλληνες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας; Μήπως οι έποικοι επιδοτούνται για να εγκατασταθούν στη χώρα μας;
Γιατί δε γίνεται καμιά αναφορά στην επιβάρυνση του ΕΣΥ από ανθρώπους που δεν έχουν καταβάλει καμιά εισφορά υγείας;
Γιατί τα παιδιά των εποίκων, που δε γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και έχουν περιορισμένες προσχολικές εμπειρίες, εντάσσονται στα δημόσια σχολεία υποβαθμίζοντας έτσι το εκπαιδευτικό μας σύστημα;
Η απάντηση σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα δε δόθηκε ούτε πρόκειται να δοθεί ποτέ στον ελληνικό λαό. Αντίθετα υλοποιείται μια εθνικά εγκληματική διαχείριση του θέματος. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης μιλώντας στις 6-11-19 στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου είπε μεταξύ άλλων: «Το μεγάλο ζητούμενο είναι η ένταξη και η ενσωμάτωση των προσφύγων, δηλαδή, η εκπαίδευση των παιδιών και η απασχόληση των γονέων, η διασφάλιση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων τους».
Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει την πληθυσμιακή αλλοίωση του ελληνικού χώρου με την εγκατάσταση εποίκων στο όνομα ενός ανθρωπισμού μόνο για τους αλλοδαπούς – όχι για τους Έλληνες – και της προστασίας των «προσφύγων».
Η προπαγάνδα του «πολιτικά ορθού» που εκπορεύεται από τους νεοφιλελεύθερους γκλομπαλιστές και τους αριστερούς εθνομηδενιστές επιχειρεί να πείσει τους Έλληνες ότι πρέπει να οδηγηθούν σε ευθανασία. Αμφότεροι μας λένε ότι οι νεοφερμένοι δεν είναι και πολλοί και οφείλουμε να μάθουμε να συμβιώνουμε μαζί τους.
Μα αν εγκαθιστούμε τους σημερινούς αύριο θα έρθουν κι’ άλλοι. Τους τελευταίους 4 μήνες οι αφίξεις έφθασαν τις 40.000 όπως δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γ. Κουμουτσάκος, αρμόδιος για τη μετανάστευση.
Επιχειρείται να μπολιαστεί η ελληνική κοινωνία με μια τραγελαφική λογική. Οι πρόσφυγες έχουν ανώτερα δικαιώματα απ’ αυτά των Ελλήνων.
Έτσι, αν π.χ. δύο φυλές ή εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες στο Πακιστάν, στο Κονγκό ή οπουδήποτε αλλού, πολεμούν μεταξύ τους, η χώρα μας έχει υποχρέωση να δώσει άσυλο στα μέλη τους (θεωρούνται πρόσφυγες πολέμου) και να τους εξασφαλίσει στέγη, τροφή, εργασία, εκπαίδευση στα παιδιά τους και αργότερα, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, να χορηγήσει στα τελευταία την ελληνική ιθαγένεια.
Η μέγιστη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας είναι η δημιουργία στο εσωτερικό της μιας σημαντικής μουσουλμανικής μειονότητας που θα εκμεταλλευτούν, την κατάλληλη στιγμή, ξένες δυνάμεις (Τουρκία και άλλες) για γεωστρατηγικούς σκοπούς. Θα χρησιμοποιήσουν, δηλαδή, τη μουσουλμανική μειονότητα ως «στρατηγική μειονότητα».
Όσες χώρες γνώρισαν εμφύλιους πολέμους, υπέστησαν εξωτερική εισβολή ή διαλύθηκαν αυτό οφειλόταν στην ύπαρξη στο εσωτερικό τους «στρατηγικών μειονοτήτων» που χειραγωγήθηκαν εντέχνως από εξωτερικούς δρώντες.
*Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
